Βιομηχανική αρχιτεκτονική

Έσκισαν πάλι τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του Υπ. Πολιτισμού.

Σε κοινή συνεδρίασή τους απέρριψαν το αίτημα της Περιφέρειας Πελοποννήσου για τον αποχαρακτηρισμό ως μνημείου του κτηρίου της ΧυμοΦΙΞ, στην είσοδο της πόλης της Σπάρτης, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το νέο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης.

Και γιατί τα μέλη των δύο συμβουλίων επιμένουν να βλέπουν στο χάλι της φωτογραφίας ένα "μνημείο" σύγχρονης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής;

Γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί έργο του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου.
Το ότι την μελέτη και επίβλεψη του έργου στην οικοδομική άδεια υπογράφει άλλος μηχανικός και όχι ο Ζενέτος, αυτό το προσπερνούν αβασάνιστα σαν μία μικρο-λεπτομέρεια.
Αφού είναι -αποδεδειγμένα- ο μελετητής της ζυθοποιίας ΦΙΞ στην Αθήνα -διάολε, δεν μπορεί- θα είχε πάρει εργολαβικά όλα τα κτίρια της εταιρείας και των θυγατρικών της ΦΙΞ. ΟΕΔ!
 

Και σε τι εμποδίζει το κουφάρι της ΧυμοΦΙΞ τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό;

Έχει "κάτσει" στο κέντρο του οικοπέδου -στο τμήμα αυτού στο οποίο επιτρέπεται η δόμηση- και έχει και γύρω-γύρω του μια ζώνη προστασίας πλάτους 15 μέτρων.

Θα σχεδιάσουν λοιπόν οι διεθνείς αρχιτέκτονες ένα μουσείο στις πρασιές;

Όχι, απαντούν οι "σοφοί" του ΚΑΣ και του ΣΝΜ:

Να εντάξουν το κουφάρι στο νέο μουσείο. Γιατί όχι;

Νομίζω έχει ξαναγίνει σε μία παλαιά ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου.

Πήραν την μακαρήτισα την Γεωργία Βασιλειάδου και την έκαναν Μις Ελλάς!

Σοβαρά τώρα.

Ο Τάκης Ζενέτος ήταν πραγματικά ταλαντούχος αρχιτέκτων.

Ευτύχησα η πρώτη μου δουλειά σαν διπλ. Μηχ/γος- Ηλ/γος να στεγάζεται σε ένα από τα βιομηχανοστάσια που σχεδίασε.

Ευρίσκεται επί της οδού Πειραιώς, στην διασταύρωση της λαχαναγοράς.

Σήμερα λειτουργεί σαν εκπαιδευτήριο.

Τότε στέγαζε την βιομηχανία πλαστικών APCO.

Και στην βιομηχανία όλο και θέλεις ν' ανοίξεις κάποιες τρύπες για να περάσεις σωλήνες και αεραγωγούς για το νέο μηχάνημα που όπου να 'ναι καταφθάνει.

Εκεί όμως και τότε, το κτήριο ήταν ιερό.

Πρόκα δεν καρφώναμε αν δεν παίρναμε πρώτα την σχετική άδεια από τον αδελφό του μεγάλου αφεντικού τον Τομ Πολίτη.

Ο Τομ Πολίτης, σε αντίθεση με τον επιχειρηματία αδελφό του Κάρολο, ήταν καλλιτεχνική φυσιογνωμία.

Ερασιτέχνης ζωγράφος ο ίδιος δεν άφηνε τοίχο ελεύθερο στα γραφεία χωρίς να κρεμάσει κάποιον πίνακα (όχι δικό του - άλλου ζωγράφου, που αν έκανες το λάθος να ρωτήσεις "Τίνος;", είχες εξασφαλίσει συζήτηση για το υπόλοιπο της ημέρας).

Κάθε φορά λοιπόν που πήγαινα για λήψη έγκρισης, η πρώτη του κουβέντα ήταν:

-Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο; Ξέρεις το κτήριο είναι του Ζενέτου και δεν θέλω να το πειράξουμε.

Ναι, το κτήριο ήταν του Ζενέτου και αυτό το "φώναζε" από μόνο του, χωρίς να χρειάζεται η υπόμνηση του μακαρίτη Τομ.

APCO: Όψη Οδού Πειραιώς και γραφεία α' ορόφου, την εποχή που δούλευα εκεί

Επειδή όμως έχω επισκευθεί το κτήριο της ΧυμοΦΙΞ στην Σπάρτη, θεωρώ ως μεγίστη προσβολή στη μνήμη Ζενέτου το να του αποδίδεται αυτό σαν έργο του.

Αξιολάτρευτη η Γεωργία Βασιλειάδου, αλλά δεν αναδείχθηκε από τις πασαρέλες του YSL, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...

Η ανεμελιά του να είσαι ... αλλού

Ο Κώστα Στούπας σε δύο άρθρα του στο www.capital.gr, το δεύτερο φέρει τον τίτλο "Οι άνθρωποι είναι αλλού...", σχολιάζει την ασχετοσύνη των κυβερνητικών υπευθύνων, με αφετηρία τον νέο φόρο στο εμφιαλωμένο κρασί.

Επειδή και ο ίδιος υπήρξα κάποτε ομοίως άσχετος, η ανάγνωσή των με γύρισε 30 χρόνια πίσω:

ΕΡΤ δεκαετία 1980.

Το Teletext έχει ξεκινήσει να κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή του σαν η νέα super-duper υπηρεσία ευρυεκπομπής (broadcasting). Δεν πολύ-προχωράει όμως γιατί σκοντάφτει, όπως συνήθως γίνεται, στο αέναο πρόβλημα της κότας και του αυγού.

Για ν' αγοράσει ο τηλεθεατής μία νέα τηλεόραση με αποκωδικοποίητη Teletext  πρέπει να παρέχεται νέο περιεχόμενο που τον ενδιαφέρει.
Για ν' αναλάβει ένας τηλεοπτικός φορέας τα έξοδα υπηρεσίας που θα παράγει ή προμηθεύεται από τρίτους το περιεχόμενο αυτό, πρέπει να έχει ενδιαφερόμενους τηλεθεατές.

Πως ιεραρχούνται λοιπόν οι προτεραιότητες;
α) Φτηνές συσκευές για να τις αγοράζει ο κόσμος και όταν δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα τότε ν' ακολουθήσει η σοβαρή επένδυση στην υπηρεσία προγράμματος.
 ή
β) Σοβαρή επένδυση στην υπηρεσία και ας μην την χρησιμοποιεί κανείς λόγω της τιμής των συσκευών, γιατί σταδιακά οι θεατές θα καταλάβουν την αξία της και με την αύξηση των πωλήσεων συσκευών σταδιακά θα πέσουν και οι τιμές τους.

Παρεμπιπτόντως μόνο μια τεχνολογία στον τομέα των οπτικοακουστικών ξέφυγε από αυτόν τον φαύλο κύκλο της κότας και του αυγού:
Το Compact Disk ή άλλως CD.
Ξεκίνησε με ακριβές συσκευές και ελάχιστο περιεχόμενο για ν' αναδειχθεί στην πλέον επιτυχημένη τεχνολογία όλων των εποχών στα οπτικοακουστικά.
Η τεχνολογία του CD απλά "ξεπουπούλιασε" τις όρνιθες και "έσπασε" τ' αυγά.

Πίσω πάλι στην ιστορία μας.

Στα πλαίσια της τεχνικής επιτροπής της EBU/Data Broadcasting, όλοι οι εκπρόσωποι των κρατικών (τότε) ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών ξύναμε το κεφάλι μας:

 ....τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Την αιτία την εντοπίσαμε σχετικά εύκολα:

-Φταίνε οι ακριβές τιμές των τηλεοράσεων με ενσωματωμένο αποκωδικοποιητή Teletext.

