Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Ενεργειακή κατανάλωση κτιρίων

Τώρα που αρχίζουν τα κρύα και η τιμή του πετρελαίου έχει πάρει τα βουνά, όλοι ψάχνουν για κάποιο εναλλακτικό τρόπο θέρμανσης.
Ως εκ τούτου αποτελεί ένα πολύ πιασιάρικο θέμα, γι' αυτό και κάνουν συχνά την εμφάνισή τους πλήθος από σχετικά αφιερώματα/σποτάκια στον έντυπο/ηλεκτρονικό τύπο.

Σε ένα από αυτά ξανά-άκουσα πρόσφατα για τους λέβητες με "απόδοση 105%".
Όταν τους πρωτο-είχα δει να διαφημίζονται σε μία επαγγελματική έκθεση, είχα ρωτήσει με γνήσια απορία:

- Καλά αφού καταφέρατε να φτιάξετε αεικίνητο πρώτου είδους, τι κάθεστε και πουλάτε λέβητες;
Πάρτε πρώτα κανένα Νόμπελ Φυσικής και στην συνέχεια χεστείτε στο τάλαρο πουλώντας δικαιώματα χρήσης της εφεύρεσης. 

Μου χαμογέλασαν πονηρά και μου εξήγησαν ότι δεν είχαν κατορθώσει το ακατόρθωτο, απλά το 105% αντιπροσώπευε τον λόγο της απόδοσης αυτού του τύπου λέβητα ως προς κάποιον άλλον συμβατικό που ελάμβαναν σαν αναφορά.
Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι δηλαδή και το "marketing argument" στις πλήρεις δόξες του.

Και καλά οι πωλητές να χρησιμοποιούν τέτοια κολπάκια, μπας και πουλήσουν τίποτα, το καταλαβαίνω.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι παλαιότεροι, όπως ο μακαρίτης ο πεθερός μου, θεωρούσαν τους εμπόρους σαν νόμιμους κλέφτες ή τουλάχιστον σαν αδειούχους νοθευτές.

Το κράτος όμως;
Επιτρέπεται να χρησιμοποιεί τέτοιους παραπλανητικούς όρους;
Και αναφέρομαι στα κτίρια "μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης", επίσημη ορολογία που την συναντάτε στον πολυδιαφημισμένο ΚΕΝΑΚ.

Είναι δυνατόν να κατασκευασθούν τέτοια κτίρια;
- Όσο είναι δυνατόν να κατασκευασθεί αεικίνητο πρώτου ή δευτέρου είδους, είναι η σωστή απάντηση.
Όποιος μπορεί να φτιάξει λέβητα με "απόδοση 105%"  μπορεί στο πιτς φιτίλι να φτιάξει και κτίριο "μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης".
Προς τούτο δεν απαιτείται γνώση θετικών επιστημών, αλλά τεχνικών marketing.

Και αφού "έκραξα" επαρκώς όλους αυτούς τους άσχετους του πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ που βγάζουν τέτοιους καταγέλαστους "κανονισμούς", ας εξηγήσω τι κρύβεται πίσω από τον παραπειστικό όρο του κτιρίου "μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης".

Κάτω από τον ίδιο παραπλανητικό όρο συστεγάζονται δύο κατηγορίες:

α) Κτίρια που έχουν χαμηλότερη ενεργειακή κατανάλωση συγκρινόμενα με τα σημερινά.
Σε ελληνικά μορφωμένου ατόμου θα έπρεπε να αποκαλούνται:
Κτήρια χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.
Πλην όμως ο δαίμων του marketing έβαλε και εδώ το χέρι του.
-Τι χαμηλής και κουραφέξαλα, αντέτεινε, θα τα πούμε:
Κτίρια με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενεργείας και  κάπου στο δρόμο θα πετάξουμε το "σχεδόν", et voila!
Tι σχεδόν τώρα, τι καθόλου;
Το ίδιο πράγμα δεν είναι;
Με ψιλο-λεπτομέρειες θα ασχολούμαστε;

β) Κτίρια μηδενικού ενεργειακού ισοζυγίου, δηλαδή κτίρια, η ενεργειακή κατανάλωση των οποίων, ισοσκελίζεται από την ιδία την παραγωγή τους.
Δεν πάει να είναι το πλέον ενεργοβόρο κτίριο, αν διαθέτει ισόποση παραγωγή ενεργείας θεωρείται ok αφού δεν επιβαρύνει την κοινότητα στην οποία είναι εντεταγμένο και κατ' επέκταση σ' ολόκληρο τον πλανήτη Γη.
Από τέτοιου είδους κτίρια ξεκίνησε ο επίμαχος όρος ο οποίος στην συνέχεια πέρασε από τον λειαντικό τροχό του marketing.
Αν κάνετε τα ακόλουθα google searches θα λάβετε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα:
1) "net zero energy" : 5.570.000 αποτελέσματα
2) "zero net energy" : 1.390.000 αποτελέσματα
3) "zero energy" -net :  2.310.000 αποτελέσματα
Παρατηρούμε εδώ, ότι σε σχέση 1:3 ή 25%, οι θιασώτες του marketing εξαφάνισαν την λέξη "net" που σηματοδοτεί το "καθαρό" αποτέλεσμα του ισοζυγίου ενεργειακής παραγωγής - κατανάλωσης.

