Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Γ. Γ. ΚΚΕ "Στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ3"


Αγαπητέ κύριε Κουτσούμπα,

 Διάβασα ότι «Στηρίζετε τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ3» και θεώρησα χρήσιμο να σας μεταφέρω μια εμπειρία που είχα προ ετών (κάπου μεταξύ 2007 και 2008) εργαζόμενος τότε με σύμβαση έργου στην μητρική ΕΡΤ ΑΕ.
Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να γνωρίσετε καλύτερα κάποιους από αυτούς που στηρίζετε. To know us better, δηλαδή.
Δεν υπονοώ ότι όλοι βγήκαν από το ίδιο καλούπι, αλλά τα περιστατικά αναφέρονται σε πραγματικούς εργαζομένους και όχι σε πρόσωπα μυθοπλασίας.

Με κάλεσε λοιπόν μια μέρα ο τότε Γεν. Τεχνικός Διευθυντής της ΕΡΤ και μου είπε:

- Έχω ένα αίτημα από την Θεσσαλονίκη για έγκριση προϋπολογισμού της τάξης των 300.000 Ευρώ, για προμήθεια ένος νέου play-out server.
Έχουν έναν (όνομα – τύπος κατασκευαστή) από τον οποίον παίζουν τις διαφημίσεις τους, ο οποίος έχει γεμίσει και δεν χωράει άλλες.

- Και γιατί δεν το αδειάζουν; ρώτησα.
Ότι server και αν πάρουν, κάποτε θα γεμίσει.
Server μιας χρήσης θέλουν, όπως κάτι φωτογραφικές μηχανές της Kodak;

- Τους το πρότεινα και εγώ, αλλά λένε ότι οι διαφημιστές καμιά φορά τους ζητάνε να παίξουν παλαιές διαφημίσεις και γι’ αυτό δεν σβήνουν τίποτα.
Θέλω να τους βοηθήσω, γιατί και καλά παιδιά είναι και πολύ καλοί φίλοι, αλλά αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν.
Εδώ, όπως ξέρεις, σταματήσαμε τον (τάδε) και (δείνα) διαγωνισμό μας γιατί δεν μας ενέκριναν τα ποσά της (πηγή χρηματοδότησης).
Δες σε παρακαλώ, αν μπορούμε να τους βρούμε κάποια φτηνότερη λύση στο πρόβλημά τους.

- Με πόσα; τον διέκοψα.

- Μιά 50άρα μπορώ να την βρω.
Άντε να τα στριμώξω όσο δεν πάει άλλο και να πάμε στις 70.000 με τον ΦΠΑ.
Παραπάνω δεν υπάρχουν.

- Έχω μια λύση στα λεφτά που λες και αρκετά λιγότερα, του απήντησα, αλλά την έχω δοκιμάσει στο προηγούμενο μοντέλο αυτής της εταιρείας.
Η (όνομα εταιρείας) αλλάζει κάθε δύο περίπου χρόνια τα μοντέλα των server της, χωρίς να κρατάει συμβατότητα με τα προηγούμενα.
Δεν ξέρω αν θα δουλέψει, πρέπει να την δοκιμάσω επιτόπου, πριν σου απαντήσω οριστικά.

- Αυτό είναι το πρόβλημα μας. Το μοντέλο τους έχει καταργηθεί και οι βαθμίδες επέκτασης δίσκων που κυκλοφορούν σήμερα, δεν κουμπώνουν με τον server που έχουν.
Πήγαινε να δοκιμάσεις ότι θέλεις και πες μου γιατί πρέπει ν’ απαντήσω στον Γενικό.

Διακόπτω τους διαλόγους για να σας ενημερώσω ότι η ΕΡΤ3 είχε διοικητική και «περίπου» οικονομική αυτοτέλεια.
Το «περίπου» εκφράζει την κατάσταση κατά την οποία έκαναν ότι ήθελαν με τον προϋπολογισμό τους, αλλά όταν δεν τους έβγαιναν τα νούμερα, θυμόντουσαν ότι διέθεταν μια καλή μαμά στην Αθήνα και ξεκινούσαν διαδικασία «ανθράκευσης». 

Η επόμενη εβδομάδα με βρίσκει στο γραφείο του τεχνικού Διευθυντή της ΕΡΤ3.

Καλωσορίσματα, αγκαλιές, χαμόγελα όχι μόνο από το τηλεφώνημα που είχε προηγηθεί «σας στέλνω άνθρωπο να σας λύσει το πρόβλημα» αλλά και γιατί παρίστατο συνάδελφος της σειράς μας (ένας από τους 20 αν διαβάσατε την προηγούμενη ανάρτηση). 

Και πως σκοπεύεις να οργανώσεις την επίσκεψή σου, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για σένα, καταλήγει ο τεχνικός τους Διευθυντής. 

Επειδή ξέρω ότι τώρα ο server βγάζει πρόγραμμα, θα πρέπει πρώτα η ροή να μεταγράψει τις σημερινές διαφημίσεις σε κασέτα για να τις παίξει από εκεί στη ώρα τους.
Επίσης, θα ήθελα να παρίσταται και ένας τεχνικός από το εργαστήριό σας, για ότι χρειαστεί.

Πράγματι, ξεκινήσαμε με την μεταγραφή των διαφημιστικών κατά την διάρκεια της οποίας εγώ προσπαθούσα να προσανατολιστώ ως προς την συνδεσμολογία και τον τρόπο χρήσης των διαφόρων μηχανημάτων.
Εντύπωση μου είχε κάνει ότι, ότι ρώταγα για τα υπόλοιπα μηχανήματα μου το έλεγαν, όταν έφθανα στον server δημιουργείτο μια γενική αμηχανία.
Αφού ρώτησα κάμποσες φορές και ουσιαστική απάντηση δεν πήρα, κάποιος με διαφώτισε: 

- Κοίταξε, τον τηλεοπτικό εξοπλισμό, δηλαδή VTRs, cameras, mixers, routers τον ξέρουμε πολύ καλά, τόσο από πλευράς χειρισμού όσο και συντήρησης.
Σε αυτόν τον server μόνο μια play list ξέρουμε να του δίνουμε.
Τι κάνει, πως το κάνει, δεν ξέρουμε.
Την συντήρηση την έχει με σύμβαση η αντιπροσωπεία και ότι θέλουμε τους τηλεφωνάμε και στέλνουν τεχνικό και το φτιάχνει.
Εμείς δεν τον πειράζουμε.

Σαν διακανονισμός μου φάνηκε αρκετά περίεργος, αλλά εδώ είναι Θεσσαλονίκη, σκέφθηκα, τα καρντάσια τα ρυθμίζουν διαφορετικά από ότι εμείς οι χαμουτζήδες.

Ήρθε και η ώρα να συνδεθώ μεσω του laptop μου.
Έμεινα με το ποντίκι στο χέρι.

- Πόση ώρα υλικό μου είπατε ότι χωράει;

- Χ ώρες, μου απάντησαν.