Για να πάρετε μία ιδέα, στην χώρα μας τότε κόστιζε 7-10 χιλ Δρχ. η εκ των υστέρων προσθήκη αποκωδικοποιητή, όταν μια μέσης κατηγορίας συσκευή τηλεόρασης ελληνικής συναρμολόγησης ήταν της τάξης των 50 χιλ Δρχ. και οι  high end  εισαγωγής τα διπλά και άνω.
Παρόμοια κατάσταση επικρατούσε όμως και στις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής τότε Ευρώπης, που συγκροτούσαν την European Broadcasting Union.

Την εύκολη την λύση,  γρήγορα την βρήκαμε:

- Να έρθουμε σε επαφή με την βιομηχανία και να τους "πιέσουμε" να τοποθετούν σε κάθε τηλεόραση που παράγουν το τσιπάκι του αποκωδικοποιητή.

Έτσι και έγινε και σε μία από τις εξαμηνιαίες συνεδριάσεις του τεχνικού γκρουπ, νάσου ένας καλοσυνάτος Γερμανός σαν εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας ηλεκτρονικών οικιακών συσκευών.

- Γιατί δεν βάζετε αποκωδικοποιητές Teletext στα νέα μοντέλα, ρώτησε ο εκπρόσωπος του BBC που η βασίλισσά του τον είχε χρήσει και Sir.

- Πως, δεν βάζουμε, βάζουμε την βάση για το ολοκληρωμένο κύκλωμα (τσιπάκι) στα φτηνά-μεσαία μοντέλα και βάση+τσιπάκι στα ακριβά. Είναι απλά θέμα κοστολογίου. Δεν μπορούμε να επιβαρύνουμε τα φτηνά και μεσαία μοντέλα με το κόστος του ολοκληρωμένου κυκλώματος.

- Καλά και πόσο σας κοστίζει αυτό το περιβόητο τσιπάκι που δεν το βάζετε για λόγους οικονομίας, συνέχισε ο Εγγλέζος.

- Στις ποσότητες που το προμηθευόμαστε τώρα, περίπου πέντε (5) Γερμανικά Μάρκα. Αν ήταν να το βάζαμε παντού θα πετυχαίναμε κάποια καλύτερη τιμή.

Μόνο που δεν σηκωθήκαμε, καμιά 20αριά εκπρόσωποι, να τον αρχίσουμε στις σφαλιάρες.

- Για πέντε (5) Γερμανικά Μάρκα ΔΕΝ το βάζετε, σκεφτόμαστε όλοι, άλλα κάποιος τόλμησε και να το ρωτήσει.

Κατάλαβε το πνεύμα και από καλοσυνάτος Γερμανός έγινε σκέτος Γερμανός.

- Δεν έχετε ιδέα από βιομηχανία, μας πέταξε φαρδιά-πλατιά την πατσαβούρα στα μούτρα.
Πέντε Μάρκα είναι πολλά λεφτά.
Εσείς κοιτάτε τις τιμές στα μαγαζιά και σκέφτεστε τι είναι πέντε μάρκα παραπάνω.
Η βιομηχανία όμως δεν λειτουργεί έτσι.
Σας πληροφορώ ότι για να φύγει μια τηλεόραση από το εργοστάσιο, το κόστος της -ως ποσοστό της τιμής της πώλησης- πρέπει να είναι μονοψήφιο.
7-9% είναι το κόστος στις συσκευές των χαμηλών και μεσαίων σειρών και ελάχιστα πάνω από το 10% για τα πολύ ακριβά μοντέλα, λόγω των μικρών σειρών παραγωγής.
Οτιδήποτε ξεπερνάει σε κόστος τό 15-16%, απλά δεν μπαίνει σε σειρά παραγωγής ποτέ και από κανέναν.

Επιμύθιο
Η κάθε δουλειά έχει τα "μυστικά" της και καλό θα είναι οι μαθητευόμενοι μάγοι να τα ψυχανεμίζονται πριν βγάλουν από την θήκη του το μαγικό τους ραβδάκι.

Βουλευτικές εκλογές Σεπτ. 2015: Αξιολόγηση δημοσκοπικών εκτιμήσεων αποτελεσμάτων

Μέχρι την Παρασκευή 18/09/2015 είχαν υποπέσει στην αντίληψή μου 14 διαφορετικές δημοσκοπήσεις με προθέσεις ψήφου, βάσει των οποίων εκτιμούσαν τα αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015.

Είχαν παραγγελθεί και δημοσιεύθηκαν από εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς, ενημερωτικούς ιστοτόπους στο Internet κ.λ.π.

Οι ταυτότητες των 14 δημοσκοπήσεων είναι:

α/α     Φορέας έρευνας                  Μέσο δημοσιότητας

1.       Public Issue                        Εφημερίδα "Αυγή"

2.       Kapa Research                    Εφημερίδα "Το Βήμα"

3.       Metrisi                               Εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος"

4.       ProRata                              Εφημερίδα " Εφ. των Συντακτών"

5.       MARC                                Τηλεόραση "Alpha"

6.       Metron Analysis                  Τηλεόραση "Ant1"

7.       Καθ. Παννάς*                      Τηλεόραση "αρτ"

8.       GPO                                   Τηλεόραση "Mega"

9.       Παν/μιο Μακεδονίας           Τηλεόραση "ΣΚΑΙ"

10.     MRB                                   Τηλεόραση "Star"

11.     E-Voice                               Ιστότοπος "www.dikaiologitika.gr"

12.     Rass                                   Ιστότοπος "www.iefimerida.gr"

13.     Alco                                    Ιστότοπος "www.newsit.gr"

14.     Μετ/κοι φοιτητές ΑΠΘ          Σελίδα στο "www.facebook.com"

Τώρα που έγιναν γνωστά τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών θα επιχειρήσω να αξιολογήσω την ακρίβεια των εκτιμήσεων των παραπάνω δημοσκοπήσεων.

Μεθοδολογία αξιολόγησης

Αρχικά τέθηκαν στην ίδια βάση όλες οι εκτιμήσεις και τούτο για τους παρακάτω λόγους:

α) 'Εξι δημοσκόποι περιέλαβαν στις εκτιμήσεις τους το ποσοστό των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων. Από αυτές εξήχθησαν τα ποσοστά "επί των εγκύρων ψηφοδελτίων".

β) 'Εντεκα δημοσκόποι περιέλαβαν στις εκτιμήσεις τους ποσοστά "αδιευκρίνιστης ψήφου" ή όπως άλλοι τα ανέφεραν "αναποφάσιστων ψηφοφόρων". 

Το ποσοστό αυτό κατανεμήθηκε αναλογικά σε όλα τα έγκυρα ψηφοδέλτια. 

Ένα μικρό σφάλμα που μπορεί να προκύπτει από την παραδοχή αυτή, ότι δηλαδή καμία τέτοια ψήφος δεν οδηγήθηκε τελικά σε αποχή, άκυρο ή λευκό είναι αναγκαία για να αναχθούν όλες οι εκτιμήσεις σε ενιαία βάση.

γ) Σχεδόν οι μισοί δημοσκόποι δεν έδωσαν εκτιμήσεις ποσοστών για τo Ανταρσύα. 

Για τον λόγο αυτό το ποσοστό όσων έδωσαν αθροίζεται με αυτό των υπολοίπων μικρών κομμάτων σε μια ενιαία κατηγορία. 

Διαμορφώθησαν δηλαδή 10 ποσοστά, 9 για κάθε ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα και ένα για τα υπόλοιπα.

Στη συνέχεια υπολογίσθηκε η απόκλιση της εκτίμησης του κάθε δημοσκόπου από τα πραγματικά αποτελέσματα με κριτήριο το "Μέσο Σταθμικό Τετραγωνικό Σφάλμα" (ΜΣΤΣ).

