Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Της μυλωνΕΡΤ ο άντρας και οι πραγματευτάδες


Μέσα στην βαβούρα που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες, διαβάζω σε fora, blogs και αλλαχού συγκρίσεις μεταξύ ΕΡΤ και διεθνών τηλεοπτικών οργανισμών, όπως το  BBC το CNN κ.λ.π.

Όταν δούλευα στην ΕΡΤ (έως το 1991), το συνεργείο τεχνικών που κάλυπτε ραδιοφωνικά κάποιο αθλητικό γεγονός, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κλπ. αποτελείτο από τέσσερα (4) άτομα, χώρια τους δημοσιογράφους.
Στο υπηρεσιακό station wagon τους έβλεπες και τους αναγνώριζες αμέσως.
Δύο μπροστά και δύο πίσω.

Οι ειδικότητες:
α) Ο ηχολήπτης, ο μόνος απολύτως απαραίτητος.
β) Ο βοηθός του ηχολήπτη, για να κουβαλάει και "δοκιμάζει" το μικρόφωνο στην περίπτωση κατά την οποία δημοσιογράφος θα έκανε μια συνέντευξη εκτός booth, ας πούμε στον αγωνιστικό χώρο. Το να δώσουν στον δημοσιογράφο ένα ασύρματο μικρόφωνο, το fold back ακουστικό του και να του δείξουν πώς να τα χρησιμοποιεί αν/όταν χρειαστεί, απαγορευόταν από τον κανονισμό λειτουργίας.
γ) Ο ηλεκτρολόγος, ο οποίος -μην γελάσετε- έβαζε την κονσόλα ήχου στην πρίζα και στην συνέχεια καθόταν και έβλεπε τον αγώνα. Το να βάλει ο ηχολήπτης την κονσόλα του στην πρίζα, επίσης απαγορευόταν από τον κανονισμό λειτουργίας. Είχα τότε εισηγηθεί να προμηθευτούμε κονσόλες με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες (όπως τα τηλεοπτικά συνεργεία που δούλευαν με μπαταρίες χωρίς ηλεκτρολόγο), ώστε να μην επιβάλλεται, λόγω κανονισμού, η παρουσία ηλεκτρολόγου. Ευγενικά, μου είχαν υποδείξει να το ξεχάσω.
δ) Ο οδηγός του station wagon, καθόσον ο κανονισμός επίσης, προέβλεπε ότι τα οχήματα της ΕΡΤ, ανεξαρτήτως μεγέθους, τα οδηγούν μόνον υπάλληλοι της αντίστοιχης κατηγορίας.

Την ίδια εποχή στο BBC, στο οποίο εν τω μεταξύ η Thatcher είχε περιορίσει την κρατική επιχορήγηση, είχε υιοθετήσει την μετάβαση στη multidisciplinary δημοσιογραφία.
Ο δημοσιογράφος δηλαδή, οδηγούσε ο ίδιος το μέσο μεταφοράς του και έπρεπε να μπορεί να κάνει ο ίδιος κάμερα, ήχο και να στήσει δύο φώτα, εφόσον εχρειάζετο.
Το τηλεοπτικό (προσοχή όχι ραδιοφωνικό) συνεργείο αποτελείτο από δύο άτομα, δηλαδή έναν δημοσιογράφο και έναν τεχνικό ώστε να κάνει ο δεύτερος κάμερα κατά το stand-up του πρώτου και επίσης να καλύπτει την περίπτωση που απαιτείτο κάτι τεχνικά πιο σύνθετο.
Την ίδια εποχή, η εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης του BBC (το παλαιό BBC είχε σπάσει πλέον σε 3 ή 4 εταιρείες) δούλευε εντατικά σε ένα πρόγραμμα που προέβλεπε ότι ο παραπάνω δημοσιογράφος θα έπρεπε στην συνέχεια, επί τόπου του θέματος, να μοντάρει τη λήψη, να γράψει το σχολιασμό για το θέμα και το κείμενο για το tele-prompter του παρουσιαστή, ακόμη και να ηχογραφήσει το σπικάζ του και τέλος μέσω κινητής τηλεφωνίας να στείλει το μισο-έτοιμο θέμα στο κέντρο ειδήσεων του σταθμού, απ' όπου μετά από σύντομη επεξεργασία "φινιρίσματος" και τελικού ελέγχου-έγκρισης ήταν έτοιμο να εισαχθεί στον server για να παιχθεί.

Αλλά και πιο πρόσφατα, την εποχή του στησίματος της ΕΡΤ Ψηφιακής, όταν πρότεινα να προμηθευθούμε ρομποτικές κεφαλές καμερών για το τηλεοπτικό studio, που όλοι πλέον οι σοβαροί σταθμοί χρησιμοποιούν εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, πάλι με αποθάρρυναν ευγενικά.
Να τα βάζουμε τώρα με τον κλάδο των εικονοληπτών; (κάμεραμεν) Δεν λέει.

