Το κόστος Βαρουφάκη

Αν διαθέτετε την περιέργεια και την υπομονή να διατρέξετε το μακρύ κείμενο που ακολουθεί, θα καταλάβετε γιατί κάθε φορά που ο κος Βαρουφάκης έδινε ένα "μάθημα" στους Ευρωπαίους ομολόγους του οι "θεσμοί" ανέβαζαν τα μέτρα κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.

Αν δεν είστε του πολύ διαβάσματος, πάρτε το απόφθεγμα που αποδίδεται στον Bismarck:

                             2-3 καθηγητές και η πατρίς εχάθη

 και πατήστε exit/quit.

Αφού λοιπόν αποφασίσατε να μείνετε, ας αρχίσουμε προσδιορίζοντας το περιβάλλον εξέλιξης της ιστορίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 70 ήταν πολύ της "μόδας" οι εμπρησμοί των Μεγάλων Καταστημάτων.

Μετά την ολοσχερή καταστροφή των καταστημάτων Μινιόν και  Κατράντζος Σπορ τα υπόλοιπα, όπως Αφοί Λαμπρόπουλοι, Κλαουδάτος, Αφοί Διαμαντή κ.λ.π, θωρακίστηκαν επειγόντως τόσο στον τομέα της φύλαξης όσο και των απαραίτητων ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων.

Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι απόπειρες εμπρησμού έκτοτε να στοχεύουν τα Super Markets που και περισσότερα ήσαν και σαν στόχοι πιο εύκολοι.

Σε  αυτή την χρονική στιγμή βρέθηκα στην θέση του τεχνικού υπεύθυνου της αλυσίδας Prisunic-Μαρινόπουλος.

Η μητρική εταιρεία βέβαια, είχε ασφαλισμένα τα τότε 22 καταστήματά της στην Αττική και τους άλλους χώρους υποδομής, έναντι μιας πλήρους δέσμης κινδύνων.

Τα ασφάλιστρα όμως που πλήρωνε ουσιαστικά διαμορφώνονταν από την συμμετοχή στην δέσμη εκείνου που αφορούσε την κάλυψη "έναντι πυρός" -με κάλυψη και της περίπτωσης εμπρησμού- και πολύ λιγότερο από εκείνα των καλύψεων έναντι φυσικών καταστροφών, κλοπής κ.λ.π.

Σε μια περίοδο διαπραγμάτευσης της ανανέωσης του ασφαλιστηρίου συμβολαίου βρέθηκα και εγώ στο κάδρο.

Η ασφαλιστική είχε κάνει καλή προσφορά λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας και του ύψους του συμβολαίου, αλλά παρ' όλα αυτά το νούμερο "έτσουζε".

Ήταν βλέπετε το μερίδιο της στο συνολικό ασφάλιστρο μικρό, γιατί την μερίδα του λέοντος την έπαιρναν οι αντασφαλιστές της, ένα γκρουπ ευρωπαίων ασφαλιστικών χονδρεμπόρων, εκπρόσωπος των οποίων ήταν μια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο.

Όταν ζήτησαν από τους Λονδρέζους μια καλύτερη τιμή, αυτοί απήντησαν ότι έπρεπε να προηγηθεί ακριβέστερη εκτίμηση του κινδύνου από δικό τους τεχνικό εμπειρογνώμονα.

Έτσι λοιπόν βρέθηκα για ένα περίπου δεκαήμερο με έναν Εγγλέζο εμπειρογνώμονα-εκτιμητή κινδύνου να τον γυρνάω ένα-ένα τα καταστήματα και αυτός να κρατάει σημειώσεις σχετικά με την διαμόρφωση-χρήση των χώρων και κυρίως την ύπαρξη-λειτουργική κατάσταση Η/Μ εγκαταστάσεων και ειδικότερα αυτών της πυροπροστασίας.

Για να σας δώσω ένα γρήγορο παράδειγμα, το ίδιο ακριβώς κατάστημα αν ευρίσκεται σε έναν φαρδύ δρόμο πληρώνει χαμηλότερο ασφάλιστρο από ένα άλλο σε στενό ή με πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Και τούτο διότι αν/όταν χρειασθεί, το μεγάλο όχημα της πυροσβεστικής θα έρθει και θα "στηθεί" νωρίτερα στην πρώτη περίπτωση, σε αντίθεση με την δεύτερη που μπορεί να κολλήσει κάπου, ή η ίδια η Πυροσβεστική Υπηρεσία γνωρίζοντας το δρομολόγιο να στείλει το μικρό όχημα.

Έτσι στη πρώτη περίπτωση οι πιθανές ζημιές θα είναι λιγότερες από την δεύτερη.

Μετά τις δύο πρώτες μέρες τυπικής επαγγελματικής συνεργασίας ο μεταξύ μας πάγος άρχισε να λιώνει.