Κατ' αυτό, η διαφορά της εκτίμησης, για κάθε κόμμα, από το τελικό αποτέλεσμα υψώνεται στο τετράγωνο και πολλαπλασιάζεται επί το ποσοστό που τελικά έλαβε το καθένα.

Το ΜΣΤΣ προκύπτει ως η μέση τιμή της τετραγωνικής ρίζας κάθε σφάλματος (εκ των προηγουμένων δέκα).

Όσο πλησιέστερα στο μηδέν (0.00) βρίσκεται αυτός ο δείκτης, τόσο πιο επιτυχής θεωρείται η συγκεκριμένη εκτίμηση.

Στον πίνακα που ακολουθεί έχουν καταταγεί οι εκτιμήσεις από την καλύτερη προς την χειρότερη με βάσει το κριτήριο που περιεγράφη.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δεύτερη στήλη του ιδίου πίνακα στην οποία αναγράφεται το Σφάλμα Αθροίσματος των 2 Πρώτων Θέσεων (ΣΑ2ΠΘ).

Το ενδιαφέρον εδώ εστιάζεται στα ακόλουθα σημεία:

α) Είναι γενικά μικρότερο -έως πολύ μικρότερο- από το ΜΣΤΣ.

Το "απλά" μικρότερο, εξηγείται στατιστικά.

Το σφάλμα κάθε αθροίσματος είναι πάντα μικρότερο από το άθροισμα των επιμέρους σφαλμάτων.

Το πολύ μικρότερο όμως, έως και κατά μία τάξη μεγέθους όπως στην περίπτωση της MRB, μας υποδεικνύει τουλάχιστον τρία πράγματα:

α) Οι περισσότεροι δημοσκόποι προσέγγισαν αρκετά καλά το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων, αν δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, ή το άθροισμα όλων των μικρότερων, αν το δούμε μισοάδειο.

Εκεί που απέτυχαν χοντρά -όλοι τους- ήταν στο να κατανείμουν σωστά το ενλόγω "σωστά" προβλεφθέν άθροισμα.

β) Σε όλες τις περιπτώσεις, η συμβολή των δύο αυτών σφαλμάτων εκτίμησης (ποσοστά δύο πρώτων κομμάτων) στο μέσο σφάλμα ΜΣΤΣ είναι μεγαλύτερη του 94%.

γ) Οι συντριπτικά περισσότερες εκτιμήσεις (13 από τις 14) έχουν αρνητικά προσημασμένο ΣΑ2ΠΘ. Υποεκτίμησαν δηλαδή το μέγεθος του δικομματισμού.

Πίνακας αξιολογικής κατάταξης

(99.94% των ψήφων)

Σειρά  ΜΣΤΣ     ΣΑ2ΠΘ     Φορέας                   Μέσο

επιτυχ. (%)        (%)         έρευνας                  δημοσιότητας

1.        5.68     -1.04       Kapa Research         Το Βήμα

2.        5.78     -3.83       E-Voice                    www.dikaiologitika.gr

3.        5.94     -0.88       Public Issue             Αυγή

4.        6.05     +2.31      Παν. Μακεδονίας      ΣΚΑΙ

5.        6.53     -2.52       GPO                        Mega

6.        6.82     -4.87       ProRata                   Εφ. των Συντακτών

7.        8.14     -2.29       MARC                      Alpha

8.        8.56     -1.42       Rass                        www.iefimerida.gr

9.        8.74     -0.66       MRB                         Star

10.      8.79     -4.50       Μετ. φοιτητές ΑΠΘ    www.facebook.com

11.      8.89     -1.04       Metron Analysis        Ant1

12.      9.83     -3.84       Alco                         www.newsit.gr

13.    11.46     -0.93       Metrisi                     Ελεύθερος Τύπος

14.    12.68     -1.52       Καθ. Παννάς             αρτ

Συνοψίζοντας τα παραπάνω καταλήγουμε στο απλό συμπέρασμα που ούτως ή άλλως ήδη γνωρίζετε:

Όλοι οι δημοσκόποι, άλλος περισσότερο-άλλος λιγότερο, απέτυχαν στο να εκτιμήσουν σωστά την διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων. Στα υπόλοιπα, καλά τα πήγαν.

(*) Σημ. 
Το ποσοστά της δημοσκόπησης Παννά όπως δόθηκαν από τον τηλεοπτικό σταθμό άρτ παρουσιάζουν το πρόβλημα ότι δεν αθροίζονται σε 100%, αλλά μόνον σε 98.8%.

Do not disturb, ένα άρθρο, μία (backstage) ιστορία

Δημοσιεύθηκε σήμερα, Σάββατο 8 Αυγούστου, σε καλή θέση στην Καθημερινή (το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή).

Η καλή μου τους το είχε στείλει τον Μάρτιο!!!
Μέχρι τότε, όταν τους έστελνε κάτι το δημοσίευαν μετά από 1-2 εβδομάδες.
Πέρασε ένας μήνας, χωρίς να το δει τυπωμένο.

Επικοινώνησε με την δημοσιογράφο με την οποία διατηρούσε επαφή.
Μούμλε-μούμλε και δικαιολογίες χαλαρές:

"Είναι μεγάλο, 700 λέξεις, μάζεψέ το στις 500 και στείλε το μου πάλι".
Έτσι και έγινε.

Είχαμε φτάσει αισίως στον μήνα Μάιο, από μελάνι όμως τίποτα.

Δεν πρόκειται να το δημοσιεύσουν, γνωμάτευσα.
Με τον Ξυδάκη υπουργό πολιτισμού, τον δημοσιογράφο που είχε τα πολιτιστικά της Καθημερινής πριν υπουργοποιηθεί, μην περιμένεις να το δεις τυπωμένο.

Έλα όμως που οι καιροί έχουν γυρίσματα και το ΣΔΟΕ καταγγελίες για φορολογικές παραβάσεις στο πωλητήριο του ΤΑΠΑ στην Κνωσό.

Αν είσαστε στην θέση του υπουργού, ποίο εκ των δύο θα επιλέγατε ως το "μη χείρον":

1) Ο υπουργός δεν κάνει τίποτα για ν' αυξήσει τα έσοδα του ΤΑΠΑ επειδή δεν μπορεί να εξορθολογήσει τον υφιστάμενο γραφειοκρατικό κυκεώνα.
2) Τα έσοδα παραμένουν χαμηλά διότι οι υπάλληλοι, στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορούν ή στην χειρότερη κλέβουν, όταν ο υπουργός περί άλλα τυρβάζει.

Ευκολάκι, δεν νομίζετε;

Τέλος, δύο μικρές λεπτομέρειες:

α) Δημοσιεύθηκε το αρχικό κείμενο των 700 λέξεων.
β) Ο τίτλος, υπότιτλος και το φωτογραφικό υλικό επιλέγονται, κατά παράδοση, από την σύνταξη της εφημερίδας.
Ο τίτλος που είχε εμπνευστεί η καλή μου δεν ήταν άλλος από την καταληκτική φράση "Do not disturb".
Για την οπτικοποίηση του θέματος είχε προτείνει το θέαμα που της είχε προκαλέσει την ανάγκη έκφρασης της συγκεκριμένης άποψης, δηλαδή το πωλητήριο πίσω από την περικοκλάδα. Δείτε το.

   

Θεσσαλονίκη, Εγνατία - δίπλα στο χαμάμ

Πλησιέστερα στην είσοδο, εν είδει bonus για τον κόπο σας

(κλικάρετε πάνω στις photos για υψηλότερη ανάλυση)

The producers (2015 remake)

Αυτοί οι ΣΥΡΙΖΑίοι έχουν αποδεδειγμένα βαθειά κινηματογραφική παιδεία, και ειδικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επιπλέον Οξφορδιανό-Βρετανικό χιούμορ, στο οποίο καταφεύγει όταν τα πράγματα στριμώχνουν.

Σήμερα, κατά την διαδικασία παράδοσης-παραλαβής του ΥπΟικ από τον Γιάν(ν)η Βαρουφάκη στον Ευκλείδη Τσακαλώτο απόλαυσα ένα καταπληκτικό remake της τελευταίας σκηνής -στο δικαστήριο- της κλασσικής κωμωδίας του Mel Brooks "The producers" (1967 Ελ. τίτλος "Αχ αυτοί οι παραγωγοί") όπου ο Leo Bloom (Gene Wilder) προσπαθεί ενώπιον του δικαστηρίου να υπεραστισθεί τον Max Byalistock (Zero Mostel).

Δείτε τι είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος:

".... Θέλω να πω ότι σε αυτό το σημείο δεν θα είχαμε φτάσει χωρίς τον Γιάνη τον Βαρουφάκη.
Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να φανταστώ ότι άλλος υπουργός οικονομικών θα είχε αναλάβει 27 Γιενάρη -28 πότε ορκίσθηκε αυτή η κυβέρνηση- και θα μπορούσε να είχε φέρει σε πέρας όλη η Ευρώπη να μιλάει γι' αυτή τη βιώσιμη λύση.
Όλος ο κόσμος και όλος ο πλανήτης να συζητάει ότι εδώ σ΄αυτή την χώρα κάτι γίνεται.
Ότι αυτό που ζητάνε από αυτή τη χώρα δεν μπορεί να γίνει.
Και νομίζω ότι όλοι μαζί, όχι μόνο οι ΣΥΡΙΖΑιοι και ΣΥΡΙΖΑίες, όχι μόνο η κυβέρνηση η συμμαχική, αλλά ολόκληρος ο Ελληνικός λαός πρέπει να του πει ένα μεγάλο ευχαριστώ....".

Και συγκρίνατέ το με το σενάριο της ταινίας:

BLOOM
I would like to say a word, sir, not on my behalf, but in behalf of my partner, Max Bialy.

JUDGE
Proceed. 

BLOOM
Thank you, your honour.
Max Bialystock is a very selfish man.

BIALYSTOCK (whispers to Bloom)
Don't help me. 

BLOOM
He's a liar and a cheat and a scoundrel. 
He's taken money from little old ladies.
He's talked people into doing things they never would have dreamed of.
Especially me. 
But who has he really hurt? Who are the victims?
Not me, I had the most exciting adventure of my life. 
And what about the little old ladies?
What would their lives have been without Max Bialystock? 
He made them feel wanted and young and attractive again. 

LITTLE OLD LADIES (off camera, ad-lib)
"Oh, Max, Max, I love you Max." 
"Let him go, let him go." 
"Don't take my Bialy."

60 Ευρώ Αριστερά

Μου συνέβη σήμερα:
Πάω για ανάληψη στην κοντινή μου ΕΤΕ, βρίσκω μια ουρά από 10+ άτομα.
Αποφασίζω, για καλύτερη τύχη, να πάω στην επόμενη σε απόσταση που διαθέτει δύο ATMs.

Πράγματι, εκεί βρίσκω λιγότερο κόσμο.
Στο αριστερό ΑΤΜ 4 άτομα στην ουρά και ένα στο μηχάνημα.
Στο δεξί απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ!

Ρωτάω την κυρία στο τέλος της μοναδικής ουράς:
- Αυτό δεν βγάζει, ε;
- Βγάζει, αλλά βγάζει μόνον 50άρικα, με πληροφορεί
- Α, ωραία θα πάω εκεί, της λέω
- Μα ... θα σας φάει το 10άρικο, με προειδοποιεί με προφανή ανησυχία

Το κόστος Βαρουφάκη

Αν διαθέτετε την περιέργεια και την υπομονή να διατρέξετε το μακρύ κείμενο που ακολουθεί, θα καταλάβετε γιατί κάθε φορά που ο κος Βαρουφάκης έδινε ένα "μάθημα" στους Ευρωπαίους ομολόγους του οι "θεσμοί" ανέβαζαν τα μέτρα κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.

Αν δεν είστε του πολύ διαβάσματος, πάρτε το απόφθεγμα που αποδίδεται στον Bismarck:

                             2-3 καθηγητές και η πατρίς εχάθη

 και πατήστε exit/quit.

Αφού λοιπόν αποφασίσατε να μείνετε, ας αρχίσουμε προσδιορίζοντας το περιβάλλον εξέλιξης της ιστορίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 70 ήταν πολύ της "μόδας" οι εμπρησμοί των Μεγάλων Καταστημάτων.

Μετά την ολοσχερή καταστροφή των καταστημάτων Μινιόν και  Κατράντζος Σπορ τα υπόλοιπα, όπως Αφοί Λαμπρόπουλοι, Κλαουδάτος, Αφοί Διαμαντή κ.λ.π, θωρακίστηκαν επειγόντως τόσο στον τομέα της φύλαξης όσο και των απαραίτητων ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων.

Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι απόπειρες εμπρησμού έκτοτε να στοχεύουν τα Super Markets που και περισσότερα ήσαν και σαν στόχοι πιο εύκολοι.

Σε  αυτή την χρονική στιγμή βρέθηκα στην θέση του τεχνικού υπεύθυνου της αλυσίδας Prisunic-Μαρινόπουλος.

Η μητρική εταιρεία βέβαια, είχε ασφαλισμένα τα τότε 22 καταστήματά της στην Αττική και τους άλλους χώρους υποδομής, έναντι μιας πλήρους δέσμης κινδύνων.

Τα ασφάλιστρα όμως που πλήρωνε ουσιαστικά διαμορφώνονταν από την συμμετοχή στην δέσμη εκείνου που αφορούσε την κάλυψη "έναντι πυρός" -με κάλυψη και της περίπτωσης εμπρησμού- και πολύ λιγότερο από εκείνα των καλύψεων έναντι φυσικών καταστροφών, κλοπής κ.λ.π.

Σε μια περίοδο διαπραγμάτευσης της ανανέωσης του ασφαλιστηρίου συμβολαίου βρέθηκα και εγώ στο κάδρο.

Η ασφαλιστική είχε κάνει καλή προσφορά λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας και του ύψους του συμβολαίου, αλλά παρ' όλα αυτά το νούμερο "έτσουζε".

Ήταν βλέπετε το μερίδιο της στο συνολικό ασφάλιστρο μικρό, γιατί την μερίδα του λέοντος την έπαιρναν οι αντασφαλιστές της, ένα γκρουπ ευρωπαίων ασφαλιστικών χονδρεμπόρων, εκπρόσωπος των οποίων ήταν μια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο.

Όταν ζήτησαν από τους Λονδρέζους μια καλύτερη τιμή, αυτοί απήντησαν ότι έπρεπε να προηγηθεί ακριβέστερη εκτίμηση του κινδύνου από δικό τους τεχνικό εμπειρογνώμονα.

Έτσι λοιπόν βρέθηκα για ένα περίπου δεκαήμερο με έναν Εγγλέζο εμπειρογνώμονα-εκτιμητή κινδύνου να τον γυρνάω ένα-ένα τα καταστήματα και αυτός να κρατάει σημειώσεις σχετικά με την διαμόρφωση-χρήση των χώρων και κυρίως την ύπαρξη-λειτουργική κατάσταση Η/Μ εγκαταστάσεων και ειδικότερα αυτών της πυροπροστασίας.

Για να σας δώσω ένα γρήγορο παράδειγμα, το ίδιο ακριβώς κατάστημα αν ευρίσκεται σε έναν φαρδύ δρόμο πληρώνει χαμηλότερο ασφάλιστρο από ένα άλλο σε στενό ή με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Και τούτο διότι αν/όταν χρειασθεί, το μεγάλο όχημα της πυροσβεστικής θα έρθει και θα "στηθεί" νωρίτερα στην πρώτη περίπτωση, σε αντίθεση με την δεύτερη που μπορεί να κολλήσει κάπου, ή η ίδια η Πυροσβεστική Υπηρεσία γνωρίζοντας το δρομολόγιο να στείλει το μικρό όχημα.

Έτσι στη πρώτη περίπτωση οι πιθανές ζημιές θα είναι λιγότερες από την δεύτερη.

Μετά τις δύο πρώτες μέρες τυπικής επαγγελματικής συνεργασίας ο μεταξύ μας πάγος άρχισε να λιώνει.

- Γιατί το κάνατε αυτό έτσι; με ρώτησε όταν του έδειχνα μια εγκατάσταση καταιονισμού ( sprinklers).

- Γιατί έτσι το ζητάει το NFPA*, του απήντησα.

- Ναι σίγουρα -έτσι είναι- αλλά ξέρεις οι Αμερικάνοι έχουν αρκετά Δολάρια.

Εμείς στην Βρετανία επειδή δεν είμαστε τόσο πλούσιοι, τα  αντίστοιχα BS** δεν είναι τόσο αυστηρά.

Εξυπακούεται ότι  εμείς σαν Βρετανική εταιρία αποδεχόμεθα τα BS σαν ισοδύναμα του NFPA.

Η ύπαρξη αυτής της εγκατάστασης, όποια από τις δύο προδιαγραφές και αν πληρεί, θα σας μειώσει το ασφάλιστρο αυτού του κτιρίου κατά τόσο.

Αλλά, αν με την διαφορά κόστους κατά NFPA έναντι BS κάνατε  επιπλέον τούτο, ή το άλλο, τότε θα είχατε επιπλέον μείωση του ασφαλίστρου σας.

Με τα ίδιο κόστος μικρότερο ασφάλιστρο!!!

Ο Εγγλέζος την ήξερε πολύ καλά την δουλεία του και εγώ ήμουν όλος αυτιά ν' ακούσω τις προτάσεις του.

Οι υπόλοιπες ημέρες κύλισαν σε αυτό το μοτίβο:

- Τι μπορώ να κάνω εδώ ώστε εσύ να το μετρήσεις και να μειωθεί το ασφάλιστρο.

Είχα πάρει και εγώ πλεον μπλόκ σημειώσεων και κατέγραφα τις προτάσεις.

Πόσο θα κοστίσει, τι  κερδίζουμε, δηλαδή σε πόσο χρόνο θα έκανε απόσβεση.

 Έπρεπε και εγώ να πάω στο αφεντικό μου και να του πώ:
- Αν επενδύσουμε τόσα, θα τα αποσβέσουμε στα τόσα χρόνια

Είχε πολλές προτάσεις, απλές, λειτουργικές και κυρίως χαμηλού κόστους.

Πάμε σε ένα ακόμη παράδειγμα:

Ένας πυρανιχνευτής μπορεί ν' αρχίσει να διεγείρεται χωρίς προφανή λόγο (false alarm) και την πολλοστή φορά που θα το κάνει σίγουρα θα βρεθεί κάποιος που θα τον θέσει εκτός.

Όταν χρειασθεί να σημάνει τον συναγερμό θα ευρίσκεται εκτός.

Αντιθέτως, ένα κομμάτι σπάγκου, ναι, σπάγκου από αυτούς που δένουμε τα πακέτα και ένα βαρίδι σωστά διατεταγμένα πάνω από κάποιο επικίνδυνο σημείο, πχ πάνω από έναν καυστήρα κεντρικής θέρμανσης, ούτε ψευδείς συναγερμούς δημιουργεί, ούτε ηλεκτρική τροφοδοσία απαιτεί για να κάνει την δουλεία του.

Αν/όταν πιάσει φωτιά, ο σπάγκος θα σπάσει από τις φλόγες και η βαρύτητα θα δώσει την απαιτούμενη ενέργεια για να κλείσει π.χ. μια βάνα που ελέγχει την παροχή του καυσίμου.

Κόβεται η παροχή του καυσίμου, σταματάει ή στην χειρότερη περίπτωση περιορίζεται η φωτιά.

Να ένα απλό, φτηνό, σίγουρο σύστημα κατάσβεσης που δουλεύει χωρίς ηλεκτρική παροχή.

Και ο Εγγλέζος να το αξιολογεί υψηλότερα από έναν τυπικό πυροσβεστήρα οροφής, γιατί αυτός ενεργοποιείται πιο καθυστερημένα, δεν αντιμετωπίζει στην ρίζα του την αιτία της φωτιάς και τέλος στις περισσότερες επιθεωρήσεις που έχει κάνει βρίσκει ληγμένους πυροσβεστήρες όταν ο κοινός σπάγκος δεν έχει ημερομηνία λήξης .

Αφού λοιπόν διαμορφώσαμε μεγαλύτερη οικειότητα παίζοντας το παιχνίδι "πως το κάνετε εσείς στην Βρετανία, να σου πώ τώρα εγώ τι κάνουμε εμείς εδώ", δεν άντεξα και μία μέρα τον ρώτησα:

- Γιατί φοράς πέδιλα με μάλλινες κάλτσες;

Του ήρθε κεραμίδα, με κοίταξε περίεργα και μετά από μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας μου απάντησε ότι στην Βρετανία δεν θεωρείται σωστό να πας σε πελάτη και να φαίνονται τα δάκτυλα των ποδιών σου.

Τον κοίταξα και εγώ με εξίσου απορημένη φάτσα και του είπα ότι εδώ δεν θεωρείται τόσο κακό, αλλά αν δεν θέλεις να φαίνονται τα δάκτυλά σου φοράς κλειστά παπούτσια χωρίς κάλτσες.

- Παπούτσια χωρίς κάλτσες! επανέλαβε.
Ο συνδυασμός του φάνηκε απίστευτος.

Ήταν όμως τώρα η δική του σειρά να με ρωτήσει σχετικά με το κατά πόσο είναι επιτρεπτές τόσο προσωπικές ερωτήσεις.

Υπερβαίνουν ή όχι το κατώφλι της κοινωνικής αδιακρισίας;

Όπως μου είπε, μια τέτοιου είδους ερώτηση μόνο η γυναίκα του θα μπορούσε να του κάνει.

Ακόμη και οι κοντινοί του φίλοι δεν θα το τολμούσαν, πολλώ δε μάλλον ένας επαγγελματικός γνωστός.

Ζήτησα συγνώμη για το αδιάκριτο της ερώτησης και προσπάθησα να του εξηγήσω ότι εδώ -μεταξύ μας- λέμε και καμία μαλακία αλλά στο τέλος δεν τρέχει τίποτα.

Αααααπ, εδώ φτάσαμε στο κλειδί της ανάρτησης.

- Α, όχι, μου απάντησε, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην Βρετανία.

Αν μου έλεγες κάτι ανάρμοστο ή προσβλητικό ποτέ δεν θα ανταπέδιδα.

Θα σου έλεγα κάτι ουδέτερο, όπως "έτσι νομίζετε;" ή "αυτή είναι η γνώμη σας;" και θα έδειχνα τελείως φυσιολογικός.

Όταν όμως γύριζα στο γραφείο μου και ετοίμαζα την αναφορά μου θα σε περιποιούμουν καταλλήλως...

Πιστεύω*** τώρα να καταλάβατε σε τι οφείλονται κάποια από τα επιπλέον δισεκατομμύρια μέτρα που μας ζητάνε οι θεσμοί.

Και για να μην μείνει η ιστορία ημιτελής, φτιάξαμε και Μνημόνιο, staff level agreement, πείτε το όπως θέλετε.

Δηλαδή μία επιστολή που έλεγε ότι η εταιρεία θα υλοποιούσε τις βελτιώσεις που είχαν προταθεί κατά την διάρκεια της επιθεώρησης.

