Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Βιομηχανική αρχιτεκτονική



Έσκισαν πάλι τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του Υπ. Πολιτισμού.
Σε κοινή συνεδρίασή τους απέρριψαν το αίτημα της Περιφέρειας Πελοποννήσου για τον αποχαρακτηρισμό ως μνημείου του κτηρίου της ΧυμοΦΙΞ, στην είσοδο της πόλης της Σπάρτης, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το νέο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης.

Και γιατί τα μέλη των δύο συμβουλίων επιμένουν να βλέπουν στο χάλι της φωτογραφίας ένα "μνημείο" σύγχρονης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής;

Γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί έργο του αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου.
Το ότι την μελέτη και επίβλεψη του έργου στην οικοδομική άδεια υπογράφει άλλος μηχανικός και όχι ο Ζενέτος, αυτό το προσπερνούν αβασάνιστα σαν μία μικρο-λεπτομέρεια.
Αφού είναι -αποδεδειγμένα- ο μελετητής της ζυθοποιίας ΦΙΞ στην Αθήνα -διάολε, δεν μπορεί- θα είχε πάρει εργολαβικά όλα τα κτίρια της εταιρείας και των θυγατρικών της ΦΙΞ. ΟΕΔ!
 
Και σε τι εμποδίζει το κουφάρι της ΧυμοΦΙΞ τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό;

Έχει "κάτσει" στο κέντρο του οικοπέδου -στο τμήμα αυτού στο οποίο επιτρέπεται η δόμηση- και έχει και γύρω-γύρω του μια ζώνη προστασίας πλάτους 15 μέτρων.
Θα σχεδιάσουν λοιπόν οι διεθνείς αρχιτέκτονες ένα μουσείο στις πρασιές;
Όχι, απαντούν οι "σοφοί" του ΚΑΣ και του ΣΝΜ:
Να εντάξουν το κουφάρι στο νέο μουσείο. Γιατί όχι;
Νομίζω έχει ξαναγίνει σε μία παλαιά ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου.
Πήραν την μακαρήτισα την Γεωργία Βασιλειάδου και την έκαναν Μις Ελλάς!

Σοβαρά τώρα.

Ο Τάκης Ζενέτος ήταν πραγματικά ταλαντούχος αρχιτέκτων.
Ευτύχησα η πρώτη μου δουλειά σαν διπλ. Μηχ/γος- Ηλ/γος να στεγάζεται σε ένα από τα βιομηχανοστάσια που σχεδίασε.
Ευρίσκεται επί της οδού Πειραιώς, στην διασταύρωση της λαχαναγοράς.
Σήμερα λειτουργεί σαν εκπαιδευτήριο.
Τότε στέγαζε την βιομηχανία πλαστικών APCO.
Και στην βιομηχανία όλο και θέλεις ν' ανοίξεις κάποιες τρύπες για να περάσεις σωλήνες και αεραγωγούς για το νέο μηχάνημα που όπου να 'ναι καταφθάνει.
Εκεί όμως και τότε, το κτήριο ήταν ιερό.
Πρόκα δεν καρφώναμε αν δεν παίρναμε πρώτα την σχετική άδεια από τον αδελφό του μεγάλου αφεντικού τον Τομ Πολίτη.
Ο Τομ Πολίτης, σε αντίθεση με τον επιχειρηματία αδελφό του Κάρολο, ήταν καλλιτεχνική φυσιογνωμία.
Ερασιτέχνης ζωγράφος ο ίδιος δεν άφηνε τοίχο ελεύθερο στα γραφεία χωρίς να κρεμάσει κάποιον πίνακα (όχι δικό του - άλλου ζωγράφου, που αν έκανες το λάθος να ρωτήσεις "Τίνος;", είχες εξασφαλίσει συζήτηση για το υπόλοιπο της ημέρας).
Κάθε φορά λοιπόν που πήγαινα για λήψη έγκρισης, η πρώτη του κουβέντα ήταν:
-Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο; Ξέρεις το κτήριο είναι του Ζενέτου και δεν θέλω να το πειράξουμε.

Ναι, το κτήριο ήταν του Ζενέτου και αυτό το "φώναζε" από μόνο του, χωρίς να χρειάζεται η υπόμνηση του μακαρίτη Τομ.

APCO: Όψη Οδού Πειραιώς και γραφεία α' ορόφου, την εποχή που δούλευα εκεί

Επειδή όμως έχω επισκευθεί το κτήριο της ΧυμοΦΙΞ στην Σπάρτη, θεωρώ ως μεγίστη προσβολή στη μνήμη Ζενέτου το να του αποδίδεται αυτό σαν έργο του.

Αξιολάτρευτη η Γεωργία Βασιλειάδου, αλλά δεν αναδείχθηκε από τις πασαρέλες του YSL, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω...