Καλό σου ταξίδι Κυβερνήτα

Μου έτυχε η τιμή να γνωρίσω, μία Κυριακή στο σπίτι του στην Κηφισιά, τον Τζανή Τζανετάκη (1927-2010).

Με μία φορά θα μου πείτε δεν «γνωρίζεις» κάποιον.
Θα συμφωνήσω, αντιλέγοντας όμως, ότι μία φορά αρκεί για να κρίνεις αν τα όσα έχεις ακούσει για κάποιον είναι συμβατά ή όχι με το άτομο.

Και έχω ακούσει αρκετά και από πρώτο χέρι για την πολιτεία του εκλιπόντα κατά την θητεία του στο υπουργείο πολιτισμού.

Θα σας αποκαλύψω ένα μικρό, που για μένα όμως, σαν τίτλος τιμής, μετράει περισσότερο από άλλους, ακόμη και αυτού του πρώην πρωθυπουργού.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι κάθε νέος υπουργός αργά ή γρήγορα θα δεχθεί την επίσκεψη των συνδικαλιστών της παράταξης του με αίτημα την ανακατανομή των «καρεκλών».

-Βγάλε τον/την τάδε από εκεί και βάλε τον/την δείνα που είναι δικός/δική μας.

Η συνήθης κατάληξη είναι οι νέοι υπουργοί, άλλοι ευκολότερα - άλλοι δυσκολότερα, τελικά ενδίδουν στο αίτημα των συνδικαλιστών.

Όταν ο Τζανετάκης εδέχθη παρόμοια επίσκεψη, έδωσε προσωρινά άδεια στον Τζανετάκη-πολιτικό και ανεκάλεσε από την εφεδρεία τον Τζανετάκη-Κυβερνήτη υποβρυχίου (μην σας διαφύγει ότι το πολιτικός το έγραψα μα μικρό «π» ενώ το Κυβερνήτης με μεγάλο «Κ»).
Ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε.
Αν το υπουργείο διέθετε μπαλαούρο, θα τους είχε χώσει μέσα.

Μάρτυρες, όσοι εκείνη την στιγμή διερχόντουσαν τον διάδρομο του τελευταίου ορόφου του υπουργείου γιατί μέχρι εκεί ακούσθηκε η οργισμένη και επιτιμητική φωνή του Κυβερνήτη:

«Δηλαδή, υπάρχει και κάποιος που δουλεύει σ’ αυτό το υπουργείο και εσείς μου ζητάτε να τον αλλάξω».

Καλό σου ταξίδι Κυβερνήτα.