Έτσι ακριβώς όπως το γράφω. Γενικά και αόριστα. Σε μία αράδα.

Χωρίς λεπτομέρειες, ρήτρες, επιθεωρήσεις. Τίποτε.

Ο μόνος όρος που τέθηκε ήταν να υπάρχει η δική μου υπογραφή από κάτω.

Όταν του παρατήρησα ότι το δικό μου status δεν δεσμεύει την εταιρεία και ως εκ τούτου θα έπρεπε η επιστολή να φέρει την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου, να τι μου απάντησε:

Στον δικό μας κλάδο, των ασφαλειών κινδύνων, η υπογραφή του υπευθύνου αποτελεί πλήρη κάλυψη.

Αυτή κάποιου μεγαλόσχημου, που συνήθως υπογράφει χωρίς να ξέρει τι υπογράφει, δεν λέει τίποτα.

Από την στιγμή που η ασφαλιστική σας υπέδειξε εσένα σαν τον αρμόδιο, η δική σου υπογραφή είναι η μόνη που χρειάζεται για να τελειώσουμε την δουλειά που αρχίσαμε.

Αν τώρα εσύ,για δικούς σου λόγους, θέλεις να συνυπογράψει (sic) και το αφεντικό σου, εμείς σαν αντασφαλιστές δεν έχουμε καμία αντίρρηση.

Happy Ending

Όταν το αφεντικό μου, ο μακαρίτης πλέον μπαρμπα-Γιάννης Μαρινόπουλος πληροφορήθηκε την νέα προσφορά ασφαλίστρων, το χαμόγελό του έφτασε μέχρι τ' αυτιά.

Εγώ χαμογέλασα -για τα καλά- τον Δεκέμβριο όταν έλαβα τρείς επιπλέον μηνιαίους μισθούς σαν bonus.

Υ.Γ.

Μην ρωτήσετε αν και κατά πόσο υλοποίησα τις προτάσεις.

Αν το κάνετε, τότε τζάμπα σπαταλήσατε τον χρόνο σας για να διαβάσετε μέχρις εδώ.

Προφανώς, μάθατε κάποια πράγματα σχετικά με πυροπροστασία, αλλά φοβάμαι ότι η ουσία της ανάρτησης διέλαθε της προσοχής σας.

* Κανονισμός Πυρόσβεσης των ΗΠΑ

** British Standards

*** Μήνυμα του συγγραφέως

Ιστορίες ασυρμάτου δικτύου ΑΜΔΑ

Στο forum της Ubiquiti ένας εργαζόμενος σε αυτήν έγραψε:

"We want to encourage the Industry to deploy multipoint (AirMax) on V/H pol and point-to-point (AirFiber) on 45deg slant pol to provide additional PTP/mulitpoint isolation and improve overall network performance."

Αν ψάξω τις -προ δεκαετίας και βάλε- αναρτήσεις μου στο forum του ΑΜΔΑ=AWMN, θα βρω  αρκετά μηνύματά μου στα οποία συνιστώ ακριβώς το ίδιο, δηλαδή την πόλωση των 45 μοιρών για τις ζεύξεις κορμού (point-to-point) έναντι της κατακορύφου που ήταν και παραμένει η συνηθέστερη επιλογή.

Πως είχε προκύψει αυτό:

Προσπαθούσαμε με τον Σπύρο (spirosco) να βελτιώσουμε το μεταξύ μας λινκ που ήταν εξόχως ασταθές.

Ο Σπύρος από την πλευρά του είχε στήσει ένα τηλεσκόπιο και προσπαθούσε να με εντοπίσει, προκειμένου να ρυθμίσει με την μεγίστη δυνατή ακρίβεια την σκόπευση του πιάτου του.

Αλλά δεν με έβρισκε.

Αρχίσαμε λοιπόν:

-Σπύρο, πρέπει να βλέπεις τον τρούλο μιας εκκλησίας.

-Ναι, τον βλέπω.

-Λίγο πιο αριστερά είμαι εγώ και σου κουνάω μια κατακόκκινη πετσέτα για να με δείς.

-Εσένα... δεν σε βλέπω.

-Τι βλέπεις λίγο πιό αριστερά;

-Βλέπω ... (περιγράφει τι βλέπει)

-Ε, ωραία αφού βλέπεις εκείνο και το άλλο, δεν γίνεται να μην με βλέπεις. Αυτά που μου περιγράφεις ανήκουν στο ρετιρέ της πολυκατοικίας του επόμενου παράλληλου δρόμου. Εγώ βρίσκομαι 50-100 μέτρα μπροστά, προς το μέρος σου. Δεν μπορείς να βλέπεις το φόντο μου και να μην βλέπεις εμένα!

-Έλα όμως που δεν σε βλέπω...

Με τα πολλά στο τέλος το βρήκαμε.

Στην ευθυγραμμία μας παρεμβάλετο το πολυόροφο κτήριο του ΟΤΕ στην Γ' Σεπτεμβρίου.

Με τέτοια ακρίβεια ώστε να μασκάρει προς βορρά όλη την δική μου ταράτσα, εκτός από τα νοτιότερα 1-2 μέτρα.

Όταν πήγα, σχεδόν στο χείλος της μεσοτοιχίας και του κούνησα την πετσέτα, επιτέλους με είδε.

Δυό βήματα πιό πίσω, με έκρυβε ο πύργος του ΟΤΕ.

Αυτό εξηγούσε και την αστάθεια στην λειτουργία του λινκ.

Με την μισή ζώνη Fresnel κομμένη και τις ανακλάσεις στις κατακόρυφες ακμές του κτηρίου ή ραδιόζευξη ήταν τύπου "που θα κάτσει η μπίλια".

Άλλοτε συνέβαλε το κατ' ευθείαν κύμα με τις ανακλάσεις, άλλοτε αλληλοαναιρούντο.
Στους 2,4GHz η χωρική απόσταση μεταξύ των δύο προηγουμένων καταστάσεων είναι λίγα εκατοστά του μέτρου.

Το γυρίσαμε τότε σε οριζόντια πόλωση προκειμένου να μειώσουμε -κατά το δυνατόν- την επίδραση των ανακλάσεων στο κτήριο του ΟΤΕ.

Βελτιώθηκε αρκετά, αλλά όπως ήδη είχε φθάσει η ώρα της δύσης του ηλίου, μαζέψαμε και αρκετό θόρυβο.

Δεν δοκιμάζουμε και στις 45 μοίρες;

Μετά από πολλά Α-Β tests αποδείχθηκε ότι ο "έντιμος συμβιβασμός" των 45 μοιρών ήταν και ο καλύτερος που μπορούσε να επιτευχθεί.*

Ακόμη και σήμερα ένα από τα υφιστάμενα λινκς, αυτό με τον Βαγγέλη (cyberangel), παραμείνει στις 45 μοίρες απομεινάρι των "ηρωικών" εποχών του ασύρματου δικτύου, τότε που σκαρφαλώναμε σαν τα κατσίκια στις ταράτσες προκειμένου να "βγεί" το λινκ.

(*) Βαρουφάκη τ' ακούς;
Πήγαμε στις 45 μοίρες. Δεν είπαμε στον ΟΤΕ να κάνει λίγο πιό 'κεί τον πύργο του.

Γιάν(ν)ηδες

Τον Γιάνη τον γνωρίζετε όλοι, δεν του χρειάζονται περισσότερες συστάσεις.

Ας σας παρουσιάσω τώρα τον έτερο Γιάννη, τον παλαιό μου συμμαθητή Γιάννη Κούσουλα:

ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα, αθλητής του άλματος σε ύψος.
Μετείχε των Ολυμπιακών Αγώνων το 1968 στο Μεξικό και το 1972 στο Μόναχο.

Ως έφηβος πέτυχε Πανελλήνιο εφηβικό ρεκόρ με 2.12 και ανδρικό με 2.13. 

