Πλουσιότεροι εφοριακοί, πτωχότερο κράτος

Είμαι μελετητής μηχανικός και για πάρα πολλά χρόνια απελάμβανα τον υγιεινό αέρα ενός διαφανούς φορολογικού συστήματος.

Συγκεκριμένα, για όσους δεν γνωρίζουν, οι μελετητές μηχανικοί ανά κατηγορία ειδικότητας (αρχιτέκτονες, πολιτικοί, μηχανολόγοι κ.λ.π) έχουν (λίαν προσεχώς: είχαν) προκαθορισμένο συντελεστή εξόδων και καθαρού κέρδους.

Αν στα βιβλία τους τα έξοδα είναι κατά πολύ λιγότερα εκείνων που προκύπτουν από την εφαρμογή του συντελεστή, τότε σύμφωνα με την διατύπωση του νόμου «υφίσταται προφανής δυσαναλογία λογιστικού και εξωλογιστικού προσδιορισμού» και το ποσοστό του καθαρού κέρδους προσαυξάνεται κατά τον προβλεπόμενο συντελεστή.

Πρακτικά, αυτό για μένα σημαίνει ότι για κάθε 100 ευρώ που θα εισπράξω, γνωρίζω εκ των προτέρω και μονοσήμαντα το ποσό πάνω στο οποίο θα φορολογηθώ.

Κατά τον έλεγχο δεν θα έχω να «παζαρέψω» το κατά πόσο το α ή β έξοδο είναι πραγματικά επαγγελματικό ή «μουσαντένιο».

Βάζοντας μόνος μου και την προσαύξηση της «προφανούς δυσαναλογίας» μπορώ σε κάθε μελλοντικό έλεγχο, πολύ εύκολα και με σιγουριά να πω στον ελεγκτή:

- Απόρριψε όλα τα έξοδα, παραπάνω φόρο δεν θα βγάλεις.

Μεγάλη κουβέντα αυτή.

Σε βγάζει αμέσως έξω από την λίστα των υποψήφιων πελάτων-θυμάτων «λαδιάρηδων» ελεγκτών.

Γι’ αυτό άλλωστε, μόνον τα τελείως αδιαμφισβήτητα έξοδα περνάω στα βιβλία μου.

Δεν έχω κανένα οικονομικό κίνητρο να καταχωρήσω "αμφιλεγόμενα" έξοδα.

Για να καταλάβετε, ούτε τιμολόγια βενζίνης δεν περνάω, μιας και είναι εκ των πραγμάτων ασαφές το ποσοστό του εξόδου αυτού που αντιστοιχεί σε πραγματικές επαγγελματικές μετακινήσεις και του υπόλοιπου που αφορά ιδιωτικές.

Οι πιο μπασμένοι στα φορολογικά εδώ θα μου βάλουν κακό βαθμό επισημαίνοντας:

- Ναι, αλλά με τον τρόπο αυτό χάνεις τον ΦΠΑ που άλλως θα κέρδιζες.

Σωστά, αλλά η φιλοσοφία μου είναι ότι αφού η Πολιτεία με προστατεύει από τον «λαδιάρη» ελεγκτή, ο οποίος προκειμένου να βγάλει το κατι-τις-του θα μπορούσε να μου αμφισβητήσει τα πάντα, τότε και εγώ πρέπει να είμαι εντάξει απέναντί της.

Την αυτοδέσμευση αυτή την αντιλαμβάνομαι σαν συμπεριφορά κυρίου προς κυρίαν.
Δεν μπορεί κάποιος, από την μία ν' απεχθάνεται τόσο πολύ τον "λαδιάρη" ελεγκτή και από την άλλη να κλέβει στη ψύχρα τον ΦΠΑ.
Δεν γίνεται, πως να το κάνουμε.
Είναι θέμα προσωπικής αυτοεκτίμησης.

Έχω δε και τέτοιου είδους αντιπάθεια στα κάθε είδους φακελάκια, λαδώματα, εξυπηρετήσεις, κ.λ.π που ευχαρίστως πληρώνω πολλαπλάσια για να μην βρεθώ σε τέτοια "διαπραγμάτευση".
Και απ' ότι βλέπω δεν είμαι ο μόνος που τόσο τ' απεχθάνεται και προσπαθεί να τ' αποφύγει όλα αυτά.

Με το νέο υπό ψήφιση σύστημα, που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του «λαδιάρη» ελεγκτή, αυτή η προστασία του Νόμου καταργείται.

Με σύρει θέλω-δεν θέλω να διαπραγματευτώ κάποια στιγμή τα έξοδά μου.

Θα μου πείτε:

- Και εσύ ψαρώνεις;
- Θα αρχίσεις από αύριο να κόβεις τιμολόγια για το οτιδήποτε.
- Ξεκινάς με την βενζίνη.
- Πας σε μία ταβέρνα να φας; Επαγγελματικό γεύμα.
- Ψωνίζεις κάτι τα Χριστούγεννα; Επαγγελματικό δώρο.
- Έτσι κάνουν όλοι. Και όταν έρθει η ώρα του ελέγχου με έναν καλό «διακανονισμό» θα δεις ότι θα σου μείνουν περισσότερα χρήματα από σήμερα.

Δεν διαφωνώ στο μαθηματικό μέρος του συλλογισμού, έτσι είναι, αλλά ζητώ συγνώμη γιατί δεν πρόκειται να προσχωρήσω στο club.
Λόγοι προσωπικής αξιοπρέπειας βλέπετε.

Έχω ήδη 35 συντάξιμα χρόνια.

Σκόπευα να παραμείνω στο επάγγελμα τουλάχιστον άλλα πέντε.

Την ημέρα όμως που θα εκτεθώ στην αυθαιρεσία του "λαδιάρη" ελεγκτή, θα πάω στην εφορία, θα κλείσω τα βιβλία και στην συνέχεια στο (πρώην) ΤΣΜΕΔΕ για συνταξιοδότηση.

Αυτά βέβαια οι συντάκτες του νέου νομοσχεδίου δεν τα έχουν ψυχανεμισθεί, εκτός βεβαίως και αν ...

Θα το καταλάβει όμως ο υπουργός στην πράξη, όπως συνέβη με την πρόσφατη αύξηση των τελών κυκλοφορίας αυτοκινήτων.