- Και γιατί τότε εμένα μου δείχνει Υ χωρητικότητα δίσκων, μονολόγησα φωναχτά.

Καμία απάντηση. Άκρα του τάφου σιωπή.

Αφού έκανα 3-4 φορές την διαίρεση των gigabytes δίσκων που διάβαζα, με το bit rate του συμπιεσμένου format, ζήτησα να μου κάνει και κάποιος άλλος από τους παριστάμενους την διαίρεση, μήπως και είχα πάθει νοητικό black out.

Στο σημείο αυτό φαίνεται με λυπήθηκε μια καλή κοπέλα στην γωνία βάθος-δεξιά και μου είπε:

- Είχε χαλάσει κάποιος δίσκος πριν από μήνες και ήρθε ο τεχνικός της αντιπροσωπείας και κάτι έκανε. Αλλά μην με ρωτήσεις περισσότερα, δεν ξέρω τίποτα γι' αυτό το μηχάνημα, ... μόνο ότι κάποιος ήρθε και κάτι έκανε ... γιατί δεν το πειράζουμε.

- Ωραία, είπα, θα πάρω τηλέφωνο τον αντιπρόσωπο να τον ρωτήσω, τον γνώριζα πολύ καλά.

Μου απάντησε ότι "κάτι είχε γίνει, αλλά δεν θυμόνταν, είχαν περάσει άλλωστε τόσοι μήνες", αλλά θα κοίταγε από τα δελτία αποστολής να δει αν και τι υλικό είχε διακινηθεί και θα με έπαιρνε τηλέφωνο όταν το έβρισκε.

Κάθισα και περίμενα, αλλά η ώρα περνούσε και το τηλέφωνο δεν χτυπούσε.
Οπότε -περισσότερο από τύχη μάλλον- έκανα την κατάλληλη κίνηση.
Ζήτησα από τον τεχνικό του εργαστηρίου να μου φέρει ένα σταυροκατσάβιδο και ένα σετ αλλενάκια.

- Και τι τα θέλεις; με ρώτησε

- Να βγάλω το front panel και να βρεθώ στα trays των δίσκων, του απήντησα.

 - Α.. όχι, μου το ξέκοψε, εμείς δεν το πειράζουμε, σου το είπαμε.

- Εσείς δεν το πειράζετε, αλλά εγώ το πειράζω, του απάντησα αυστηρά. Θα μου φέρεις αυτά που σου ζήτησα;

Έφυγε και δεν ξαναγύρισε γιατί ... είχε έρθει η λήξη της βάρδιάς του.

Κατά μεγάλη όμως «σύμπτωση» με πήρε ο αντιπρόσωπος ο οποίος μου είπε τα εξής:

Όταν είχε παραδοθεί το μηχάνημα είχε 7 SCSI δίσκους 18 GB ο καθένας.
Με την πάροδο του  χρόνου βγήκε η επόμενη γενιά των δίσκων, διπλάσιας χωρητικότητας, η οποία όμως αποδείχθηκε γενικά προβληματική και όλοι, κατασκευαστές σκληρών δίσκων και servers πήγαν άρον-άρον στην επόμενη που ήταν και αυτή διπλάσιας χωρητικότητας από την προηγούμενη (δηλαδή τετραπλάσιας από την αρχική).
Όταν παρουσιάστηκε η βλάβη, το εργοστάσιο του είχε συστήσει να αλλάξει όλους τους δίσκους, πράγμα που έκανε, αλλά δεν τους φορμάρισε γιατί του είπαν από την ΕΡΤ3 ότι έπρεπε αυτό να γίνει κάποια άλλη φορά που θα είχαν χρόνο.
Κάτι όμως που δεν είχε συμβεί μέχρι τότε.

Είχε λυθεί το μυστήριο της διαφοράς των δίσκων που έδινε το σύστημα και της πραγματικής χωρητικότητας του οπτικοακουστικού υλικού.
Το σύστημα έβλεπε τους νέους δίσκους στο μέγεθος των αρχικών, δηλαδή στο 1/4 της πραγματικής τους χωρητικότητας.

- Πάμε να τους φορμάρουμε, είπα.

Τότε πετάχτηκε μια υπάλληλος, η οποία μέχρι τότε δεν είχε βγάλει λέξη και άρχισε τα «δεν γίνεται»

- Δεν γίνεται, γιατί έχει μέσα 700-800 διαφημιστικά, οπότε θα μας πάρει εβδομάδες να τα μεταγράψουμε σε κασέτες.

- Γίνεται, γιατί θα τα κάνουμε μια play list και θα τα βγάλουμε σε ένα συνεχές clip διάρκειας όσο η διάρκεια των κασετών στις οποίες θα τα μεταγράψουμε. Τι κασέτες έχετε, 60 ή 120 λεπτών;

- Δεν γίνεται, γιατί σε μία ώρα αρχίζει ζωντανό πρόγραμμα που έχει πολλές διαφημίσεις λόγω της μεγάλης του τηλεθέασης και δεν θα προλάβουμε.

- Γίνεται, γιατί θα το κάνουμε όπως και το πρωί και δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα.

- Δεν γίνεται, γιατί το πρωί χρησιμοποιήσαμε δύο VTRs, βάλε και ένα που θα χρειασθεί για το ξεφόρτωμα και άλλο ένα για να γράψουμε την εκπομπή, σύνολο 4, έχουμε μόνον 3. Είχαμε και άλλα δύο, αλλά είναι για επισκευή στο εργαστήριο.

- Τι ώρα παίζει το τελευταίο διαφημιστικό;

- Έντεκα και τόσο το βράδυ.

- Και το πρωί, τι ώρα ρίχνετε τα πρώτα;

- Στο πρώτο break, μεταξύ 7 και 15 και επτάμιση.

 - Έχω εισιτήριο για την πτήση των εννιά, θα το αλλάξω για αύριο και θα κάτσουμε την νύκτα να τον φορμάρουμε. VTR ελεύθερο θα έχουμε και ένα οκτάωρο, να την κάνουμε την δουλειά  με την άνεσή μας.

Με κοίταξε λες και είχε δει τον δολοφόνο με το πριόνι. 

- Δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε τέτοιου είδους αλλαγές στις βάρδιες.
Πρέπει να πάρει απόφαση η Διοίκηση.

Να 'μαι πάλι πίσω στο γραφείο του τεχνικού Διευθυντή.

- Κάτσε να καταλάβω τι μου λες, γιατί θα τρελαθώ.
Μπορούμε να έχουμε άλλες 3 φορές όση χωρητικότητα έχουμε σήμερα, χωρίς να δώσουμε μία.

- Την πληρώσατε όταν σας αντικατέστησαν τους δίσκους πριν από μήνες.

- Και γιατί εγώ το μαθαίνω τώρα από από εσένα;

 - Τι να σου πω, κάνε ΕΔΕ να το μάθεις.
Αυτό που μπορώ όμως να σε διαβεβαιώσω είναι ότι κανείς στην ροή δεν έδειξε έκπληξη όταν έσκασε το μυστικό. Το ήξεραν όλοι.