Αργυρό μετάλλιο το 1967 στους Μεσογειακούς με 2.05 και νικητής των ΚΘ΄ Βαλκανικών Αγώνων (ανδρών) στο Βουκουρέστι το 1970 με 2.11. 

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (σε ηλικία 18 ετών) κατετάγη 20ος με 2.09, ενώ στο Μόναχο ήταν 26ος με 2.12. 

Αναδείχθηκε από μικρή ηλικία με ένα χαρακτηριστικό «πλαστικό» στυλ. 

Στη κατηγορία ανδρών δεν μπόρεσε να επιτύχει περισσότερα καθώς δεν παρέμεινε επ’ αρκετόν και δεν αφοσιώθηκε όπως οι συνθήκες απαιτούσαν.

Σε κάποιους ενδο-σχολικούς αθλητικούς αγώνες έτυχε να περνάω την κατάλληλη στιγμή από το κατάλληλο σημείο.

-Έλα εδώ μου λέει, ο αείμνηστος πλέον και αγαπητός μας τότε γυμναστής Χατζηδημητρίου.
Πήγαινε στην αποθήκη και ζήτα να σου δώσουν ένα ζευγάρι spikes (παπούτσια με καρφιά) και φέρτα μου εδώ.

Γυρνώντας δε προς τον Γιάννη τον ρωτά:

-Τι νούμερο παπούτσι φοράς;

 Έφυγα τρεχάλα να φέρω τα spikes. 

Τι είχε προηγηθεί;

Στο αγώνισμα του άλματος σε ύψος ο πήχης ξεκίναγε, για εμάς τους μαθητές των τελευταίων τάξεων του γυμνασίου, στο 1,10m περίπου και ο νικητής τερμάτιζε κάπου μεταξύ 1,30 και 1,35m.

Ο ξυπόλυτος Γιάννης, γιατί ξυπόλητος -για την ακρίβεια με τις κάλτσες- πηδούσε, μόλις τους είχε αφήσει όλους πίσω ανεβάζοντας τον πήχη στο 1,40+.

Τον είδε ο Χατζηδημητρίου και αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο που είχε μπροστά του. 

Έπρεπε όμως να τον πείσει να μην πηδάει ξυπόλητος.

Όταν έφερα τα παπούτσια, κάθισα να παρακολουθήσω την εξέλιξη.

Τα φόρεσε υποχρεωτικά, μετά από άπειρη γκρίνια, αλλά σε κάθε προσπάθεια να πηδήξει πέρναγε κάτω από τον πήχη, ανεξαρτήτως του ύψους στο οποίο ετοποθετείτο.

Πήγαινε κουτρουβαλώντας με αυτά.

Πιό ανασούμπαλο τρέξιμο δεν είχα ξαναδεί.

Που να πηδήξει.

-Δεν μπορώ, κύριε καθηγητά, με αυτά, παραπονιόταν.

-Δοκίμασε ξανά, θα τα συνηθίσεις, του αντέτεινε ο γυμναστής.

Τίποτα, από το κακό πήγαινε στο χειρότερο. 

Κανένα σημάδι προσαρμογής στα νέα παπούτσια.

Μετά από μία σειρά δοκιμών, βγάλτα-πήδα, βάλτα-πήδα, πως και του ήρθε η ιδέα του Χατζηδημητρίου να δοκιμάσει το:

-Βάλε μόνο αυτό με το οποίο πατάς το τελευταίο βήμα πριν πηδήξεις.

Την διαφορά του πηδάω με ένα μόνο spike, αν δεν την έχεις δει, δεν μπορείς να την πιστέψεις.

Τα νούμερα όμως θα σε πείσουν. 

Η καμπάνα λήξης της ώρας των αθλητικών βρήκε τον πήχη, αν θυμάμαι καλά, στο 1,55m.

Ωραίες οι αναμνήσεις, αλλά τι σχέση μπορεί να έχει ο Γιάννης ο συμμαθητής μου με τον άλλον Γιάνη, αυτόν που τα άκουσε από όλο το Eurogroup στην Ρίγα;

Ο συνειρμός μου δημιουργήθηκε όταν διάβασα ανάρτηση στο bankingnews.gr με το ακόλουθο περιεχόμενο:

"Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Γνωρίζει ότι στρατηγικά το ελληνικό κράτος ξεμένει από χρήματα στις 5 Ιουνίου του 2015 και ταυτόχρονα γνωρίζει ότι υποχρεωτικά θα οδηγηθεί σε νέο δάνειο άρα σε νέο μνημόνιο. (Μεταξύ 5 και 19 Ιουνίου η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει 2 δισεκ. στο ΔΝΤ).
Την καλύτερη ερμηνεία γι' αυτή την χρονοτριβή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την δίνει κορυφαίο στέλεχος της αποκαλούμενης αριστερής πτέρυγας στο bankingnews.gr «Η Ελλάδα κακώς μεν, αλλά θα χρειαστεί νέο δάνειο. Το ζητούμενο είναι να μην μας ζητήσουν δύο φορές μεταρρυθμίσεις, να μην ζητήσουν από την Ελλάδα δύο φορές σκληρά μέτρα. Η κυβέρνηση χρονοτριβεί γιατί θέλει να κουμπώσει τις μεταρρυθμίσεις – νέα μέτρα με το νέο δάνειο του Ιουνίου ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία να ζητήσουν νέα μέτρα»."

Πάμε τώρα πίσω στον άλλο Γιάννη.

Τα αθλητικά ουδόλως μ' ενδιαφέρουν, αλλά εκείνη την εποχή όταν άκουγα για μεγάλους αγώνες (Πανελλήνιους, Βαλκανικούς, Μεσογειακούς) μου εδημιουργείτο το πολύ συγκεκριμένο ενδιαφέρον του τι θα κάνει ο παλαιός μου συμμαθητής.

Μην παραβλέπετε άλλωστε ότι για τον συγκεκριμένο άλτη διατηρώ πνεύμα αναδοχής.

Έφερα ή δεν έφερα τα spikes από την αποθήκη; Έτσι για να είμαστε και δίκαιοι (χαμογελαστή φατσούλα εδώ).

Σε κάποιον λοιπόν από αυτούς τους αγώνες, ενώ ο πήχης ήταν κάπου στο 2.10 και είχε ήδη δύο αποτυχημένες προσπάθειες, άφησε την τρίτη για το επόμενο ύψος.

Το είπα ήδη, με τ' αθλητικά είμαι λίγο άσχετος και το γεγονός αυτό με εξέπληξε.

Αφήνει το χαμηλότερο για να δοκιμάσει το υψηλότερο; πολύ περίεργο μου φάνηκε.

Αργότερα κατάλαβα ότι είναι μια τακτική -υψηλού ρίσκου- που επιλέγουν κάποιοι άλτες όταν έχουν κουρασθεί, με εξαίρεση βέβαια την περίπτωση του νικητή που πάει για ρεκόρ.

Τότε όμως μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, γι' αυτό και αποτυπώθηκε στην μνήμη μου.

Μήπως τώρα μπορείτε να διακρίνετε το σημείο αλλολοτομίας στα περιστατικά των δύο Γιάν(ν)ηδων;
 

Και για την ιστορία Γιάνη, ό συνονόματός σου απέτυχε στην μία και μοναδική προσπάθεια που του είχε απομείνει στο υψηλότερο ύψος.

Να δούμε εσύ τι θα καταφέρεις στην τρίτη σου και τελευταία προσπάθεια.  
Στην ανάγκη δοκίμασε τον παλμό Κούσουλα, αυτόν με το ένα μόνο spike.  
Και τέλος πρόσεξε να μην, κάποια μέρα, σου προσάψουν και εσένα το:  
"Στη κατηγορία ανδρών {πολιτική} δεν μπόρεσε να επιτύχει περισσότερα καθώς δεν παρέμεινε επ’ αρκετόν και δεν αφοσιώθηκε όπως οι συνθήκες απαιτούσαν."