- Γιατί το κάνατε αυτό έτσι; με ρώτησε όταν του έδειχνα μια εγκατάσταση καταιονισμού ( sprinklers).

- Γιατί έτσι το ζητάει το NFPA*, του απήντησα.

- Ναι σίγουρα -έτσι είναι- αλλά ξέρεις οι Αμερικάνοι έχουν αρκετά Δολάρια.

Εμείς στην Βρετανία επειδή δεν είμαστε τόσο πλούσιοι, τα  αντίστοιχα BS** δεν είναι τόσο αυστηρά.

Εξυπακούεται ότι  εμείς σαν Βρετανική εταιρία αποδεχόμεθα τα BS σαν ισοδύναμα του NFPA.

Η ύπαρξη αυτής της εγκατάστασης, όποια από τις δύο προδιαγραφές και αν πληρεί, θα σας μειώσει το ασφάλιστρο αυτού του κτιρίου κατά τόσο.

Αλλά, αν με την διαφορά κόστους κατά NFPA έναντι BS κάνατε  επιπλέον τούτο, ή το άλλο, τότε θα είχατε επιπλέον μείωση του ασφαλίστρου σας.

Με τα ίδιο κόστος μικρότερο ασφάλιστρο!!!

Ο Εγγλέζος την ήξερε πολύ καλά την δουλεία του και εγώ ήμουν όλος αυτιά ν' ακούσω τις προτάσεις του.

Οι υπόλοιπες ημέρες κύλισαν σε αυτό το μοτίβο:

- Τι μπορώ να κάνω εδώ ώστε εσύ να το μετρήσεις και να μειωθεί το ασφάλιστρο.

Είχα πάρει και εγώ πλεον μπλόκ σημειώσεων και κατέγραφα τις προτάσεις.

Πόσο θα κοστίσει, τι  κερδίζουμε, δηλαδή σε πόσο χρόνο θα έκανε απόσβεση.

 Έπρεπε και εγώ να πάω στο αφεντικό μου και να του πώ:
- Αν επενδύσουμε τόσα, θα τα αποσβέσουμε στα τόσα χρόνια

Είχε πολλές προτάσεις, απλές, λειτουργικές και κυρίως χαμηλού κόστους.

Πάμε σε ένα ακόμη παράδειγμα:

Ένας πυρανιχνευτής μπορεί ν' αρχίσει να διεγείρεται χωρίς προφανή λόγο (false alarm) και την πολλοστή φορά που θα το κάνει σίγουρα θα βρεθεί κάποιος που θα τον θέσει εκτός.

Όταν χρειασθεί να σημάνει τον συναγερμό θα ευρίσκεται εκτός.

Αντιθέτως, ένα κομμάτι σπάγκου, ναι, σπάγκου από αυτούς που δένουμε τα πακέτα και ένα βαρίδι σωστά διατεταγμένα πάνω από κάποιο επικίνδυνο σημείο, πχ πάνω από έναν καυστήρα κεντρικής θέρμανσης, ούτε ψευδείς συναγερμούς δημιουργεί, ούτε ηλεκτρική τροφοδοσία απαιτεί για να κάνει την δουλεία του.

Αν/όταν πιάσει φωτιά, ο σπάγκος θα σπάσει από τις φλόγες και η βαρύτητα θα δώσει την απαιτούμενη ενέργεια για να κλείσει π.χ. μια βάνα που ελέγχει την παροχή του καυσίμου.

Κόβεται η παροχή του καυσίμου, σταματάει ή στην χειρότερη περίπτωση περιορίζεται η φωτιά.

Να ένα απλό, φτηνό, σίγουρο σύστημα κατάσβεσης που δουλεύει χωρίς ηλεκτρική παροχή.

Και ο Εγγλέζος να το αξιολογεί υψηλότερα από έναν τυπικό πυροσβεστήρα οροφής, γιατί αυτός ενεργοποιείται πιο καθυστερημένα, δεν αντιμετωπίζει στην ρίζα του την αιτία της φωτιάς και τέλος στις περισσότερες επιθεωρήσεις που έχει κάνει βρίσκει ληγμένους πυροσβεστήρες όταν ο κοινός σπάγκος δεν έχει ημερομηνία λήξης .

Αφού λοιπόν διαμορφώσαμε μεγαλύτερη οικειότητα παίζοντας το παιχνίδι "πως το κάνετε εσείς στην Βρετανία, να σου πώ τώρα εγώ τι κάνουμε εμείς εδώ", δεν άντεξα και μία μέρα τον ρώτησα:

- Γιατί φοράς πέδιλα με μάλλινες κάλτσες;

Του ήρθε κεραμίδα, με κοίταξε περίεργα και μετά από μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας μου απάντησε ότι στην Βρετανία δεν θεωρείται σωστό να πας σε πελάτη και να φαίνονται τα δάκτυλα των ποδιών σου.