Τώρα γιατί οι δικοί μας "φωστήρες" του υπουργείου ακολούθησαν την μειοψηφία, αυτό πολύ θα ήθελα να το γνωρίζω.

Ήσαν τα Αγγλικά τους επιπέδου κατώτερου του Lower οπότε όταν είδαν την λέξη "net" νόμισαν ότι αναφέρεται στο Internet;
Τους "γυάλισε" περισσότερο η λέξη "zero" και δεν είδαν την καημενούλα την "net";
Αποφάσισαν ότι ο σύγχρονος "καλός" μηχανικός πρέπει να είναι κατ' αρχάς παρλαπίπας;
Το δίπλωμα το πήραν από την κλαδική του κόμματός τους -που δεν ειδικεύεται σε ενεργειακά θέματα- οπότε δεν διέκριναν καμία διαφορά σε όλους τους όρους που παρέθεσα παραπάνω; 

Τι να σας πω, από αυτούς τους άχρηστους, όλα μπορούμε να τα περιμένουμε.

Παρακαλώ να λάβω τουλάχιστον ένα e-mail με το παρακάτω περιεχόμενο:

Έλα μωρέ και εσύ πολύ το ψειρίζεις το θέμα. 
Με τα λεφτά που παίρνουμε στο υπουργείο, ιδίως τώρα που κόπηκαν οι μισθοί, υπερωρίες και τα εκτός έδρας, όσα, όπως και αν κάνουμε και πάλι πολλά σας είναι.






Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Miracolo-miracolo

Χθες, γυρίζοντας οδικώς από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, έβαλα βενζίνη σε ένα πρατήριο στην έξοδο της πόλης, απέναντι από το λιμάνι.

Είδα λοιπόν την αντλία να γράφει 58+ λίτρα, όταν το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου έχει χωρητικότητα 55 λίτρα!!!

Εδώ και 12 χρόνια που έχω αυτό το αυτοκίνητο, δεν έχω βάλει ποτέ και σε καμία περίπτωση παραπάνω από 53 λίτρα.

Όταν το παρατήρησα αυτό στον νεαρό που χειριζόταν την μάνικα, αυτός με περισσή θρασύτητα μου απάντησε:

- Δηλαδή με λες κλέφτη;
- Θέλεις να καλέσουμε την διεύθυνση Εμπορίου να κάνει ογκομέτρηση;


Και στην συνέχεια προσπάθησε να με εκφοβίσει:

-Αλλά και εγώ στη συνέχεια θα σου κάνω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση.
Έχω πάρει τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου σου.


Επειδή η ώρα ήταν περασμένες 5:00 μμ και το μετεωρολογικό δελτίο προέβλεπε βροχές στον Θεσσαλικό κάμπο και καταιγίδα περί την Λαμία, προτίμησα να ξεχάσω τα κατά την εκτίμηση μου 4-5 λίτρα που είχα υπερχρεωθεί, προκειμένου να μην χάσω χρόνο και ως εκ τούτου να υποχρεωθώ να οδηγήσω πολύ μεγαλύτερη διαδρομή μέσα στην νύκτα και υπό βροχή.

Το αναφέρω, όχι για το "πείραγμα" της αντλίας, αυτό το πράγμα πρέπει λίγο-πολύ να γίνεται σε αρκετά πρατήρια σε ολόκληρη την χώρα, αλλά για την οργανωμένη και θρασύτατη αντίδραση του νεαρού, κάτι που φανερώνει μια συχνά επαναλαμβανόμενη (και ως εκ τούτου ραφιναρισμένη) διαδικασία.

Την επόμενη φορά που θα μου συμβεί κάτι τέτοιο, θα διαθέτω και ο ίδιος μια πιο "ραφιναρισμένη" αντίδραση.
Θα ζητήσω αντί για απόδειξη να εκδοθεί τιμολογίο, ώστε να αναγράφεται η ποσότητα σε λίτρα και ο αριθμός κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου, ώστε στην σχετική καταγγελία που θα επακολουθήσει να μην μπορεί να ισχυρισθεί ο πρατηριούχος άλλη τιμή ανά λίτρο (η απόδειξή του γράφει μόνον το συνολικό ποσό και όχι ποσότητα ή τιμή ανά λίτρο) ή ότι η απόδειξη αυτή είναι από άλλον πελάτη με αυτοκίνητο με μεγαλύτερο ρεζερβουάρ.

Όσο η κρίση βαθαίνει τόσο η ζωή μας θα γίνεται πιό δύσκολη.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Γαιδουροειδείς ΔΥ

Πληροφορήθηκα ότι:
 
Ο αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Σταύρος Καλογιάννης και ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Σταύρος Καλαφάτης, συνυπέγραψαν την Κοινή Υπουργική Απόφαση που καθορίζει τις τεχνικές προδιαγραφές για τα εσωτερικά δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών των κτιρίων.


Flash back

Σεπτέμβριος 2008, διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης για τον εν λόγω κανονισμό.
(άσχετο: 4 χρόνια μόνο τους πήρε η λήψη εγκρίσεων και υπογραφών).

Επειδή:
- ασχολούμαι επαγγελματικά με το συγκεκριμένο τεχνικό αντικείμενο
- γνωρίζω από μέσα και από έξω το επίπεδο των παραγόμενων τεχνικών κειμένων από υπηρεσίες του στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα
- έριξα μια γρήγορη ματιά και διαπίστωσα τις πολλαπλές "αδυναμίες" του δημοσιευμένου σχεδίου
- τέλος, με έπιασε το φιλότιμο και η επιθυμία συνεισφοράς σε κάτι χρήσιμο
αποφάσισα συμμετάσχω ενεργά στην διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης, υποβάλλοντας προτάσεις για βελτιώσεις του κειμένου και παρατηρήσεις ουσίας.

Δίνω στην συνέχεια δύο παραδείγματα από το σύνολο των 56 (με italics αποσπάσματα από το σχέδιο):

α) "Γήινη Εκπομπή: Εκπομπή από σταθμούς, οι οποίοι βρίσκονται πάνω στην επιφάνεια της γης".

Είχαν γράψει "γήινη" -λες και η γη εκπέμπει- και τους υπέδειξα την αντικατάσταση με τον δόκιμο όρο "επίγεια εκπομπή".

β) "Ο κατασκευαστής παραδίδει στον ιδιοκτήτη τον τεχνικό φάκελο της εγκατάστασης, δελτίο υπογεγραμμένο από τον κατασκευαστή της εγκατάστασης και πιστοποιητικό συμμόρφωσης, καταλληλότητας και εγγύησης που θα συνταχθεί από τον αρμόδιο για θέματα τηλεπικοινωνιών τεχνικό του κατασκευαστή, σύμφωνα με το Πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 50174-1, όπως εκάστοτε ισχύει."

Σχολίασα ως ακολούθως:

Στη γενική περίπτωση το πιστοποιητικό δεν μπορεί να είναι ενιαίο τόσο για τη συμμόρφωση και την καταλληλότητα όσον και την εγγύηση της εγκατάστασης. Και τούτο διότι το πιστοποιητικό συμμόρφωσης και καταλληλότητας μπορεί να εκδοθεί από φυσικό ή νομικό πρόσωπο τρίτο προς τον κατασκευαστή, με μόνη απαίτηση να είναι εγγεγραμμένο στο Μητρώο Πιστοποιητών ΕΔΗΕ. Η εγγύηση δίδεται υποχρεωτικά από τον κατασκευαστή και τον εγκαταστάτη. Επομένως, απαιτούνται δύο πιστοποιητικά από δύο διαφορετικά φυσικά ή νομικά πρόσωπα, ώστε να αναλαμβάνει ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν και όχι αλληλέγγυα. Στην ειδική περίπτωση όπου ο κατασκευαστής ή ο εγκαταστάστης διαθέτει τα τυπικά προσόντα για την πιστοποίηση, μπορεί να δοθεί ενιαίο πιστοποιητικό, αλλά αυτό δεν αποτελεί το γενικό κανόνα.

Το εγχείρημα αυτό μου είχε πάρει δύο μέρες πλήρους απασχόλησης.

Επειδή ξέρω τι τεμπελάκοι είναι αυτοί στα υπουργεία, (είχα διατελέσει μόνιμος ΔΥ σε μεγάλο υπουργείο και παραιτήθηκα πριν κλείσω χρόνο, γιατί δεν μπορούσα την "αφασία" που επικρατούσε) τους το υπέβαλα σε δύο φόρμες:
- σε .doc file στο οποίο είχα επιχρωματίσει με διαφορετικά χρώματα τα τμήματα κειμένου που έκρινα ότι έπρεπε είτε να αντικατασταθούν, ή να προστεθούν, ή να διαγραφούν
- σε .xls file στο οποίο αναφερόμουν παράγραφο προς παράγραφο στις ενέργειες που απαιτούντο

Εντύπωση μου έκανε ότι δεν μου έστειλαν ούτε ένα τυπικό e-mail με το οποίο να με ευχαριστούν για την δουλειά που έκανα, η οποία όπως θα διαπιστώσατε, ήταν ουσιαστικά να διορθώνω τις βλακίες των συντακτών, που σίγουρα είχαν πληρωθεί αδρά γι' αυτό.

