Στην πρόσφατη έκθεση με τα φωτοβολταικά στην Ανθούσα είδα και ένα "διαφορετικό" περίπτερο.
Την επωνυμία της εταιρείας του περιπτέρου, την είχα στo βαθύ αρχείο του εγκεφάλου μου, γιατί κάποτε συναρμολογούσε εδώ μικρές κλιματιστικές συσκευές (room split units).
Ήταν η εποχή που ο προστατευτισμός των δασμών άφηνε περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Αυτά που παρουσίαζε τώρα ήταν ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση και ένα μικρό μαύρο rack που είχε επάνω του μία ταμπέλα:
"Γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος 5 kW".
Ρώτησα να μάθω περί τίνος επρόκειτο.
Μου είπαν ότι είναι μία συσκευή η οποία καταναλώνει φυσικό αέριο και από αυτό παράγει ηλεκτρική ενέργεια και ζεστό νερό.
Μέχρις εδώ τίποτα το εξωτικό.
Πριν από καμία 10αριά χρόνια είχαν κατασκευάσει στην Γερμανία 500 τέτοιες συσκευές, μεγέθους οικιακού πλυντηρίου, που τις μοίρασαν στα σπίτια ενός οικισμού για ένα pilot project οικιακής συμπαραγωγής.
Για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούσαν περιστρεφόμενη ηλεκτρική μηχανή.
Το ασθενές σημείο αυτού του project ήταν ο χαμηλός συντελεστής μετατροπής θερμικής σε ηλεκτρική ενέργεια, λίγο κάτω από το 10%.
Ξεκίνησα λοιπόν ρωτώντας σχετικά.
Η απάντηση με άφησε άφωνο: 65% ή κάτι τέτοιο.
Ήταν σαφές ότι το μαύρο κουτί έπρεπε να κρύβει ένα αρκετά "καρδαμωμένο" hydrogen fuel cell, αφού τέτοιους συντελεστές μετατροπής πιάνουν μόνο μεγάλες μονάδες υψηλής θερμοκρασίας 600-1000 βαθμών Κελσίου.
Η κατασκευή όμως δεν μαρτυρούσε τέτοιες θερμοκρασιακές αντοχές.
Η δε έξοδος του ζεστού νερού, αρκετά ταπεινή, μόλις 60 βαθμών Κελσίου.
Η τελευταία ενημέρωση που είχα πάνω στο -πολλά υποσχόμενο- θέμα των fuel cells, ήταν ότι τέτοιες συσκευές, ιδίως οι μεγάλες, θα καταλάβουν επιθετικά τα επόμενα 10 χρόνια την αγορά θέρμανσης των μεγάλων κτιρίων, μιας και μπορούν να αξιοποιήσουν την υπολοιπόμενη θερμότητα της ηλεκτροπαραγωγής για την θέρμανση του κτιρίου και επιπλέον, θόρυβο δεν κάνουν, χαμηλής ρυπαντικής τεχνολογίας είναι, κινούμενα μέρη δεν περιλαμβάνουν και ένα σωρό άλλα καλά, εκτός από δύο:
α) η τεχνολογία τους δεν είναι ακόμη ώριμη.
Ό,τι κατασκευή κυκλοφορεί ευρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο ή το πολύ-πολύ αποτελεί μέρος κάποιου pilot project. (Η Panasonic πχ στην Ιαπωνία έφτιαξε κάποια κομμάτια και τα μοίρασε στους υπαλλήλους της για να αποκτηθεί η σχετική εμπειρία).
β) το κόστος τους είναι ακόμη πολύ υψηλό, ακόμη και για μονάδες υψηλής θερμοκρασίας που δεν βασίζουν την λειτουργία τους σε καταλύτες πλατίνας ή και άλλων εξωτικών μετάλλων, όπως κάνουν αυτές της χαμηλής θερμοκρασίας που ως εκ τούτου επιβαρύνονται με υψηλό αρχικό κόστος και ανάγκη αντικατάστασης των καταλυτών μετά από κάποιο χρόνο λειτουργίας (όπως συμβαίνει και με τους καταλύτες των αυτοκινήτων).
Είπα τους προβληματισμούς μου σε αυτόν που το profile του έμοιαζε με ιδιοκτήτη της εταιρείας, ο οποίος λίγο-πολύ μου είπε ότι αυτός και μόνον αυτός έχει "ολοκληρώσει" την μηχανή.
Τι και αν του έλεγα για τα δισεκατομμύρια που επενδύει η Κορεατική ΔΕΗ, τους Αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς που επενδύουν στην Ισπανία, αυτός ήταν αμετακίνητος:
"Στους Ισπανούς, εμείς έχουμε δώσει κάποια κομμάτια".
Τέλος ήρθε και η κλάψα:
“Έστειλα επιστολή στο τάδε υπουργείο και αυτοί ούτε που μου απάντησαν.”
Δεν άντεξα:
Άνθρωπέ μου, του είπα, αν αυτά που λες αληθεύουν, δηλαδή ότι έχεις λύσει τα προβλήματα που ο ανταγωνισμός δεν έχει ακόμη λύσει και βρίσκεσαι 5 με 10 χρόνια μπροστά από κολοσσούς σαν αυτούς που σου ανέφερα, τι να το κάνεις το υπουργείο;
Πάρε 3 διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας και κάτσε πάνω στο «χρυσορυχείο» που προσπαθείς να με πείσεις ότι εφηύρες.
Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά των πραγμάτων. Η επιθυμητά ορατή.
Η άλλη, αυτή που κάθε επαγγελματίας ταχυδακτυλουργός κρύβει συστηματικά για να πουλήσει το «νούμερο», ακούει στο όνομα:
Ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.
Βγάζουν και αυτά χρήματα και με μικρότερο ανταγωνισμό.
Την επωνυμία της εταιρείας του περιπτέρου, την είχα στo βαθύ αρχείο του εγκεφάλου μου, γιατί κάποτε συναρμολογούσε εδώ μικρές κλιματιστικές συσκευές (room split units).
Ήταν η εποχή που ο προστατευτισμός των δασμών άφηνε περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Αυτά που παρουσίαζε τώρα ήταν ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση και ένα μικρό μαύρο rack που είχε επάνω του μία ταμπέλα:
"Γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος 5 kW".
Ρώτησα να μάθω περί τίνος επρόκειτο.
Μου είπαν ότι είναι μία συσκευή η οποία καταναλώνει φυσικό αέριο και από αυτό παράγει ηλεκτρική ενέργεια και ζεστό νερό.
Μέχρις εδώ τίποτα το εξωτικό.
Πριν από καμία 10αριά χρόνια είχαν κατασκευάσει στην Γερμανία 500 τέτοιες συσκευές, μεγέθους οικιακού πλυντηρίου, που τις μοίρασαν στα σπίτια ενός οικισμού για ένα pilot project οικιακής συμπαραγωγής.
Για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούσαν περιστρεφόμενη ηλεκτρική μηχανή.
Το ασθενές σημείο αυτού του project ήταν ο χαμηλός συντελεστής μετατροπής θερμικής σε ηλεκτρική ενέργεια, λίγο κάτω από το 10%.
Ξεκίνησα λοιπόν ρωτώντας σχετικά.
Η απάντηση με άφησε άφωνο: 65% ή κάτι τέτοιο.
Ήταν σαφές ότι το μαύρο κουτί έπρεπε να κρύβει ένα αρκετά "καρδαμωμένο" hydrogen fuel cell, αφού τέτοιους συντελεστές μετατροπής πιάνουν μόνο μεγάλες μονάδες υψηλής θερμοκρασίας 600-1000 βαθμών Κελσίου.
Η κατασκευή όμως δεν μαρτυρούσε τέτοιες θερμοκρασιακές αντοχές.
Η δε έξοδος του ζεστού νερού, αρκετά ταπεινή, μόλις 60 βαθμών Κελσίου.
Η τελευταία ενημέρωση που είχα πάνω στο -πολλά υποσχόμενο- θέμα των fuel cells, ήταν ότι τέτοιες συσκευές, ιδίως οι μεγάλες, θα καταλάβουν επιθετικά τα επόμενα 10 χρόνια την αγορά θέρμανσης των μεγάλων κτιρίων, μιας και μπορούν να αξιοποιήσουν την υπολοιπόμενη θερμότητα της ηλεκτροπαραγωγής για την θέρμανση του κτιρίου και επιπλέον, θόρυβο δεν κάνουν, χαμηλής ρυπαντικής τεχνολογίας είναι, κινούμενα μέρη δεν περιλαμβάνουν και ένα σωρό άλλα καλά, εκτός από δύο:
α) η τεχνολογία τους δεν είναι ακόμη ώριμη.
Ό,τι κατασκευή κυκλοφορεί ευρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο ή το πολύ-πολύ αποτελεί μέρος κάποιου pilot project. (Η Panasonic πχ στην Ιαπωνία έφτιαξε κάποια κομμάτια και τα μοίρασε στους υπαλλήλους της για να αποκτηθεί η σχετική εμπειρία).
β) το κόστος τους είναι ακόμη πολύ υψηλό, ακόμη και για μονάδες υψηλής θερμοκρασίας που δεν βασίζουν την λειτουργία τους σε καταλύτες πλατίνας ή και άλλων εξωτικών μετάλλων, όπως κάνουν αυτές της χαμηλής θερμοκρασίας που ως εκ τούτου επιβαρύνονται με υψηλό αρχικό κόστος και ανάγκη αντικατάστασης των καταλυτών μετά από κάποιο χρόνο λειτουργίας (όπως συμβαίνει και με τους καταλύτες των αυτοκινήτων).
Είπα τους προβληματισμούς μου σε αυτόν που το profile του έμοιαζε με ιδιοκτήτη της εταιρείας, ο οποίος λίγο-πολύ μου είπε ότι αυτός και μόνον αυτός έχει "ολοκληρώσει" την μηχανή.
Τι και αν του έλεγα για τα δισεκατομμύρια που επενδύει η Κορεατική ΔΕΗ, τους Αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς που επενδύουν στην Ισπανία, αυτός ήταν αμετακίνητος:
"Στους Ισπανούς, εμείς έχουμε δώσει κάποια κομμάτια".
Τέλος ήρθε και η κλάψα:
“Έστειλα επιστολή στο τάδε υπουργείο και αυτοί ούτε που μου απάντησαν.”
Δεν άντεξα:
Άνθρωπέ μου, του είπα, αν αυτά που λες αληθεύουν, δηλαδή ότι έχεις λύσει τα προβλήματα που ο ανταγωνισμός δεν έχει ακόμη λύσει και βρίσκεσαι 5 με 10 χρόνια μπροστά από κολοσσούς σαν αυτούς που σου ανέφερα, τι να το κάνεις το υπουργείο;
Πάρε 3 διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας και κάτσε πάνω στο «χρυσορυχείο» που προσπαθείς να με πείσεις ότι εφηύρες.
Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά των πραγμάτων. Η επιθυμητά ορατή.
Η άλλη, αυτή που κάθε επαγγελματίας ταχυδακτυλουργός κρύβει συστηματικά για να πουλήσει το «νούμερο», ακούει στο όνομα:
Ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.
Βγάζουν και αυτά χρήματα και με μικρότερο ανταγωνισμό.