- Κάτσε, γιατί αυτό που μου λες είναι πολύ σοβαρό.
 
Παίρνει κάποιον άλλον τηλέφωνο ο οποίος έρχεται τρέχοντας στο γραφείο.
Γίνομαι μάρτυρας της ακόλουθης μεταξύ τους συζήτησης:

- Να δεις ότι είναι δουλειά του τάδε.

- Όχι, δεν πρέπει να είναι αυτού, του δείνα πρέπει να είναι.

- Όχι, ο τάδε πρέπει να είναι. Τα ίδια δεν μας είχε κάνει και με την περίπτωση (αναφέρει όνομα);

- Ναι, αλλά εκείνη ήταν άλλη περίπτωση, δεν είχε σχέση με μηχανήματα.
Με τα μηχανήματα ασχολείται αυτός που λέω εγώ.
Δεν θυμάσαι τι έγινε με (αναφέρει γνωστή εταιρεία εξοπλισμού).

Αφού έκαναν, για κανένα τέταρτο, τις υποθέσεις τους, θυμήθηκαν ότι είχαν και εμένα εκεί.

- Να αλλάξω τελικά πτήση ή όχι, ρώτησα.
Ήρθα για να σας βοηθήσουμε και δεν με πειράζει να εργαστώ όλη την νύκτα.
Αλλά μην μου αρχίσουν τα δεν έχω το τάδε, δεν γίνεται το δείνα, γιατί ….

Όχι, μου λένε και οι δύο, πάρε κανονικά την πτήση σου γιατί πρώτα πρέπει να ενημερώσουμε τον Γενικό μας.

Απέναντι από την ΕΡΤ3 είχε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο.
Είχε πάει 6 ή ώρα, αλλά αυτός σερβίρει όλη μέρα.
Απήλαυσα το Θεσσαλονικιώτικο γεύμα μου.

Κύριε Κουτσούμπα σας παρακαλώ,

Στηρίξτε το εστιατόριο καλύτερα.
Περισσότερο θα μας λείψει αν κλείσει. 

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Retro προσλήψεις ΕΡΤ (1983)



Τώρα που πολύ συζήτηση γίνεται για τις προσλήψεις της Δημόσιας Τηλεόρασης, να σας αφηγηθώ το πως προσλήφθηκα στην ΕΡΤ το 1983.

Πρώτα απ' όλα όμως κρίνω απαραίτητο να σας βάλω λίγο στο πνεύμα της εποχής.
 Όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές το 1981 και σχημάτισε κυβέρνηση, υπήρξε ένας μικρός αριθμός στελεχών του που βάλθηκαν να κάνουν πράξη το: 
«Εμείς δεν θα κάνουμε αυτά που έκανε η Δεξιά». 
Σε αυτά που είχε κάνει η Δεξιά παραλαμβανόταν και το παραδοσιακό «ρουσφέτι».
Τα στελέχη βέβαια αυτά με τον καιρό είτε απογοητεύθηκαν και αποχώρησαν, είτε τα απέβαλε το σύστημα εξουσίας για τις απαράδεκτες νεωτερίστικες απόψεις τους.
Το 1982 όμως που η ΕΡΤ προκήρυξε θέσεις τεχνικών, λίγο καιρό αφού είχε αναβαθμισθεί από ασπρόμαυρη σε έγχρωμη, τέτοια άτομα υπήρχαν ακόμη σε θέσεις της κρατικής μηχανής. 
Οι Μαυρογιαλούροι δεν είχαν ακόμη επικρατήσει ολοσχερώς.

Είχα την τύχη να πέσω σε έναν τέτοιο άνθρωπο, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΟΤΕ και μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ την εποχή εκείνη. 
Το όνομα αυτού, Κούτρης.

Τώρα που σας έβαλα στο κλίμα, ας δούμε και τα γεγονότα:

Η πρόσκληση περιλάμβανε και έξι (6) θέσεις ανωτάτης εκπαίδευσης (ηλεκτρολόγων μηχανικών ή φυσικών ραδιοηλεκτρολόγων).
Εγώ την εποχή εκείνη είχα δουλειά, αλλά το ψώνιο μου με τα Ερτζιανά με έσπρωξε να υποβάλω αίτηση.
Μετά το πρώτο ξεσκαρτάρισμα ακολούθησε η καθιερωμένη συνέντευξη.
Η τριμελής επιτροπή είχε σαν πρόεδρο το μέλος του ΔΣ που προανέφερα και σαν μέλη τον τότε Δ/ντη Τεχνικών Υπηρεσιών και έναν νεαρότερο μηχανικό που το έπαιζε και ολίγον συνδικαλιστής.
Η συνέντευξή μου κράτησε αρκετά περισσότερο από αυτές των υπολοίπων υποψηφίων και όταν σηκώθηκα να φύγω ο πρόεδρος, εντελώς εκτός πρωτοκόλλου και προς μεγάλη απορία των υπολοίπων δύο μελών, με ξεπροβόδισε με την ακόλουθη φράση:
«Από όσους υποψηφίους έχουμε μέχρι τώρα δει, κύριε Μιχαηλίδη, είσαστε ο πλέον κατάλληλος. 
Άτομα σαν εσάς, τα χρειάζεται η ΕΡΤ».
Περιττό να πω ότι έφυγα πανευτυχής, προσπαθώντας να εκτιμήσω πόσους μέχρι τότε είχαν δει και τι πιθανότητες υπήρχαν να υπάρξουν στην συνέχεια έξι καλύτεροι από εμένα.

Ο καιρός όμως περνούσε και αποτελέσματα δεν ανακοινωνόντουσαν.
Ώσπου μια μέρα συνάντησα τυχαία στον δρόμο τον Ηλία, συμφοιτητή από το ΕΜΠ, ο οποίος με πληροφόρησε ότι είχε πετύχει στον διαγωνισμό της ΕΡΤ και μάλιστα με γνήσια απορία με ρώτησε:
«Καλά εσύ που όλο με πομπούς και ηλεκτρονικά ασχολιόσουνα στο Πολυτεχνείο, πως και δεν έκανες αίτηση; Δεν το πήρες είδηση ή δεν σε ενδιέφερε;»
Έμαθα επίσης ότι όλο αυτό το διάστημα που καθυστερούσε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων είχαν "αυγατίσει" και οι θέσεις. 
Από έξι είχαν γίνει είκοσι.
Και το όνομά μου δεν ήταν σε καμία…

Το σκέφθηκα, το ξανασκέφθηκα και στο τέλος  αποφάσισα να στείλω ένα τηλεγράφημα στον τότε Γενικό Διευθυντή της ΕΡΤ.
Δεν ήταν τηλεγράφημα διαμαρτυρίας, ήταν τηλεγράφημα ειρωνικού περιεχομένου και φαίνεται γι’ αυτό και έπιασε. 
Πρέπει το χιουμοριστικό "ξεμπρόστιασμά" μου να μην άφησε αδιάφορο τον Γεν. Δ/ντη.
Έτσι, μετά από λίγες μέρες δέχθηκα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της επιτροπής, ο οποίος μου ζήτησε να τον συναντήσω στο γραφείο του στον ΟΤΕ που ήταν στην οδό Στουρνάρη, σε όροφο που σήμερα κατέχει το κατάστημα Πλαίσιο.