Ανεπαρκείς και επιπλέον γαιδουροειδείς δημόσιοι υπάλληλοι, τους οποίους σήμερα προστατεύει το πολιτικό σύστημα με νύχια και με δόντια από την απόλυση, χαρατσώνοντας προς τούτο εμάς τους υπόλοιπους μη-προνομιούχους.

Προσθήκη:

Όπως δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ (παρ.4 ΟΡΙΣΜΟΙ) οι συντάκτες του επιμένουν ότι:
"Γήινη Εκπομπή: Εκπομπή από σταθμούς, οι οποίοι βρίσκονται πάνω στην επιφάνεια της γης".

Θα ήθελα να ήξερα ποιόν ορισμό θα έδειναν στον όρο "επίγεια εκπομπή".

Αλλά το έγραψα ήδη και παραπάνω, από τεμπέληδες και αγράμματους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε περίσσεια και τους προσέχουμε για να τους έχουμε, ακόμη και αν αυτό οδηγήσει στο να εκδιωχθούμε από την Ευρωζώνη και  την ΕΕ.

Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αν γυρίσουμε στην Δραχμή, η μεταβολή αυτή θα συνοδευθεί με περιορισμούς στην διακίνηση των κεφαλαίων, πράγμα που αντίκειται σε θεμελιώδη αρχή της Ένωσης και ως εκ τούτου θα ξαναμπούμε στο "ψυγείο" όπως τον καιρό της χούντας.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ο τιποτολόγος

Ένας φίλος μου εζήτησε να σχολιάσω το παρακάτω:

Σχετικά με το τελευταίο θέμα, θυμόμουνα πάντα κάτι που μας είχε πει ο αείμνηστος Βουδούρης (μας έκανε Φυσική στο Πολυτεχνείο - δεν ξέρω αν τον είχες εσύ, πολύ καλός καθηγητής και άνθρωπος).
Μας έλεγε λοιπόν ότι όσοι είχαμε σκοπό να γίνουμε μηχανικοί (εννοούσε και όχι πανεπιστημιακοί), όταν μας δίνουν ένα project θα πρέπει να το χειριζόμαστε με ένα απαραβίαστο ΝΑ και 4 διαχειριζόμενα Π.
Τα απαραβίαστα Ν και Α (μας έλεγε να μην αναλάβετε το project αν δεν τα εξασφαλίσετε) ήταν η Νομιμότητα και η Ασφάλεια του project.
Τα 4 διαχειριζόμενα Π ήταν:
Ποιότητα
Ποσότητα
Πόροι
Προθεσμίες
Μας έλεγε λοιπόν ότι μετά την εξασφάλιση του ΝΑ, όλα ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ των 4Π.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι επιστημονικό, το είχα βρει όμως πολύ ενδιαφέρον και το είχα συγκρατήσει.

Η απάντησή μου:

Προφανέστατα, ο οδηγός του Βουδούρη είναι παρωχημένος.
'Ενας πραγματικά καλός τετράλογος τις μέρες μας είναι:

1) Μην ασχολείσθε με το project, κάνετε -αντί τούτου- δημόσιες σχέσεις.
2) Γλείφτε οποιονδήποτε "παράγοντα", project χωρίς "υψηλό προστάτη" δεν προχωράει.
3) Η πρόοδος του project δεν έχει καμία σημασία, αυτό που έχει, είναι να την "επικοινωνείτε" χρησιμοποιώντας αερολογίες ή ξύλινη γλώσσα.
4) Παίξτε το "σπουδαίος & γνώστης" ακόμη και αν γνωρίζετε το πόσο "φελλός & άσχετος" είστε, όλο και κάποιος που δεν σας ξέρει θα την πατήσει.

Σημείωση:
Αν κανένας αμφιβάλει για την αποτελεσματικότητα του παραπάνω τετραλόγου, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την επαγγελματική εξέλιξη ενός άλλου συναδέλφου, στον οποίο –σε ανύποπτο χρόνο- είχα κολλήσει το παρατσούκλι του θέματος.

Προσθήκη 30.09.2012
Ευχαριστώ τον αναγνώστη Π. Π. για την επισήμανση της εννοιολογικής διαφοράς μεταξύ των ρημάτων γλείφω και γλύφω.
Χρήσιμη γνώση, τώρα που υπάρχει και επίσημη ντιρεκτίβα από τον πρόεδρο της Βουλής αναφορικά με το ποιόν-που πρέπει να γλείφει ο Πάκης.
Φανταστείτε το "τρίγλυφο ή πολύγλυφο" που θα σχηματισθεί αν αντί για γλείψιμο αρχίσει το γλύψιμο.
Κάτι σαν πολύσφηνο δηλαδή, αλλά με λανθασμένη διεύθυνση μετάδοσης της κίνησης.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Ν. Μιχαλίτσης ή Δ. Σαραβάκος;