Τον κοίταξα και εγώ με εξίσου απορημένη φάτσα και του είπα ότι εδώ δεν θεωρείται τόσο κακό, αλλά αν δεν θέλεις να φαίνονται τα δάκτυλά σου φοράς κλειστά παπούτσια χωρίς κάλτσες.

- Παπούτσια χωρίς κάλτσες! επανέλαβε.
Ο συνδυασμός του φάνηκε απίστευτος.

Ήταν όμως τώρα η δική του σειρά να με ρωτήσει σχετικά με το κατά πόσο είναι επιτρεπτές τόσο προσωπικές ερωτήσεις.

Υπερβαίνουν ή όχι το κατώφλι της κοινωνικής αδιακρισίας;

Όπως μου είπε, μια τέτοιου είδους ερώτηση μόνο η γυναίκα του θα μπορούσε να του κάνει.

Ακόμη και οι κοντινοί του φίλοι δεν θα το τολμούσαν, πολλώ δε μάλλον ένας επαγγελματικός γνωστός.

Ζήτησα συγνώμη για το αδιάκριτο της ερώτησης και προσπάθησα να του εξηγήσω ότι εδώ -μεταξύ μας- λέμε και καμία μαλακία αλλά στο τέλος δεν τρέχει τίποτα.

Αααααπ, εδώ φτάσαμε στο κλειδί της ανάρτησης.

- Α, όχι, μου απάντησε, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην Βρετανία.

Αν μου έλεγες κάτι ανάρμοστο ή προσβλητικό ποτέ δεν θα ανταπέδιδα.

Θα σου έλεγα κάτι ουδέτερο, όπως "έτσι νομίζετε;" ή "αυτή είναι η γνώμη σας;" και θα έδειχνα τελείως φυσιολογικός.

Όταν όμως γύριζα στο γραφείο μου και ετοίμαζα την αναφορά μου θα σε περιποιούμουν καταλλήλως...

Πιστεύω*** τώρα να καταλάβατε σε τι οφείλονται κάποια από τα επιπλέον δισεκατομμύρια μέτρα που μας ζητάνε οι θεσμοί.

Και για να μην μείνει η ιστορία ημιτελής, φτιάξαμε και Μνημόνιο, staff level agreement, πείτε το όπως θέλετε.

Δηλαδή μία επιστολή που έλεγε ότι η εταιρεία θα υλοποιούσε τις βελτιώσεις που είχαν προταθεί κατά την διάρκεια της επιθεώρησης.

Έτσι ακριβώς όπως το γράφω. Γενικά και αόριστα. Σε μία αράδα.

Χωρίς λεπτομέρειες, ρήτρες, επιθεωρήσεις. Τίποτε.

Ο μόνος όρος που τέθηκε ήταν να υπάρχει η δική μου υπογραφή από κάτω.

Όταν του παρατήρησα ότι το δικό μου status δεν δεσμεύει την εταιρεία και ως εκ τούτου θα έπρεπε η επιστολή να φέρει την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου, να τι μου απάντησε:

Στον δικό μας κλάδο, των ασφαλειών κινδύνων, η υπογραφή του υπευθύνου αποτελεί πλήρη κάλυψη.

Αυτή κάποιου μεγαλόσχημου, που συνήθως υπογράφει χωρίς να ξέρει τι υπογράφει, δεν λέει τίποτα.

Από την στιγμή που η ασφαλιστική σας υπέδειξε εσένα σαν τον αρμόδιο, η δική σου υπογραφή είναι η μόνη που χρειάζεται για να τελειώσουμε την δουλειά που αρχίσαμε.

Αν τώρα εσύ,για δικούς σου λόγους, θέλεις να συνυπογράψει (sic) και το αφεντικό σου, εμείς σαν αντασφαλιστές δεν έχουμε καμία αντίρρηση.

Happy Ending

Όταν το αφεντικό μου, ο μακαρίτης πλέον μπαρμπα-Γιάννης Μαρινόπουλος πληροφορήθηκε την νέα προσφορά ασφαλίστρων, το χαμόγελό του έφτασε μέχρι τ' αυτιά.

Εγώ χαμογέλασα -για τα καλά- τον Δεκέμβριο όταν έλαβα τρείς επιπλέον μηνιαίους μισθούς σαν bonus.

Υ.Γ.

Μην ρωτήσετε αν και κατά πόσο υλοποίησα τις προτάσεις.

Αν το κάνετε, τότε τζάμπα σπαταλήσατε τον χρόνο σας για να διαβάσετε μέχρις εδώ.

Προφανώς, μάθατε κάποια πράγματα σχετικά με πυροπροστασία, αλλά φοβάμαι ότι η ουσία της ανάρτησης διέλαθε της προσοχής σας.

* Κανονισμός Πυρόσβεσης των ΗΠΑ

** British Standards

*** Μήνυμα του συγγραφέως