Πήγα βέβαια, για να μάθω ότι στην περίπτωσή μου «είχε γίνει κάποιο λάθος στην βαθμολογία» και  ήδη είχε δοθεί εντολή από τον Γενικό Διευθυντή για να «διορθωθεί».

Το να «διορθωθεί» ήταν εύκολο μεν να λεχθεί, αλλά πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί, αφού η καθυστέρηση στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και η αύξηση των θέσεων είχαν προκύψει ύστερα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις για την επίτευξη συμφωνίας ποσόστωσης προσλήψεων διπλωματούχων ΑνωΤάτων σχολών (ΑΤ) προς ηλεκτρονικούς ΑνωτέΡων (ΑΡ).
Ο λόγος ήταν περίπου 160/20 οπότε όταν το σωματείο των ηλεκτρονικών έμαθε την πρόθεση της διοίκησης να προσλάβει έναν ακόμη ΑΤετοίμασε κατάλογο με οκτώ ακόμη «επιλαχόντες» ΑΡ.

Ο πρόεδρος του ΔΣ, καθηγητής Νομικής, το ξεκαθάρισε:
«Μας ζητήσατε να κάνουμε μια ακόμη πρόσληψη, εκτός σειράς, για να διορθωθεί ένα λάθος, όπως λέτε,  και εδώ μας φέρνετε έναν κατάλογο με εννέα ονόματα. 
Δεν γίνεται. 
Έχουμε ήδη προσλάβει πολλαπλάσιους από όσους όριζε η αρχική προκήρυξη».

Την «λύση» την έδωσε ένας από τους είκοσι, που φαίνεται είχε πολλαπλά «προσόντα», αφού είχε επιτύχει και σε κάποιον άλλο διαγωνισμό που έτρεχε παράλληλα την εποχή εκείνη. 
Η Δ/νση Προσωπικού της ΕΡΤ επικοινώνησε μαζί του και του εζήτησε να διευκολύνει την κατάσταση στέλνοντας μια επιστολή με την οποία να δηλώνει ότι δεν αποδέχεται τον διορισμό. 
Αυτός όμως ήθελε να βεβαιωθεί ότι η άλλη θέση, την οποία προτίμησε, άξιζε τον κόπο και στο μεταξύ να έχει και τις δύο options ανοικτές, οπότε δεν έστειλε την ζητούμενη επιστολή.

Έπρεπε λοιπόν να  περάσει το δίμηνο που ο κανονισμός όριζε σαν αποκλείστικό  όριο ανάληψης υπηρεσίας, για να εγκριθεί από το ΔΣ η αντικατάστασή του από εμένα.
Και ευτυχώς που υπήρξαν και κανα-δυό περιπτώσεις με ΑΡ που δε παρουσιάσθηκαν και αντίστοιχα αντικαταστάθηκαν από επιλαχόντες, γιατί χωρίς αυτή την «αντιπαροχή» δεν επρόκειτο να δεχθούν την δική μου πρόσληψη.

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Της μυλωνΕΡΤ ο άντρας και οι πραγματευτάδες


Μέσα στην βαβούρα που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες, διαβάζω σε fora, blogs και αλλαχού συγκρίσεις μεταξύ ΕΡΤ και διεθνών τηλεοπτικών οργανισμών, όπως το  BBC το CNN κ.λ.π.

Όταν δούλευα στην ΕΡΤ (έως το 1991), το συνεργείο τεχνικών που κάλυπτε ραδιοφωνικά κάποιο αθλητικό γεγονός, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ. αποτελείτο από τέσσερα (4) άτομα, χώρια τους δημοσιογράφους.
Στο υπηρεσιακό station wagon τους έβλεπες και τους αναγνώριζες αμέσως.
Δύο μπροστά και δύο πίσω.

Οι ειδικότητες:
α) Ο ηχολήπτης, ο μόνος απολύτως απαραίτητος.
β) Ο βοηθός του ηχολήπτη, για να κουβαλάει και "δοκιμάζει" το μικρόφωνο στην περίπτωση κατά την οποία δημοσιογράφος θα έκανε μια συνέντευξη εκτός booth, ας πούμε στον αγωνιστικό χώρο. Το να δώσουν στον δημοσιογράφο ένα ασύρματο μικρόφωνο, το fold back ακουστικό του και να του δείξουν πώς να τα χρησιμοποιεί αν/όταν χρειαστεί, απαγορευόταν από τον κανονισμό λειτουργίας.
γ) Ο ηλεκτρολόγος, ο οποίος -μην γελάσετε- έβαζε την κονσόλα ήχου στην πρίζα και στην συνέχεια καθόταν και έβλεπε τον αγώνα. Το να βάλει ο ηχολήπτης την κονσόλα του στην πρίζα, επίσης απαγορευόταν από τον κανονισμό λειτουργίας. Είχα τότε εισηγηθεί να προμηθευτούμε κονσόλες με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες (όπως τα τηλεοπτικά συνεργεία που δούλευαν με μπαταρίες χωρίς ηλεκτρολόγο), ώστε να μην επιβάλλεται, λόγω κανονισμού, η παρουσία ηλεκτρολόγου. Ευγενικά, μου είχαν υποδείξει να το ξεχάσω.
δ) Ο οδηγός του station wagon, καθόσον ο κανονισμός επίσης, προέβλεπε ότι τα οχήματα της ΕΡΤ, ανεξαρτήτως μεγέθους, τα οδηγούν μόνον υπάλληλοι της αντίστοιχης κατηγορίας.

Την ίδια εποχή στο BBC, στο οποίο εν τω μεταξύ η Thatcher είχε περιορίσει την κρατική επιχορήγηση, είχε υιοθετήσει την μετάβαση στη multidisciplinary δημοσιογραφία.
Ο δημοσιογράφος δηλαδή, οδηγούσε ο ίδιος το μέσο μεταφοράς του και έπρεπε να μπορεί να κάνει ο ίδιος κάμερα, ήχο και να στήσει δύο φώτα, εφόσον εχρειάζετο.
Το τηλεοπτικό (προσοχή όχι ραδιοφωνικό) συνεργείο αποτελείτο από δύο άτομα, δηλαδή έναν δημοσιογράφο και έναν τεχνικό ώστε να κάνει ο δεύτερος κάμερα κατά το stand-up του πρώτου και επίσης να καλύπτει την περίπτωση που απαιτείτο κάτι τεχνικά πιο σύνθετο.
Την ίδια εποχή, η εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης του BBC (το παλαιό BBC είχε σπάσει πλέον σε 3 ή 4 εταιρείες) δούλευε εντατικά σε ένα πρόγραμμα που προέβλεπε ότι ο παραπάνω δημοσιογράφος θα έπρεπε στην συνέχεια, επί τόπου του θέματος, να μοντάρει τη λήψη, να γράψει το σχολιασμό για το θέμα και το κείμενο για το tele-prompter του παρουσιαστή, ακόμη και να ηχογραφήσει το σπικάζ του και τέλος μέσω κινητής τηλεφωνίας να στείλει το μισο-έτοιμο θέμα στο κέντρο ειδήσεων του σταθμού, απ' όπου μετά από σύντομη επεξεργασία "φινιρίσματος" και τελικού ελέγχου-έγκρισης ήταν έτοιμο να εισαχθεί στον server για να παιχθεί.