Θεσμοφοριάζουσες, μία σύγχρονη διασκευή-διανομή

Πρωτότυπο κείμενο από την Wikipedia.
Διαγραφές, bold δικά μου.

Στην Αθήνα του 5ου π.Χ. 21ου μ.Χ αιώνα, ο Ευριπίδης, ο γνωστός ποιητής (τον υποδύεται ο Τσίπρας), βρίσκεται μαζί με έναν γέρο συγγενή του super-duper καθηγητή, τον Μνησίλοχο (τον υποδύεται ο Βαρουφάκης), έξω από το σπίτι του νεαρού άλλου τραγικού ποιητή, καθηγητή Αγάθωνα (τον υποδύεται o Σταθάκης).

Ο Ευριπίδης είναι εξαιρετικά ανήσυχος, γιατί όπως λέει στον Μνησίλοχο, οι γυναίκες θεσμοφόρες Ευρωζώνη, Eυρωτράπεζα και Διεθνοτράπεζα που σήμερα θα βρίσκονται μαζεμένες στη μεγάλη τους γιορτή, τα Θεσμοφόρια ή άλλως το Eurogroup meeting, είναι αποφασισμένες να βρουν ένα τρόπο να τον καταστρέψουν, επειδή θεωρούν ότι τις δυσφημίζει, σαν ανάλγητες αιμοδιψείς πιστώτριες, στα έργα του: 

"Ο κουρέας του απεχθούς χρέους", 

"Δεσμώτες της λιτότητας", 

"Αριστερά πρώτη φορά", κ.α.

 

Ο κίνδυνος, λέει, είναι μεγάλος, και σκέπτεται πως ο μοναδικός τρόπος για να τον αποτρέψει, είναι να στείλει στα Θεσμοφόρια έναν δικό του άνθρωπο, ντυμένο γυναικεία πολιτικό, για να τον υπερασπίσει.

Γι αυτό το σκοπό ελπίζει να πείσει τον ποιητή πράο καθηγητή Αγάθωνα.

Αυτός όμως αρνείται, και ο γέρο αντι-συμβατικός καθηγητής Μνησίλοχος, αναλαμβάνει την δύσκολη αποστολή.

Αφού ξυριστεί περί την κεφαλή, ντυθεί γυναικεία, με casual σινιέ ρούχα, και παραπειστικό κασκόλ που θα αποσυντονίσει τις θεσμοφόρες πρόθυμα του δανείζει ο Αγάθωνας, και αφού αποσπάσει όρκο από τον Ευριπίδη πως αν κάτι δεν πάει καλά θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει, ο Μνησίλοχος θα πάει στο ναό της Δήμητρας  Ευρωζωνήτισας της Βρυξελιώτισας.

Εκεί θα ακούσει τις Θεσμοφοριάζουσες, που αποτελούν το Χορό της κωμωδίας ροκ-όπερας, να κατηγορούν τον Ευριπίδη και να θέλουν να τον εξολοθρεύσουν γιατί τους έχει κάνει μεγάλο κακό με τον τρόπο που τις παρουσιάζει στα έργα του ψηφαλάκια του.

Όταν πάρει τον λόγο ο μεταμφιεσμένος Μνησίλοχος, στην αρχή θα επιτεθεί με σφοδρότητα κατά του Ευριπίδη ρίξει ένα γλείψιμο στον αρχιερέα (τον υποδύεται ο Soible) έτσι για να του βρίσκεται, αλλά μετά θα υποστηρίξει πως ο κατηγορούμενος δεν αποκάλυψε παρά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από τις πονηριές των γυναικών τοξικό-υφεσιακές δανειοδοτικές πρακτικές των θεσμοφόρων.

Οι γυναίκες θεσμοφόρες ακούγοντας αυτές τις απόψεις αρχίζουν να αγανακτούν, και να ορμούν εναντίον του.

Όταν εμφανίζεται ο Κλεισθένης (τον υποδύεται ο Daisebloom), γνωστός Αθηναίος ευρωκράτης της εποχής με θηλυπρεπή εμφάνιση, και τους λέει ότι κυκλοφορεί μια φήμη πως κάποιος άνδρας καθηγητής ντυμένος γυναικεία trendy-υπουργικά βρίσκεται ανάμεσά τους, υποψιάζονται τον Μνησίλοχο.

Η πλαστοπροσωπία αποκαλύπτεται και η θέση του γέροντα showman-καθηγητή είναι δύσκολη.

Ο Μνησίλοχος καταφεύγει σε διάφορα μέσα για να ειδοποιήσει τον Ευριπίδη. 

Απαγγέλλει στίχους παρωδώντας  διάφορα έργα και τσιτάτα από την "Ωδή στην ΔΕΘ" του τραγικού ποιητή, και αργότερα εμφανίζεται ο ίδιος ο Ευριπίδης, ντυμένος στην αρχή ως Μενέλαος Τσακαλώτος, στοιχείο που παραπέμπει στην Blackrock και τα διαπραγματεύσιμα αμοιβαία της, καθόσον εξελίσσεται σκληρή διαπραγμάτευση, τραγωδία του Ελένη, και αργότερα ως Περσέας Δραγασάκης, στοιχείο παρμένο από την χαμένη του τραγωδία Ανδρομέδα οικουμενική κυβέρνηση του Μητσοτάκη.

Η αγωνία του Μνησίλοχου εν τω μεταξύ συνεχίζεται.

Κατηγορείται για παραβίαση των ιερών τελετουργικών κανόνων και φρουρείται από έναν τοξότη τραπεζίτη (τον υποδύεται ο Draghi) ο οποίος τον έχει δεμένο σε μια σανίδα κόλλα χαρτί, γνωστή και ως waiver.

Ο Ευριπίδης που στην προσπάθεια του να σώσει τον Μνησίλοχο έχει έρθει κι έχει φύγει πολλές φορές, με διαφορετική κάθε φορά εμφάνιση επιστολή-πρόταση συμφωνίας γέφυρας, κάνει στις γυναίκες θεσμοφόρες μια συμφέρουσα για όλους πρόταση: 

δεν θα τις ξανακακολογήσει στα έργα του, αν τον αφήσουν να απελευθερώσει τον δυστυχή γέρο showman-καθηγητή.

Οι γυναίκες πρωθιέρειες Merkel και Lagarde δέχονται.

Με δόλωμα μια νεαρή αυλητρίδα δύο ευρω-επιτρόπους (τους υποδύονται οι Junker Μoscovici) που έχει φέρει μαζί του ο Ευριπίδης, ο τοξότης τραπεζίτης που φρουρεί τον Μνησίλοχο παρασύρεται έξω από την σκηνή, σκληρή διαπραγμάτευση και μ΄ αυτήν την ευκαιρία ο Ευριπίδης και ο Μνησίλοχος γίνονται άφαντοι.

Η μαύρη κωμωδία τελειώνει με τους πανηγυρισμούς του Χορού και τα πειράγματα προς τον τοξότη τραπεζίτη που επιστρέφει και αναζητά τον εξαφανισμένο κρατούμενο φουσκωμένο ELA του.

Οι Θεσμοφοριάζουσες είναι κωμωδία του Αριστοφάνη, που έγραψε και παρουσίασε το 411 π.Χ.πιθανότατα στα Μεγάλα Διονύσια. Είναι μια σάτιρα στο πρόσωπο και τα έργα του Ευριπίδη. Εκμεταλλευόμενος την αντιπάθεια του αρχαίου τραγικού για τις γυναίκες, τον παρουσιάζει να συγκρούεται με αυτές κατά τη διάρκεια της μεγάλης τους γιορτής, των Θεσμοφορίων. Θεωρείται ένα από τα καλύτερά του έργα και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά με μια άλλη γνωστή κωμωδία του, τη Λυσιστράτη.