Διάβασα στο nonews-news.blogspot.gr την ακόλουθη ανάρτηση:
 
Σπυρόπουλος, Καλημέρης, Τέλης + Τέλλης...
e-mail αναγνώστριας

Την Τρίτη 28 Αυγούστου, βράδυ, στο καφέ εστιατόριο Albion, Oμήρου 6-Νέο Ψυχικό, συνέτρωγαν οι Νίκος Τέλλης, Πρόεδρος της ΕΡΤ, Τζώνης Καλημέρης, Τέλης Σιαμαντάς και ο Γεν. Διευθυντής Τηλεόρασης της ΕΡΤ, Κώστας Σπυρόπουλος.


Εκεί, συζητούσαν για...
πολλά θέματα που πρέπει να στηρίξουν ως «ομάδα», όπως να παραμείνει ο Μιχαλίτσης στην θέση του Γεν. Διευθυντή Τεχνικής Ανάπτυξης, όταν έχει βουίξει όλη η ΕΡΤ για τους «φωτογραφικούς» διαγωνισμούς που έστηνε επί εποχής Ρουσσόπουλου, μέχρι σήμερα.

Διαφωνούσαν μάλιστα με το γεγονός την θέση να την αναλάβει ο εξαίρετος επαγγελματίας Δημήτρης Σαραβάκος και επιλογή της Ν.Δ.


Να τους χαίρεται ο Σίμος Κεδίκογλου.


Θα επανέλθω για το υπόλοιπο της συζήτησης


Ιωάννα Μ.

Δημοσιογράφος-blogger


Γνωρίζω άμεσα και τα δύο πρόσωπα που αναφέρονται στην συγκεκριμένη ανάρτηση αφού υπήρξα για χρόνια συνάδελφός τους στην ίδια υπηρεσιακή μονάδα της ΕΡΤ.

Μπορώ να διαβεβαιώσω εσάς και την συντάκτριά του e-mail, κ. Ιωάννα Μ, ότι είναι πλήρως λανθασμένο.

α) Ο μεν Ν. Μιχαλίτσης αποτελεί ένα από τα πλέον ΕΝΤΙΜΑ στελέχη της ΕΡΤ και έχοντας συνεργασθεί μαζί του σε πολλές περιπτώσεις εκπόνησης προδιαγραφών διαγωνισμών (από εδώ ξεκινάει ουσιαστικά κάθε «φωτογραφία») μπορώ να βεβαιώσω ότι είναι ο τελευταίος που θα έβγαζε «στημένο» διαγωνισμό.
Όχι, ότι στην ΕΡΤ δεν υπήρξαν στο παρελθόν «φωτογραφικές» διαδικασίες.
Διαβάστε εδώ σχετικά με μία τέτοια απόπειρα.

β) Ο δε Δ. Σαραβάκος είναι πράγματι «εξαίρετος επαγγελματίας», αλλά επαγγελματίας πολιτικός (ΝΔ) και όχι τεχνικός όπως προυποθέτει η θέση του Γεν. Δντη Τεχνικών Υπηρεσιών.
Έχει βέβαια δίπλωμα μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Μπολώνια, ό ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι «Είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Μπολώνια», το πώς και το γιατί σχετικά με τον "Διδακτορικό" του τίτλο αποτελεί μια πολύ γλαφυρή ΕΡΤική ανάμνηση που πάντα όταν μου έρχεται στο μυαλό με κάνει να χαμογελάω και ν’ αναφωνώ «Μεγάλε Σαραβάκε».
Έχει όμως να εμφανισθεί στην ΕΡΤ μερικές δεκαετίες, υπηρετώντας στο μεταξύ την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε σαν διορισμένος Νομάρχης, είτε τώρα σαν εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος περιφέρειας Πελοποννήσου με το συνδυασμό Π. Τατούλη.
Και εδώ βέβαια, τώρα που το γράφω, χαμογελάω και είμαι έτοιμος να ξανα-κραυγάσω «Μεγάλε Σαραβάκε».
Αν είστε περίεργοι να μάθετε το γιατί, ένα googleαρισμα στα ονόματα: Σαραβάκος, Τατούλης, Νέα Πελοπόννησος, θα σας βοηθήσει να προσανατολισθείτε.
Είχα βέβαια, ενημερώσει σχετικά τον Πέτρο Τατούλη, τον οποίο γνωρίζω προσωπικά, αλλά μερικοί άνθρωποι είτε υπερεκτιμούν τους εαυτούς τους ή υποεκτιμών τους άλλους. 

Τι να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν...


Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Κληρονομικότης

Στο forum του www.capital.gr, ο χρήστης με το ψευδώνυμο Gladiator ρώτησε τους υπόλοιπους:

...για ποίο λόγο είστε όλοι σας σε ενα οικονομικό-χρηματιστηριακό φορουμ?

