Στο www.capital.gr δημοσιεύθηκε άρθρο του κ. Θ. Μαυρίδη με τίτλο: "Ποιός είναι αυτός ο Papademos"
Σε αυτό γράφει μεταξύ άλλων:
"Μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της στοάς των Ροκφέλερ, της διεθνούς συνωμοσίας των τραπεζιτών. Μήπως απλά και μόνο ένας απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών της χρονιάς του ΄66; Απλά; Όχι και τόσο απλό να είναι κανείς απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών σε εκείνα τα χρόνια. Με τον καιρό το πράγμα εκφυλίστηκε, αλλά τότε το Κολέγιο ήταν κάτι περισσότερο από ένα σχολείο. Ήταν μασονία."
Σε αυτό γράφει μεταξύ άλλων:
"Μέλος της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της στοάς των Ροκφέλερ, της διεθνούς συνωμοσίας των τραπεζιτών. Μήπως απλά και μόνο ένας απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών της χρονιάς του ΄66; Απλά; Όχι και τόσο απλό να είναι κανείς απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών σε εκείνα τα χρόνια. Με τον καιρό το πράγμα εκφυλίστηκε, αλλά τότε το Κολέγιο ήταν κάτι περισσότερο από ένα σχολείο. Ήταν μασονία."
Να σας πω τώρα -από πρώτο χέρι- την κατάσταση στο Κολλέγιο Αθηνών την εποχή εκείνη, για να μην διατυπώνονται απόψεις που προέρχονται είτε από εικασίες, είτε απορρέουν από θεωρίες συνομωσίας.
Είμαι κατά δύο χρόνια νεώτερος του κ. Παπαδήμου.
Θα ήμουν δηλαδή απόφοιτος του 1968 αν δεν ήμουν "ανήσυχη" φύση, για τα δεδομένα της τότε εποχής - με τα σημερινά θα θεωρούμουνα ένα «αγγελούδι», πράγμα που στο τέλος της 4ης Γυμνασίου (freshman) μου κόστισε την οριστική αποβολή.
Πριν από το Κολλέγιο, που τότε ξεκίναγε από την 4η Δημοτικού, πέρασα από το "Πρότυπο Λύκειο Αθηνών-Μπερζάν", που στην συνέχεια μετονομάσθηκε σε "Εκπαιδευτήρια Μωραΐτη-Τσούρη" και σήμερα φέρει τον τίτλο "Σχολή Μωραΐτη".
Μετά το Κολλέγιο πήγα σε ένα δημόσιο που δεν θα το αναφέρω, αφού θα το χαρακτηρίσω σαν το απόλυτο μπάχαλο-σχολείο. Ένας λόγος που συνέτεινε στην απόλυτη μπαχαλοποίησή του ήταν και οι διώξεις της δικτατορίας του 1967 στις τάξεις των εκπαιδευτικών.
Απολυτήριο πήρα από ένα πρότυπο δημόσιο Λύκειο, το 10ο των Αμπελοκήπων. Πραγματικά, καλό σχολείο.
Ανέφερα τα παραπάνω στοιχεία για να διαπιστώσετε ότι διαθέτω σφαιρική εμπειρία στο θέμα και να αξιολογήσετε όπως πρέπει αυτά που θα γράψω στην συνέχεια.
Τα παιδιά που επιλεγόντουσαν για να φοιτήσουν στην 4η Δημοτικού του Κολλεγίου Αθηνών περνούσαν από εξετάσεις που διασφάλιζαν ένα μέσο-ανώτερο IQ rating.
Στην διαδικασία αυτή δεν χωρούσε ούτε «μέσον» ούτε μια πολύ καλή δωρεά στο ταμείο υποτροφιών.
Τώρα, αν μου πείτε πως πέρασε ο α’ ή ο β’, θα σας προτρέψω να ξαναδιαβάσετε με περισσότερη προσοχή αυτό που έγραψα.
Και αν ακόμη ο όρος «μέσο-ανώτερο» δεν σας εξηγεί τα πως και τα γιατί, ας πούμε ότι ίσχυε η άρρητη μαθηματική σχέση:
μέσο IQ + υψηλή καταγωγή = ανώτερο IQ + υποδεέστατη καταγωγή.
Ένας άλλος κανόνας που εφαρμοζόταν ήταν η εκπροσώπηση, έστω και στοιχειωδώς, όλων των κοινωνικών τάξεων. Η πλειοψηφία βέβαια ήταν παιδιά οι γονείς των οποίων ανήκαν στην μεσαία αστική τάξη. Δεύτερη σε δύναμη, ήταν η ανώτερη αστική τάξη και για να μην γέρνει το πλοίο μονόπαντα, υπήρχαν παιδιά που είχαν ολική η μερική υποτροφία αφού οι γονείς τους δεν διέθεταν τα οικονομικά μέσα για φοίτηση σε αυτό το σχολείο. Με μια εκτίμηση, πολύ-πολύ με το μάτι, το ποσοστό των παιδιών αυτών πρέπει να κυμαινόταν, ανα τάξη, μεταξύ του 1/5 και του 1/3.
Αν ψάξετε την εξέλιξη αυτών των τελευταίων παιδιών-υποτρόφων, θα δείτε ότι, κατά μια εξαιρετικά υψηλή στατιστική συσχέτιση, διέπρεψαν σε αυτό με το οποίο ασχολήθηκαν στην συνέχεια της ζωής τους.
Αυτά για την, κατά το δυνατόν, αποκατάσταση της αλήθειας.