Αλλά και πιο πρόσφατα, την εποχή του στησίματος της ΕΡΤ Ψηφιακής, όταν πρότεινα να προμηθευθούμε ρομποτικές κεφαλές καμερών για το τηλεοπτικό studio, που όλοι πλέον οι σοβαροί σταθμοί χρησιμοποιούν εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, πάλι με αποθάρρυναν ευγενικά.
Να τα βάζουμε τώρα με τον κλάδο των εικονοληπτών; (κάμεραμεν) Δεν λέει.

Καθίστε τώρα εσείς και συγκρίνατε της μυλωνού τον άντρα με τους πραματευτάδες.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ΕΡΤ ΑΕ In memoriam


Η πρόσφατη θέση της ΕΡΤ ΑΕ σε καθεστώς εκκαθάρισης, μου έφερε στο νου αναμνήσεις από τα χρόνια που εργάσθηκα εκεί και έτσι αποφάσισα να καταθέσω μία ακόμη προσωπική εμπειρία, εις μνήμην και μεταθανάτια συνηγορία.

Ο κανονικός τίτλος της παρούσας ανάρτησης θα έπρεπε να είναι:
«Καταρρίπτουμε και δορυφόρους, άμα λάχει»*

Μίαν ωραίαν πρωίαν λοιπόν, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με φωνάζει ο διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών και μου δίνει μια επιστολή που του είχε στείλει ο ομόλογος του της Σουηδικής Τηλεόρασης.

Οι Σουηδοί θέλουν να «σηκώσουν» έναν τηλεοπτικό δορυφόρο και μας ζητούν να συμμετάσχουμε.
Ετοίμασε ένα έγγραφο προς το υπουργείο Τύπου, με κοινοποίηση της επιστολής, να μας πουν αν θέλουν να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με την Σουηδική Τηλεόραση, ή αν θέλουν να το χειριστούν οι ίδιοι στο δικό τους επίπεδο.

Προφανώς, είδε στο πρόσωπό μου ζωγραφισμένη την έκδηλη απορία του πως και γιατί μας θυμήθηκαν οι Σουηδοί, γι’ αυτό και συνέχισε:

Δεν λέει πολλά-πολλά η επιστολή, γιατί την στέλνει ο τεχνικός τους διευθυντής, αλλά έχει επάνω το όνομα και το τηλέφωνο του αρμόδιου που μπορεί να σου δώσει περισσότερες πληροφορίες.
Πάρε τον τηλέφωνο, γιατί πολλά πράγματα που λέγονται από το τηλέφωνο δεν γράφονται στην επίσημη αλληλογραφία.

Βγήκα από το γραφείο του και ενώ βάδιζα στον διάδρομο, διάβαζα και ξανα-διάβαζα το κείμενο της σύντομης επιστολής.
Ήταν, δεν ήταν, 5-6 γραμμές με την προσφώνηση και την υπογραφή.
Τα μάτια μου είχαν κολλήσει σε ένα γνώριμο ακρωνύμιο: ”WARC

Σαν ένας γνήσιος wannabe ραδιοερασιτέχνης (βραχέων) ήξερα εξ απαλών ονύχων ότι το ακρωνύμιο WARC προέρχεται από το World Administrative Radio Conference και αναφέρεται σ’ ένα παγκόσμιο Όργανο της ITU, αντίστοιχο με τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ, αλλά για θέματα ραδιοεπικοινωνιών.
Που κόλλαγε όμως τώρα η WARC με τον δορυφόρο που ετοίμαζαν οι Σουηδοί;

Είχα όμως σαφείς οδηγίες από τον διευθυντή μου και τις ακολούθησα.

Ο φιλικός Σουηδός συνάδελφος με Αγγλικά μου μ’ έκαναν να ντρέπομαι για τα δικά μου, μου τα εξήγησε όλα χαρτί και καλαμάρι.

Οι θέσεις «παρκαρίσματος» των γεωσύγχρονων δορυφόρων στο διάστημα είχαν ήδη αρχίσει να εξαντλούνται.
Τα πλούσια κράτη που είχαν την οικονομική δυνατότητα, κατελάμβαναν μία-μία τις θέσεις, ξεκινώντας από τις καλές και στο τέλος δεν θα έμενε τίποτα για τους αργοπορημένους.
Γι’ αυτό τον λόγο στην προηγούμενη WARC οι αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως οι Αφρικανικές, είχαν επιτύχει να περάσουν Κανονισμό σύμφωνα με τον οποίο η εκχώρηση θέσεων από τότε και στο εξής δεν θα γινόταν όπως παλαιότερα με το σύστημα first come-first served, αλλά με μία χρονική κλιμάκωση και πριμοδότηση των αιτήσεων που συνυποβάλοντο από περισσότερα του ενός κράτη.
Η τεχνολογία και τα εύλογα μεγέθη κεραιών της εποχής επέτρεπαν μια θέση ανά 3 μοίρες, 120 δηλαδή θέσεις όλες και όλες για να εξυπηρετηθεί όλη η γη.
Και όλες οι θέσεις βέβαια δεν ήσαν ίδιες.
Πάνω από τον Ειρηνικό έβρισκες όσες άντεχε η τσέπη σου.
Πάνω όμως από την Ευρώπη είχε ήδη επέλθει το αδιαχώρητο.
Υπήρχαν όμως ακόμη 1-2 ελεύθερες στις παρυφές, που για την κεντρική Ευρώπη θεωρούντο σαν μέτριες, γι' αυτό και δεν είχαν ήδη καταληφθεί, αλλά αρκετά καλές για Ελλάδα και Σουηδία.
Τότε διαπίστωσα ότι Ελλάδα και Σουηδία απέχουν μεν μεταξύ τους αρκετούς παραλλήλους, αλλά από άποψη μεσημβρινών είναι γειτονάκια.

Αυτή ήταν και η ουσία της πρότασης των Σουηδών:
Βάλτε την σφραγίδα «Ελληνική Δημοκρατία» στην αίτησή μας για την θέση, για να την σιγουρέψουμε και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουμε εμείς.

Καταπληκτική ευκαιρία σκέφθηκα, αλλά σαν παζαρλής τουρκόσπορος που είμαι, δεν το έδειξα.
- Και τι θα πάρουμε εμείς και πόσο θα μας κοστίσει, ρώτησα.

- Ο δορυφόρος έχει 4 αναμεταδότες (transponders), οι τρείς εκ των οποίων εκπέμπουν μέσω σταθερής κεραίας και ο τέταρτος μέσω κατευθυνόμενης (steerable).
Τον τελευταίο θέλουμε να τον κρατήσουμε εμείς, γιατί η Σουηδία είναι πολύ επιμήκης και αν θελήσουμε να την καλύψουμε με την σταθερή δέσμη, θα χάσουμε μεγάλο τμήμα της κεντρικής Ευρώπης και σίγουρα όλη την Μεσσόγειο.
Εσείς μπορείτε να πάρετε έναν από τους 3 της σταθερής δέσμης και το κόστος θα το μοιραστούμε αναλογικά, ¾ εμείς ¼ εσείς.

Μέσα μου πέταγα από την χαρά μου, αλλά ο παζαρλής μικρασιάτης εαυτός μου, είχε κλειδώσει στην ντουλάπα τον άλλο -τον μηχανικό- και έκανε αυτός ότι ήθελε.

- Μπορείτε να μου στείλετε το footprint της κεντρικής δέσμης, να δω πως καλύπτεται η χώρα, του ζήτησα.

Μου έστειλε ένα πλήρη φάκελο και έπεσα στην μελέτη.
Ταυτόχρονα ετοίμασα και το έγγραφο προς το υπουργείο Τύπου.

Ο καιρός περνούσε, αλλά απάντηση από το υπουργείο, καμία.

Ο Σουηδός κάθε εβδομάδα – δεκαπέντε μέρες μου τηλεφωνούσε να μάθει πως προχωράει το θέμα.
Εγώ έριχνα την μπάλα στην εξέδρα προσπαθώντας να κερδίζω χρόνο, άλλοτε, επισημαίνοντας ότι η Κρήτη βρίσκεται στις παρυφές της κάλυψης και θα χρειάζεται πιάτα μεγαλύτερα του μέτρου, άλλοτε, ότι η Κύπρος που μας ενδιαφέρει είναι τελείως έξω, και ότι άλλο μπορούσα να μοντάρω για να μην του πω ότι το υπουργείο Τύπου μας έχει γράψει κανονικότατα.
Ταυτόχρονα, πήγαινα στον διευθυντή μου ο οποίος έπαιρνε μπροστά μου τηλέφωνο κάποιον υψηλόβαθμο στο υπουργείου Τύπου και του ζητούσε μια απάντηση. Μία οποιαδήποτε απάντηση.
Ναι ή όχι, δεν είχε πλέον καμία σημασία, είχαμε γίνει ρεζίλι στους Σουηδούς.

Το τελευταίο τηλεφώνημα του Σουηδού το θυμάμαι σαν να έγινε χθες:

- Άκουσε, μου λέει, αυτά που θα σου πω.
Είμαι εξουσιοδοτημένος, από ψηλά -πιο ψηλά δεν γίνεται- να σου τα πω για να τα μεταφέρεις και εσύ στην ιεραρχία σου, ισχύουν 100%, αλλά σε διακρατικό επίπεδο δεν θα επιθυμούσαμε να κάνετε χρήση της συνομιλίας μας αυτής.
Αν μας απαντήσετε ότι θα θέλατε να καλύψετε καλύτερα την Κρήτη, την Ρόδο, την Κύπρο κ.λ.π, είμαστε διατεθειμένοι να σας παραχωρήσουμε την steerable antenna με την οποία θα έχετε την τέλεια κάλυψη.
Αν πάλι μας απαντήσετε ότι αδυνατείτε να συμμετάσχετε λόγω έλλειψης των αντίστοιχων πιστώσεων, όπως μου έχεις πει, θα σας προτείνουμε να χρηματοδοτήσουμε εμείς την δική σας συμμετοχή με πολύ ευνοικούς όρους αποπληρωμής, που δεν μπορώ να σου πω τώρα γιατί και εγώ δεν τους ξέρω -δεν είναι της ειδικότητάς μου άλλωστε- αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι είναι πραγματικά πολύ καλοί όροι.

Η απάντηση του υπουργείου Τύπου δεν ήρθε ποτέ, ούτε και άλλο τηλεφώνημα από τον Σουηδό.


(*) Την εποχή εκείνη ο μακαρίτης υφυπουργός Τύπου Μαρούδας, είχε εκστομίσει το αμίμητο:
Αν κάποιος δορυφόρος παραβιάσει τον Ελληνικό εναέριο χώρο, θα τον καταρρίψουμε.

ΕΡΤ ΑΕ Sign off



Σχεδόν δέκα χρόνια από την επαγγελματική μου ζωή (1983-91) τα πέρασα στην ΕΡΤ.
Την καλή εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης σηκώθηκα και έφυγα, γιατί αφενός είμαι καλός στην δουλειά μου, αφετέρου την αγαπώ και ως εκ τούτου δεν με κουράζει και τελικά λόγοι αυτοσεβασμού δεν μου επιτρέπουν να βλέπω άσχετους συναδέλφους κομματάνθρωπους - γλειψιματίες να το παίζουν "υψηλά στελέχη".
Στην συνέχεια εργάσθηκα στον ιδιωτικό τομέα και έχοντας την κατάλληλη ειδικότητα την κατάλληλη στιγμή, οι κόποι μου ανταμείφθηκαν αρκετά καλά.
Την εποχή του στησίματος της ΕΡΤ- Ψηφιακής εργάσθηκα και πάλι γι’ αυτήν, αλλά αυτή την φορά σαν συμβασιούχος, με συνολικές ετήσιες αποδοχές σχεδόν τις μισές από τους παλαιούς μου συναδέλφους που πλέον είχαν καταλάβει διευθυντικές καρέκλες.
Το αποδεχόμουν χωρίς  καμία μεμψιμοιρία, για τον απλό λόγο ότι από χαρακτήρα είμαι ευγνώμων.
Στην ΕΡΤ έμαθα τηλεόραση, γνώση που στην συνέχεια μπόρεσα να πουλήσω σε καλή τιμή.
Θεωρώ την επιστροφή μικρού μέρους από τα κερδισμένα, στην πηγή από την οποία ανέβλησαν, σαν μια πράξη ευγενή και έντιμη.
Και μιας και έθιξα το θέμα της εντιμότητας, μεγάλο κουσούρι και δαύτο.
Σε ένα εργασιακό περιβάλλον που το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που το απαρτίζουν, περισσότερο ή λιγότερο, συναλλάσσεται ή ενδίδει, το να είναι κάποιος εκ πεποιθήσεως «μη συναλλασσόμενος ή ενδίδων», αποτελεί μέγα πρόβλημα για ολόκληρο το περιβάλλον και μεγαλύτερο βέβαια για τον ίδιο.
Αυτά για προσανατολισθείτε ως προς το ποιος καταθέτει τα επόμενα.