Δεν είχα πρόβλημα να του απαντήσω, γιατί -για την περίπτωσή μου- το έχω εσωτερικά ξεκαθαρίσει το πράγμα.

Ο παππούς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, ήταν ένα φτωχό χωριατόπαιδο που επειδή "τα έπαιρνε τα γράμματα" ήρθε από το χωρίο του στην Αθήνα, τέλη 19ου αιώνα, για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.
Τα πατρογονικά όμως οικονομικά δεν επέτρεπαν τέτοιες δαπάνες, οπότε έπρεπε ταυτόχρονα με τις σπουδές να εργάζεται για τα προς το ζείν.
Έπιασε δουλειά, σαν κλητήρας, στο χρηματιστηριακό-χρηματομεσιτικό  "Γραφείον Γ. Εμπεδοκλέους".
Επειδή ήταν καλός στους λογαριασμούς προήχθη σύντομα σε γραφέα.
Η συνέχεια σε fast forward:
Το 1898 τον βρίσκει σε θέση ελεγκτή στην μετεξέλιξη του "Γραφείου" σε "Τράπεζα Εμπεδοκλέους"
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1908, το όνομά του βρίσκεται* ανάμεσα στους τμηματάρχες της -υπό την νέα της επωνυμία- "Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος", κάτω από τα ονόματα των ιδρυτών, Γρ. και Αντ. Εμπεδοκλή και Δημ. Πετροκόκκινου,
Την υπόλοιπή του ζωή την πέρασε στην Εμπορική, στη θέση του διευθυντή συναλλάγματος.
Πέθανε κατά την διάρκεια της κατοχής, έχοντας χάσει όλη του την περιουσία, που απαρτίζετο από χρεόγραφα.

Εγώ, γεννήθηκα μετά τον θάνατό του, γι' αυτό μου δώσανε και το όνομά του, αλλά φαίνεται ότι εκτός από το όνομα κληρονόμησα και κάποιο τμήμα του DNA του.

(*) Σύμφωνα με την ιδρυτική εγκύκλιο της Εμπορικής Τραπέζης,
"Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, ένα χρονικό"
Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α),
Αθήνα, έκδοση 2002, σελ.15 & 33.

Αλλα σχετικά links:
Από το σαράφικο του Εμπεδοκλέους στον κολοσσό του Ανδρεάδη
Εφθασε η ώρα της Εμπορικής Τράπεζας

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Fuel cells made in Greece

Στην πρόσφατη έκθεση με τα φωτοβολταικά στην Ανθούσα είδα και ένα "διαφορετικό" περίπτερο.

Την επωνυμία της εταιρείας του περιπτέρου, την είχα στo βαθύ αρχείο του εγκεφάλου μου, γιατί κάποτε συναρμολογούσε εδώ μικρές κλιματιστικές συσκευές (room split units).
Ήταν η εποχή που ο προστατευτισμός των δασμών άφηνε περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Αυτά που παρουσίαζε τώρα ήταν ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση και ένα μικρό μαύρο rack που είχε επάνω του μία ταμπέλα:

"Γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος 5 kW".

Ρώτησα να μάθω περί τίνος επρόκειτο.
Μου είπαν ότι είναι μία συσκευή η οποία καταναλώνει φυσικό αέριο και από αυτό παράγει ηλεκτρική ενέργεια και ζεστό νερό.
Μέχρις εδώ τίποτα το εξωτικό.
Πριν από καμία 10αριά χρόνια είχαν κατασκευάσει στην Γερμανία 500 τέτοιες συσκευές, μεγέθους οικιακού πλυντηρίου, που τις μοίρασαν στα σπίτια ενός οικισμού για ένα pilot project οικιακής συμπαραγωγής.
Για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούσαν περιστρεφόμενη ηλεκτρική μηχανή.
Το ασθενές σημείο αυτού του project ήταν ο χαμηλός συντελεστής μετατροπής θερμικής σε ηλεκτρική ενέργεια, λίγο κάτω από το 10%.

Ξεκίνησα λοιπόν ρωτώντας σχετικά.
Η απάντηση με άφησε άφωνο: 65% ή κάτι τέτοιο.
Ήταν σαφές ότι το μαύρο κουτί έπρεπε να κρύβει ένα αρκετά "καρδαμωμένο" hydrogen fuel cell, αφού τέτοιους συντελεστές μετατροπής πιάνουν μόνο μεγάλες μονάδες υψηλής θερμοκρασίας 600-1000 βαθμών Κελσίου.
Η κατασκευή όμως δεν μαρτυρούσε τέτοιες θερμοκρασιακές αντοχές.
Η δε έξοδος του ζεστού νερού, αρκετά ταπεινή, μόλις 60 βαθμών Κελσίου.

Η τελευταία ενημέρωση που είχα πάνω στο -πολλά υποσχόμενο- θέμα των fuel cells, ήταν ότι τέτοιες συσκευές, ιδίως οι μεγάλες, θα καταλάβουν επιθετικά τα επόμενα 10 χρόνια την αγορά θέρμανσης των μεγάλων κτιρίων, μιας και μπορούν να αξιοποιήσουν την υπολοιπόμενη θερμότητα της ηλεκτροπαραγωγής για την θέρμανση του κτιρίου και επιπλέον, θόρυβο δεν κάνουν, χαμηλής ρυπαντικής τεχνολογίας είναι, κινούμενα μέρη δεν περιλαμβάνουν και ένα σωρό άλλα καλά, εκτός από δύο:
α) η τεχνολογία τους δεν είναι ακόμη ώριμη.
Ό,τι κατασκευή κυκλοφορεί ευρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο ή το πολύ-πολύ αποτελεί μέρος κάποιου pilot project. (Η Panasonic πχ στην Ιαπωνία έφτιαξε κάποια κομμάτια και τα μοίρασε στους υπαλλήλους της για να αποκτηθεί η σχετική εμπειρία).
β) το κόστος τους είναι ακόμη πολύ υψηλό, ακόμη και για μονάδες υψηλής θερμοκρασίας που δεν βασίζουν την λειτουργία τους σε καταλύτες πλατίνας ή και άλλων εξωτικών μετάλλων, όπως κάνουν αυτές της χαμηλής θερμοκρασίας που ως εκ τούτου επιβαρύνονται με υψηλό αρχικό κόστος και ανάγκη αντικατάστασης των καταλυτών μετά από κάποιο χρόνο λειτουργίας (όπως συμβαίνει και με τους καταλύτες των αυτοκινήτων).

Είπα τους προβληματισμούς μου σε αυτόν που το profile του έμοιαζε με ιδιοκτήτη της εταιρείας, ο οποίος λίγο-πολύ μου είπε ότι αυτός και μόνον αυτός έχει "ολοκληρώσει" την μηχανή.
Τι και αν του έλεγα για τα δισεκατομμύρια που επενδύει η Κορεατική ΔΕΗ, τους Αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς που επενδύουν στην Ισπανία, αυτός ήταν αμετακίνητος:

"Στους Ισπανούς, εμείς έχουμε δώσει κάποια κομμάτια".

Τέλος ήρθε και η κλάψα:

“Έστειλα επιστολή στο τάδε υπουργείο και αυτοί ούτε που μου απάντησαν.”

Δεν άντεξα:
Άνθρωπέ μου, του είπα, αν αυτά που λες αληθεύουν, δηλαδή ότι έχεις λύσει τα προβλήματα που ο ανταγωνισμός δεν έχει ακόμη λύσει και βρίσκεσαι 5 με 10 χρόνια μπροστά από κολοσσούς σαν αυτούς που σου ανέφερα, τι να το κάνεις το υπουργείο;
Πάρε 3 διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας και κάτσε πάνω στο «χρυσορυχείο» που προσπαθείς να με πείσεις ότι εφηύρες.

Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά των πραγμάτων. Η επιθυμητά ορατή.
Η άλλη, αυτή που κάθε επαγγελματίας ταχυδακτυλουργός κρύβει συστηματικά για να πουλήσει το «νούμερο», ακούει στο όνομα:

Ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.

Βγάζουν και αυτά χρήματα και με μικρότερο ανταγωνισμό.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Χρηματιστηριακό ξυλίκι


Στο δημοτικό όταν ήμουνα, με έστειλαν το καλοκαίρι σε μία κατασκήνωση στον Αι Γιάννη στο Πήλιο, στην οποία η πλειοψηφία των παιδιών ήσαν από την Β. Ελλάδα. Κυρίως Θεσσαλονικείς.

Είχαμε εκεί ένα μέρος, κάτι σαν αλάνα, όπου παίζαμε ποδόσφαιρο.
Τι ποδόσφαιρο δηλαδή, ούτε φάουλ υπήρχε, ούτε άουτ, τα τέρματα επισημαίνονταν με δύο πέτρες το άνοιγμα των οποίων άλλαζε συνέχεια.

Σε μια στιγμή βλέπουμε τον "καλό" της άλλης ομάδας να τα βροντάει κάτω και να φεύγει.

- Γιατί φεύγεις, τον ρωτήσαμε όλοι, έχουμε ακόμη μισή ώρα για να παίξουμε.

- Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, μας απάντησε έντονα εκνευρισμένος, είναι ξυλίκι.

- Τι είναι το ξυλίκι; ρώτησα δειλά-δειλά.

- Ρε συ, από που είσαι; Απο την Αθήνα; Εκεί κάτω δεν παίζετε ξυλίκι; με ρώτησαν.

- Όχι, τους απήντησα, φοβερά ντροπιασμένος.