Καθίστε τώρα εσείς και συγκρίνατε της μυλωνού τον άντρα με τους πραματευτάδες.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ΕΡΤ ΑΕ In memoriam


Η πρόσφατη θέση της ΕΡΤ ΑΕ σε καθεστώς εκκαθάρισης, μου έφερε στο νου αναμνήσεις από τα χρόνια που εργάσθηκα εκεί και έτσι αποφάσισα να καταθέσω μία ακόμη προσωπική εμπειρία, εις μνήμην και μεταθανάτια συνηγορία.

Ο κανονικός τίτλος της παρούσας ανάρτησης θα έπρεπε να είναι:
«Καταρρίπτουμε και δορυφόρους, άμα λάχει»*

Μίαν ωραίαν πρωίαν λοιπόν, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με φωνάζει ο διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών και μου δίνει μια επιστολή που του είχε στείλει ο ομόλογος του της Σουηδικής Τηλεόρασης.

Οι Σουηδοί θέλουν να «σηκώσουν» έναν τηλεοπτικό δορυφόρο και μας ζητούν να συμμετάσχουμε.
Ετοίμασε ένα έγγραφο προς το υπουργείο Τύπου, με κοινοποίηση της επιστολής, να μας πουν αν θέλουν να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με την Σουηδική Τηλεόραση, ή αν θέλουν να το χειριστούν οι ίδιοι στο δικό τους επίπεδο.

Προφανώς, είδε στο πρόσωπό μου ζωγραφισμένη την έκδηλη απορία του πως και γιατί μας θυμήθηκαν οι Σουηδοί, γι’ αυτό και συνέχισε:

Δεν λέει πολλά-πολλά η επιστολή, γιατί την στέλνει ο τεχνικός τους διευθυντής, αλλά έχει επάνω το όνομα και το τηλέφωνο του αρμόδιου που μπορεί να σου δώσει περισσότερες πληροφορίες.
Πάρε τον τηλέφωνο, γιατί πολλά πράγματα που λέγονται από το τηλέφωνο δεν γράφονται στην επίσημη αλληλογραφία.

Βγήκα από το γραφείο του και ενώ βάδιζα στον διάδρομο, διάβαζα και ξανα-διάβαζα το κείμενο της σύντομης επιστολής.
Ήταν, δεν ήταν, 5-6 γραμμές με την προσφώνηση και την υπογραφή.
Τα μάτια μου είχαν κολλήσει σε ένα γνώριμο ακρωνύμιο: ”WARC

Σαν ένας γνήσιος wannabe ραδιοερασιτέχνης (βραχέων) ήξερα εξ απαλών ονύχων ότι το ακρωνύμιο WARC προέρχεται από το World Administrative Radio Conference και αναφέρεται σ’ ένα παγκόσμιο Όργανο της ITU, αντίστοιχο με τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ, αλλά για θέματα ραδιοεπικοινωνιών.
Που κόλλαγε όμως τώρα η WARC με τον δορυφόρο που ετοίμαζαν οι Σουηδοί;

Είχα όμως σαφείς οδηγίες από τον διευθυντή μου και τις ακολούθησα.

Ο φιλικός Σουηδός συνάδελφος με Αγγλικά μου μ’ έκαναν να ντρέπομαι για τα δικά μου, μου τα εξήγησε όλα χαρτί και καλαμάρι.

Οι θέσεις «παρκαρίσματος» των γεωσύγχρονων δορυφόρων στο διάστημα είχαν ήδη αρχίσει να εξαντλούνται.
Τα πλούσια κράτη που είχαν την οικονομική δυνατότητα, κατελάμβαναν μία-μία τις θέσεις, ξεκινώντας από τις καλές και στο τέλος δεν θα έμενε τίποτα για τους αργοπορημένους.
Γι’ αυτό τον λόγο στην προηγούμενη WARC οι αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως οι Αφρικανικές, είχαν επιτύχει να περάσουν Κανονισμό σύμφωνα με τον οποίο η εκχώρηση θέσεων από τότε και στο εξής δεν θα γινόταν όπως παλαιότερα με το σύστημα first come-first served, αλλά με μία χρονική κλιμάκωση και πριμοδότηση των αιτήσεων που συνυποβάλοντο από περισσότερα του ενός κράτη.
Η τεχνολογία και τα εύλογα μεγέθη κεραιών της εποχής επέτρεπαν μια θέση ανά 3 μοίρες, 120 δηλαδή θέσεις όλες και όλες για να εξυπηρετηθεί όλη η γη.
Και όλες οι θέσεις βέβαια δεν ήσαν ίδιες.
Πάνω από τον Ειρηνικό έβρισκες όσες άντεχε η τσέπη σου.
Πάνω όμως από την Ευρώπη είχε ήδη επέλθει το αδιαχώρητο.
Υπήρχαν όμως ακόμη 1-2 ελεύθερες στις παρυφές, που για την κεντρική Ευρώπη θεωρούντο σαν μέτριες, γι' αυτό και δεν είχαν ήδη καταληφθεί, αλλά αρκετά καλές για Ελλάδα και Σουηδία.
Τότε διαπίστωσα ότι Ελλάδα και Σουηδία απέχουν μεν μεταξύ τους αρκετούς παραλλήλους, αλλά από άποψη μεσημβρινών είναι γειτονάκια.

Αυτή ήταν και η ουσία της πρότασης των Σουηδών:
Βάλτε την σφραγίδα «Ελληνική Δημοκρατία» στην αίτησή μας για την θέση, για να την σιγουρέψουμε και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουμε εμείς.

Καταπληκτική ευκαιρία σκέφθηκα, αλλά σαν παζαρλής τουρκόσπορος που είμαι, δεν το έδειξα.
- Και τι θα πάρουμε εμείς και πόσο θα μας κοστίσει, ρώτησα.

- Ο δορυφόρος έχει 4 αναμεταδότες (transponders), οι τρείς εκ των οποίων εκπέμπουν μέσω σταθερής κεραίας και ο τέταρτος μέσω κατευθυνόμενης (steerable).
Τον τελευταίο θέλουμε να τον κρατήσουμε εμείς, γιατί η Σουηδία είναι πολύ επιμήκης και αν θελήσουμε να την καλύψουμε με την σταθερή δέσμη, θα χάσουμε μεγάλο τμήμα της κεντρικής Ευρώπης και σίγουρα όλη την Μεσσόγειο.
Εσείς μπορείτε να πάρετε έναν από τους 3 της σταθερής δέσμης και το κόστος θα το μοιραστούμε αναλογικά, ¾ εμείς ¼ εσείς.

Μέσα μου πέταγα από την χαρά μου, αλλά ο παζαρλής μικρασιάτης εαυτός μου, είχε κλειδώσει στην ντουλάπα τον άλλο -τον μηχανικό- και έκανε αυτός ότι ήθελε.

- Μπορείτε να μου στείλετε το footprint της κεντρικής δέσμης, να δω πως καλύπτεται η χώρα, του ζήτησα.

Μου έστειλε ένα πλήρη φάκελο και έπεσα στην μελέτη.
Ταυτόχρονα ετοίμασα και το έγγραφο προς το υπουργείο Τύπου.

Ο καιρός περνούσε, αλλά απάντηση από το υπουργείο, καμία.

Ο Σουηδός κάθε εβδομάδα – δεκαπέντε μέρες μου τηλεφωνούσε να μάθει πως προχωράει το θέμα.
Εγώ έριχνα την μπάλα στην εξέδρα προσπαθώντας να κερδίζω χρόνο, άλλοτε, επισημαίνοντας ότι η Κρήτη βρίσκεται στις παρυφές της κάλυψης και θα χρειάζεται πιάτα μεγαλύτερα του μέτρου, άλλοτε, ότι η Κύπρος που μας ενδιαφέρει είναι τελείως έξω, και ότι άλλο μπορούσα να μοντάρω για να μην του πω ότι το υπουργείο Τύπου μας έχει γράψει κανονικότατα.
Ταυτόχρονα, πήγαινα στον διευθυντή μου ο οποίος έπαιρνε μπροστά μου τηλέφωνο κάποιον υψηλόβαθμο στο υπουργείου Τύπου και του ζητούσε μια απάντηση. Μία οποιαδήποτε απάντηση.
Ναι ή όχι, δεν είχε πλέον καμία σημασία, είχαμε γίνει ρεζίλι στους Σουηδούς.

Το τελευταίο τηλεφώνημα του Σουηδού το θυμάμαι σαν να έγινε χθες:

- Άκουσε, μου λέει, αυτά που θα σου πω.
Είμαι εξουσιοδοτημένος, από ψηλά -πιο ψηλά δεν γίνεται- να σου τα πω για να τα μεταφέρεις και εσύ στην ιεραρχία σου, ισχύουν 100%, αλλά σε διακρατικό επίπεδο δεν θα επιθυμούσαμε να κάνετε χρήση της συνομιλίας μας αυτής.
Αν μας απαντήσετε ότι θα θέλατε να καλύψετε καλύτερα την Κρήτη, την Ρόδο, την Κύπρο κ.λ.π, είμαστε διατεθειμένοι να σας παραχωρήσουμε την steerable antenna με την οποία θα έχετε την τέλεια κάλυψη.
Αν πάλι μας απαντήσετε ότι αδυνατείτε να συμμετάσχετε λόγω έλλειψης των αντίστοιχων πιστώσεων, όπως μου έχεις πει, θα σας προτείνουμε να χρηματοδοτήσουμε εμείς την δική σας συμμετοχή με πολύ ευνοικούς όρους αποπληρωμής, που δεν μπορώ να σου πω τώρα γιατί και εγώ δεν τους ξέρω -δεν είναι της ειδικότητάς μου άλλωστε- αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι είναι πραγματικά πολύ καλοί όροι.

Η απάντηση του υπουργείου Τύπου δεν ήρθε ποτέ, ούτε και άλλο τηλεφώνημα από τον Σουηδό.


(*) Την εποχή εκείνη ο μακαρίτης υφυπουργός Τύπου Μαρούδας, είχε εκστομίσει το αμίμητο:
Αν κάποιος δορυφόρος παραβιάσει τον Ελληνικό εναέριο χώρο, θα τον καταρρίψουμε.

ΕΡΤ ΑΕ Sign off



Σχεδόν δέκα χρόνια από την επαγγελματική μου ζωή (1983-91) τα πέρασα στην ΕΡΤ.
Την καλή εποχή της ιδιωτικής τηλεόρασης σηκώθηκα και έφυγα, γιατί αφενός είμαι καλός στην δουλειά μου, αφετέρου την αγαπώ και ως εκ τούτου δεν με κουράζει και τελικά λόγοι αυτοσεβασμού δεν μου επιτρέπουν να βλέπω άσχετους συναδέλφους κομματάνθρωπους - γλειψιματίες να το παίζουν "υψηλά στελέχη".
Στην συνέχεια εργάσθηκα στον ιδιωτικό τομέα και έχοντας την κατάλληλη ειδικότητα την κατάλληλη στιγμή, οι κόποι μου ανταμείφθηκαν αρκετά καλά.
Την εποχή του στησίματος της ΕΡΤ- Ψηφιακής εργάσθηκα και πάλι γι’ αυτήν, αλλά αυτή την φορά σαν συμβασιούχος, με συνολικές ετήσιες αποδοχές σχεδόν τις μισές από τους παλαιούς μου συναδέλφους που πλέον είχαν καταλάβει διευθυντικές καρέκλες.
Το αποδεχόμουν χωρίς  καμία μεμψιμοιρία, για τον απλό λόγο ότι από χαρακτήρα είμαι ευγνώμων.
Στην ΕΡΤ έμαθα τηλεόραση, γνώση που στην συνέχεια μπόρεσα να πουλήσω σε καλή τιμή.
Θεωρώ την επιστροφή μικρού μέρους από τα κερδισμένα, στην πηγή από την οποία ανέβλησαν, σαν μια πράξη ευγενή και έντιμη.
Και μιας και έθιξα το θέμα της εντιμότητας, μεγάλο κουσούρι και δαύτο.
Σε ένα εργασιακό περιβάλλον που το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που το απαρτίζουν, περισσότερο ή λιγότερο, συναλλάσσεται ή ενδίδει, το να είναι κάποιος εκ πεποιθήσεως «μη συναλλασσόμενος ή ενδίδων», αποτελεί μέγα πρόβλημα για ολόκληρο το περιβάλλον και μεγαλύτερο βέβαια για τον ίδιο.
Αυτά για προσανατολισθείτε ως προς το ποιος καταθέτει τα επόμενα.

Η θέση σε εκκαθάριση της ΕΡΤ, σίγουρα με λυπεί.
Όμως, το ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει την ίδια πορεία, για εμένα δεν είναι κάτι καινούργιο.
Προειδοποιούσα σχετικά τους συναδέλφους από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισης της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Ο τρόπος βέβαια που επελέγη για να τερματισθεί η κόντρα πορεία, είναι αυτός που περιγράφεται από την λαϊκή ρήση «πονάει μάτι, κόβει κεφάλι».
Αλλά πως αλλιώς μπορούσε να γίνει;
Με εκλογίκευση, αξιοκρατία, διαφάνεια, μπλα, μπλα, μπλα, θα αντιτάξουν μερικοί.
Ευπρόσδεκτοι είστε να προσθέστε και όποια άλλη ωραία και υψηλού αντανακλαστικού συναισθήματος έννοια προτιμάτε.
Καλά κρασιά, θα απαντούσα.
Δείξτε μου πρώτα αυτούς που θα εφαρμόσουν αυτά που παραθέσατε και στην συνέχεια το ξανασυζητάμε.

Μέχρις ότου όμως τους βρουν, διαβάστε δύο σχετικές αναρτήσεις μου, μία παλαιότερη και μία πολύ πρόσφατη.