Η θέση σε εκκαθάριση της ΕΡΤ, σίγουρα με λυπεί.
Όμως, το ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει την ίδια πορεία, για εμένα δεν είναι κάτι καινούργιο.
Προειδοποιούσα σχετικά τους συναδέλφους από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισης της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Ο τρόπος βέβαια που επελέγη για να τερματισθεί η κόντρα πορεία, είναι αυτός που περιγράφεται από την λαϊκή ρήση «πονάει μάτι, κόβει κεφάλι».
Αλλά πως αλλιώς μπορούσε να γίνει;
Με εκλογίκευση, αξιοκρατία, διαφάνεια, μπλα, μπλα, μπλα, θα αντιτάξουν μερικοί.
Ευπρόσδεκτοι είστε να προσθέστε και όποια άλλη ωραία και υψηλού αντανακλαστικού συναισθήματος έννοια προτιμάτε.
Καλά κρασιά, θα απαντούσα.
Δείξτε μου πρώτα αυτούς που θα εφαρμόσουν αυτά που παραθέσατε και στην συνέχεια το ξανασυζητάμε.

Μέχρις ότου όμως τους βρουν, διαβάστε δύο σχετικές αναρτήσεις μου, μία παλαιότερη και μία πολύ πρόσφατη.

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Με αφορμή την απόλυση καθηγήτριας του Κολλεγίου Αθηνών

Στον μίτο του capital.gr με τίτλο: "Απέλυσαν την καθηγήτρια που έπιασε ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ να αντιγράφει" ανέβασα δύο σύντομα σημειώματα.

Το πρώτο:

Διαβάστε αυτό. Δεν είναι τόσο άσχετο όσο εκ πρώτης όψης φαίνεται.


Το δεύτερο:

Από την εποχή που πρωτοπάτησα το πόδι μου στην 4η τάξη δημοτικού του Κολλεγίου Αθηνών, έχει διαρρεύσει πάνω από μισός αιώνας.
Ως εκ τούτου, οι προσωπική μου μαρτυρία είναι αρκετά "μπαγιάτικη".
Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω, μετά λόγου γνώσεως, ότι όλοι οι μαθητές δεν ήσαν ίσοι.
Το όνομα της οικογένειας έπαιζε πάντα τον ρόλο του.
Και όλα αυτά, μία εποχή που την ανώτατη ευθύνη λειτουργίας του σχολείου έφερε ένας Αμερικανός, ο Όμηρος Davis.
Άλλο πνεύμα και άλλες εκπαιδευτικές αρχές οι Αμερικανοί.
Ευτύχησα να έχω δύο Αμερικανούς καθηγητές, ένας εκ των οποίων, στην κυριολεξία, ήρθε να μας διδάξει από το αεροδρόμιο.
Δεν είχε δηλαδή τον χρόνο προσαρμογής στην «ελληνική πραγματικότητα».
Πέραν από άλγεβρα και γεωμετρία μου δίδαξε και κάποιες ανθρώπινες αξίες που μέχρι σήμερα με ακολουθούν.

Στην αντίπερα όχθη, είχαμε και έναν Έλληνα θεολόγο, «φιντάνι» πραγματικό, για τον οποίο χρειάσθηκε περισσότερο από μία δεκαετία παρεμβάσεων των αποφοίτων για να επιτευχθεί η απόλυσή του. Τι να σας λέω τώρα…ήταν και «θεολόγος» ο άτιμος.

Τα παιδιά μας, τα στείλαμε στο σχολείο της γυναίκας μου, το Αρσάκειο, που (για να το θέσω αρκετά κομψά) ταίριαξε καλύτερα στο οικογενειακό μας προφίλ.


Ας προσθέσω τώρα και ένα τρίτο προσωπικό στοιχείο:

Η γυναίκα μου διώχθηκε υπηρεσιακά και τελικά υποχρεώθηκε σε πρόωρη συνταξιοδότηση γιατί "σημείωσε την κόλλα" του τότε γγ υππο Χρήστου Ζαχόπουλου.
Μέχρι και σήμερα καλείται ν' αποδείξει παρά το ΣτΕ ότι δεν υπήρξε "ανίκανη" υπάλληλος.
Η μόνη "ανικανότητα" που επέδειξε ήταν στο να "συμμορφωθεί προς υποδείξεις" διαμετρικά αντίθετες προς την Ελληνική και Ευρωπαική Νομοθεσία.

Τώρα, αν με τέτοια προϊστορία προτιμήσω την εκδοχή της καθηγήτριας, έναντι αυτής του σχολείου, θα έχω άδικο;

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Barbiere di qualità

Με την ευκαιρία του γκρεμίσματος της ισοτιμίας EUR/USD -μέχρι τώρα- στο 1,2855 θα ήθελα να αφιερώσω εξαιρετικά σε όλα το "κοφτερά μυαλά" του ΔΝΤ, του ΥπΟικ Γερμανίας, της ΕΕ και της ΕΚΤ την καβατίνα του Φίγκαρο:

Πανάξοι πoιοτικοί κουρείς* και εις ανώτερα...

(*) ... per un barbiere di qualità di qualità ! Ah, bravo Figaro! Bravo, bravissimo; Bravo! Fortunatissimo per verità ! Bravo!

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Ούτε μία λέξη την εβδομάδα

Ερώτηση:
Πόσος χρόνος απαιτείται για να παραδεχθεί και να διορθώσει η δημόσια διοίκηση μια εντελώς εξόφθαλμη μακακία που η ίδια δημιούργησε;

Απάντηση:
Παρά δύο μήνες, ΔΥΟ χρόνια.

Έγραφα εδώ, στις 27 Μαίου 2011, για την φοβερή νομική σύλληψη του "Οικοδομικού δασικού τετραγώνου".

Σχεδόν δύο χρόνια πήρε στο αρμόδιο υπουργείο να πάρει πρέφα τις επιπτώσεις της τεράστιας μακακίας που δημιούργησε και να την διορθώσει με μία παράγραφο εβδομήντα επτά (77) συνολικά λέξεων:

15-03-2013
Εκτός δασικών χαρτών τα εντός σχεδίου οικόπεδα
Δεν υπάγονται στη διαδικασία κύρωσης δασικών χαρτών οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλης ή καταλαμβάνονται από εγκεκριμένους οικισμούς σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το σχέδιο νόμου «Συμπλήρωση των διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες διατάξεις» του ΥΠΕΚΑ. Τα σχέδια πόλεων και οι συναφείς διοικητικές πράξεις αποτελούν νόμιμο λόγο απώλειας του δασικού χαρακτήρα ενός ακινήτου. 


Απόδοση:
Μικρότερη από μία (1) λέξη την βδομάδα.

Και αν πεις και τίποτα, η στερεότυπη απάντηση σε περιμένει:
"Η υπηρεσία είναι υποστελεχομένη..."

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ας το γράψω εδώ, γιατί αρχίζω και ξεχνάω



Όλα ξεκίνησαν όταν έπεσα πάνω σε ένα link με τον πιασιάρικο τίτλο: "Το μυστικό πείραμα της Καστέλλας (1903)".

Διάβασα αυτήν την, πράγματι ενδιαφέρουσα, ανάρτηση στο pireorama.blogspot.gr.

Στη συνέχεια το μάτι μου έπεσε σε μία άλλη, σχετική με το "Δεύτερο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς". 
Το σχολείο μου για δύο χρόνια. 
Μ’ έπιασε η νοσταλγία και άφησα το ακόλουθο σχόλιο:

Έκανα τις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου στο Δεύτερο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς.

Η εποχή εξαιρετικά ταραγμένη, 1966-1967.
Αμέσως μετά τα Ιουλιανά του 65, ανάμεσα στις κυβερνήσεις της αποστασίας, με κορύφωση το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.

Κάποια εξάμηνα τα έκανα στο "παράρτημα" στην Φρεατίδα.
Ακόμη θυμάμαι τον υπεύθυνο καθηγητή του παραρτήματος (Τσελεπή νομίζω το έλεγαν-φιλόλογο) να μας φωνάζει μέχρι υστερίας γιατί ανεβαίναμε ομαδικά την ξύλινη σκάλα που ήταν έτοιμη να καταρρεύσει.
"Ένας-ένας, δεν σας είπα" ωρυόταν.

Την νταρτανογυναίκα την "γαλλικού", που ούσα αδελφή του αστυνομικού διευθυντή Πειραιώς, τα βράδια έβγαινε περιπολία στην Τρούμπα και αν εύρισκε εκεί μαθητή της, τον πλάκωνε επιτόπου στα χαστούκια.

Στο κεντρικό, η Χούντα μας έφερε έναν μεσήλικα υπάλληλο της μετεωρολογικής υπηρεσίας να μας διδάξει φυσική και χημεία.
Η πλάκα που κάναμε όταν έγραψε στον πίνακα αντίδραση με το νερό "ΗΟ".
"Θέλει και ένα δύο" του ψιθυρίσαμε διακριτικά.
Και το διόρθωσε σε "2ΗΟ" !!!

Και αν ξέρατε από πιο σχολείο βρέθηκα στο 2ο...

Η απάντηση εδώ:

Πραγματικά μοναδική εμπειρία το 2ο.


Στη συνέχεια όμως, κάτι με έτρωγε και κατέληξα να googleάρω τις λέξεις: 

"Αρχοντάκη, Γαλλικά, Τρούμπα".

Και τι λέτε ότι βρήκα;
Το ακόλουθο απόσπασμα, σε αυτή την ιστοσελίδα:

Εκεί ήταν και το Τμήμα Μεταγωγών. Αλλά πιο πάνω και το Δεύτερο Γυμνάσιο, όπου δίδασκε Γαλλικά η κα Αρχοντάκη. Μία σωματώδης γυναίκα της οποίας ο άντρας ήταν αστυνομικός διευθυντής Πειραιά και  η οποία όταν δεν δίδασκε έφερνε βόλτα την Τρούμπα και μάζευε, σαν το «μεικτό» των στρατιωτών, τους μαθητές της. Σε όσους δεν είχαν πάρε-δώσε με την Τρούμπα ήταν ιδιαιτέρως αγαπητή. Διέθετε ένα μοναδικό κράμα καλοσύνης και αγάπης προς τους μαθητές της, συγχρόνως με μία απίστευτη σκληρότητα σ  όσους πήγαιναν στους οίκους ανοχής (τους πλάκωνε κυριολεκτικά στο ξύλο και μιλάμε για μαθητές που ήταν 1.85 και 22 χρονών αφού ήταν σύνηθες φαινόμενο κάποιος να διακόπτει το σχολείο, να πηγαίνει να μπαρκάρει και μετά από μερικά χρόνια να το ξαναπιάνει) γεγονός που την είχε κάνει φόβο και τρόμο της Τρούμπας. Αν κανείς, μικρός σε ηλικία, εμφανιζόταν εκεί τον ρωτούσαν "Σε ποιό γυμνάσιο πας ;". Αν έλεγε "δεύτερο"  όλες οι πόρτες έκλειναν», λέει ο αφηγητής μας.

Βρε κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει, αλλά τι; 
Ας το ψάξω λίγο περισσότερο...

Και ορίστε η αρχική  ανάρτηση, από εμένα τον ίδιο, μία δεκαετία πριν (2002), στο forum του awmn.net:

Εγώ που ηλικιακά βρίσκομαι μεταξύ του … και του πατέρα σου και πέρασα από το δεύτερο λύκειο του Πειραιά, είχα για Γαλλικού την κα. Αρχοντάκη. Μία ανδρογυναίκα της οποίας ο άντρας ήταν αστυνομικός διευθυντής Πειραιά και ή οποία όταν δεν δίδασκε έφερνε βόλτα την Τρούμπα και μάζευε (δίκην μικτού) τους μαθητές της. Σε όσους όμως δεν είχαν πάρε-δώσε με την Τρούμπα (όπως εγώ) ήταν ιδιαιτέρως αγαπητή. Διέθετε ένα μοναδικό κράμα καλοσύνης και αγάπης προς τους μαθητές της, συγχρόνως με έναν απίστευτο τσαμπουκά προς τους μπουρδελάρηδες (τους πλάκωνε κυριολεκτικά στο ξύλο και μιλάμε για μαθητές που ήταν 1.85 και 22 χρονών αφού ήταν σύνηθες φαινόμενο κάποιος να διακόπτει το σχολείο, να πηγαίνει να μπαρκάρει και μετά από μερικά χρόνια να το ξαναπιάνει) που την είχε κάνει φόβο και τρόμο της Τρόυμπας. Αν κανείς μικρός σε ηλικία εμφανιζόταν εκεί τον ρωτούσαν "Σε πιό γυμνάσιο πας ;". Αν έλεγες δεύτερο όλες οι πόρτες κλείναν. Μετά ήρθε η χούντα και έκλεισε την Τρούμπα.

Αλλά και αρκετές μεταγενέστερες ενσωματώσεις του «ευπρεπισμένου» κειμένου σε ιστοσελίδες με θέμα τα σχολεία του Πειραιά.
  
 Παρατηρήστε:
- την politicaly correct έκφραση "σωματώδης", σε αντικατάσταση της "ανδρογυναίκας"
- τον γλωσσικό ευπρεπισμό της "χυδαίας" έκφρασης: "τσαμπουκά προς τους μπουρδελιάρηδες", σε "σκληρότητα σ ' όσους πήγαιναν στους οίκους ανοχής".
- και τέλος αυτό που μ' έτρωγε, δηλαδή ότι δεν ήταν η αδελφή του αστυνομικού διευθυντή, αλλά η γυναίκα του.