Με κοίταξαν λοιπόν κάπως μεταξύ συγκατάβασης και περιφρόνησης και μου είπαν:

- Ε, καλά τότε... Ξυλίκι είναι… το... ξυλίκι, πως να στο πούμε διαφορετικά.

Τώρα αν εγώ σας πω ότι αυτό δεν είναι χρηματιστήριο αλλά ξυλίκι, θα βρεθεί κανένας παλιός Θεσσαλονικιός να με βοηθήσει όταν ρωτήσετε τι είναι το ξυλίκι;

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Περί επιστροφής στη Δραχμή

Όταν πήγαινα στο δημοτικό, η μητέρα μου προκειμένου να κάνει τις δουλειές του σπιτιού το Σάββατο που δεν είχα σχολείο, απαλλαγμένη από τις συνεχείς αταξίες μου, με έστελνε στο μαγαζί του πατέρα μου.

Εκεί με αναλάμβανε, ο κος Κώστας ο λογιστής, δήθεν για να τον βοηθάω, στην ουσία για να με προσέχει.

Μια ημέρα ανακάλυψα στην βάση της κάσσας (χρηματοκιβωτίου) κάτι δεσμίδες κολλαριστά-κολλαριστά χαρτονομίσματα των 25.000.000 Δρχ. (Ναι, 25 εκατομυρίων)

-Να πάρω ένα, ρώτησα δειλά-δειλά τον λογιστή.

-Δεν τα παίρνεις και όλα, ν' αδειάσει το ντουλάπι, μου λέει, αλλά τι θα τα κάνεις;

-Θα αγοράζω δεύτερο κουλούρι και τυρί στο διάλειμμα στο σχολείο, του απαντώ.

-Μπα, μου λέει χαμογελώντας, δεν περνάνε πιά, είναι από τον καιρό της κατοχής.

Απογοήτευση, αλλά δεν το έβαλα κάτω.

-Και τι μπορούσες να αγοράσεις όταν περνούσαν, ξαναρωτάω,

-Χμμμ, σκέφτεται.... ίσως κανένα αυγό, αναλόγως του πότε, γιατί το χρήμα εξευτελιζόταν τόσο γρήγορα τότε που δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά.

Η απάντηση δεν με ικανοποίησε και συνέχισα τις ανασκαφές στο ντουλάπι.

Βρίσκω ένα πακέτο από μπλοκάκια αχρησιμοποίητα, τακτικά δεμένα σταυρωτά με κερωμένο σπάγκο, στις διαστάσεις που έχουν σήμερα οι συναλλαγματικές.

-Τι είναι τούτα, ρωτάω,

-Ααα, αυτά είναι καρνέ επιταγών

-Και γιατί είναι και αυτά αχρησιμοποίητα όπως τα χαρτονομίσματα, και αυτά της κατοχής είναι;

-Για να δω μου λέει,

Παίρνει το πακέτο, πηγαίνει στο φως, γιατί θα πρέπει να του είχε αρχίσει η πρεσβυωπία αλλά δεν φορούσε γυαλιά και γυρίζοντας μου λέει.

-Οχι αυτές είναι πιό παλιές, πριν από τον πόλεμο

-Τότε γιατί έχουν μείνει μέσα στο ντουλάπι αχρησιμοποίητες, ρωτάω ξανά,

-Γιατί τότε οι επιταγές ήταν σκέτος μπελάς, κανείς δεν τις χρησιμοποιούσε.
Πρώτον, για να σου δώσει η τράπεζα καρνέ ήταν φοβερά δύσκολο.
Ζήτημα αν καποιες εκατοντάδες εμπόρων στην Αθήνα και μερικές δεκάδες στον Πειραιά είχανε καρνέ επιταγών.
Δεύτερον, ο κόσμος δεν τις πολυ-έπαιρνε γιατί για να τις εισπράξει έπρεπε να πάει στην τράπεζα και να χάσει χρόνο.
Αλλά το κυριότερο ήταν ότι δεν είχαν καμία χρησιμότητα.
Αν χρωστούσες σε κάποιον χρήματα και του έλεγες, έλα στο τέλος του μήνα, ή στείλε τον υπάλληλό σου την επόμενη Τετάρτη να πληρωθείς, θα πληρωνόταν -δεν υπήρχε περίπτωση- να μην πληρωθεί. Αν δεν τον πλήρωνες, έβγαινε βρώμα στην αγορά ότι ο Τάδε δεν πάει καλά, με άμεση συνέπεια να μην σου πουλάνε, αλλά ούτε να αγοράζουν από εσένα. Μετά από αυτό είτε το έκλεινες το μαγαζί, είτε το άφηνες ανοικτό, το ίδιο ήταν.


Ετσι λοιπόν, σε ηλικία μικρότερη των 12 ετών έμαθα από τον κο Κώστα, την σχετική αξία του προνομίου της χρηματοκοπής σε αντιδιαστολή με την διαχρoνική αξία συναλλακτικής Πίστης.