Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Πριν τον γάμο ο γαμπρός δεν πρέπει να δει την νύφη.

Αν ο τίτλος δεν σας λέει τίποτα, μην συνεχίσετε το διάβασμα.
Το πιθανότερο είναι ότι και η συνέχεια δεν θα σας πει απολύτως τίποτα.

Το υπουργείο όμως πολιτισμού (με όποιον τίτλο εμφανίζεται σήμερα) αυτού του είδους το savoir faire το υπηρετεί πιστά εδώ και πολλές δεκαετίες, τουλάχιστον στις διαδικασίες σύλληψης, μελέτης και υλοποίησης των νέων αρχαιολογικών μουσείων.

Αφορμή της παρούσας ανάρτησης αποτελεί η πρόσφατη επίσκεψή μου σε νέο αρχαιολογικό -άνοιξε το 2016- στη Στερεά Ελλάδα. 
Δεν αναφέρω την πόλη για να μην στεναχωρήσω παραπάνω κάποιους φίλους, αλλά και γιατί κάτι τέτοιο δεν θα έκανε καμία διαφορά αφού η πολυετής πρακτική του υπουργείου έχει ήδη αναχθεί σε απαράβατο Κανόνα (σχεδόν) καθολικής εφαρμογής.

Μία φορά τον παρέβησαν, ύστερα από 30 τόσα χρόνια σθεναρής αντίστασης και προέκυψε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
Τέτοια "λάθη" όμως, δεν ξαναγίνονται.

Αλλά ας γίνω πιο σαφής σχετικά με τον καλό αυτό Κανόνα:
Όπως ο γαμπρός δεν πρέπει να δει την νύφη, γιατί αλλιώς κινδυνεύει ο γάμος, έτσι  και η ομάδα υπηρεσιακών και ιδιωτών μελετητών του κτιρίου δεν πρέπει να δει την αντίστοιχη ομάδα μελέτης της μόνιμης έκθεσης του μουσείου πριν από τα εγκαίνια του μουσείου γιατί άλλως αυτό κινδυνεύει.

Παρεμπιπτόντως, υπάρχει και μία τρίτη ομάδα απαρτιζόμενη από πολιτικούς, υψηλόβαθμους υπηρεσιακούς και άλλους "φορείς" που έχει προηγηθεί και η οποία ύστερα από -υποτιθέμενη- μελέτη έχει αποφασίσει σχετικά με την αναγκαιότητα, την χωροθέτηση και την έκταση του νέου μουσείου. Αλλά αυτή αποτελεί από μόνη της μια άλλη "πονεμένη" ιστορία.
Ρίξτε μέσα στο blender λίγους τοπικούς "παράγοντες", κανα-δυό πολιτικά πρόσωπα, έναν δήμαρχο που προσφέρει μια έκταση δίπλα στο νεκροταφείο του δήμου ή κάποια έκταση που έχει ήδη απαλλοτριωθεί από το υπουργείο προκειμένου να "προστατευθούν" τα επιτόπια αρχαία.
Ξεκινήστε το χτύπημα στην πρώτη ταχύτητα, για να μην υπερθερμανθεί και κολλήσει το blender.
Αυξήσατε σιγά-σιγά τις στροφές, τουλάχιστον έως το 3 και αν αντέχει -καλύτερα- έως το 5.
Στο τέλος, από τις φουσκάλες που θα ανέβουν θα μάθετε και την επιφάνεια των χώρων του μουσείου.
Σε αυτό το στάδιο μην προσθέσετε αρωματικά Ευρώφυλλα,
Αυτό γίνεται στο τέλος, λίγο πριν το σερβίρισμα.
Άλλωστε, κατά τα γνωστά: "Λεφτά υπάρχουν".

Πίσω γρήγορα στα πλεονεκτήματα του καλού Κανόνα.
Όπως έλεγε και ο μεγάλος τιμονιέρης:
Μεγάλη φασαρία, υπέροχη κατάσταση.
Αν η ομάδα μελέτης του κτηρίου γνωρίζει εξ αρχής πως θα στηθεί η έκθεση μπορεί και να σχεδιάσει ένα κτήριο που να μην χρειάζεται στην συνέχεια εκτεταμένο ράβε-ξήλωνε για να την φιλοξενήσει.
Χωρίς το σχετικό ράβε-ξήλωνε το κόστος μπορεί να μείνει χαμηλό. 
Κακό αυτό!

Όπως θα παρατηρούσαν οι κριτές στο Master Chef :
Τα αρωματικά Ευρώφυλλα δεν έχουν την απαιτούμενη ένταση.
Αυτός/αυτή που το έκανε πάει για διαδικασία αποχώρησης,
Θέλουμε κάτι τέτοιο; 
Ποτέ!

Γι' αυτό, η κατασκευή του συγκεκριμένου μουσείου στο οποίο αναφέρομαι, ολοκληρώθηκε το 2009.
Η μουσειολογική-μουσειογραφική του μελέτη το 2011.
Όμορφα και παστρικά πράγματα χωρίς ενοχλητικές υπερκαλύψεις.

Μπορεί ο σημερινός επισκέπτης να παρατηρεί στην είσοδο κάποια "ορφανά" τοιχία και υποστυλώματα, ατάκτως ερριμμένα και εύλογα να διερωτάται κατά πόσο ο αρχιτέκτονας ήταν υπό την επίδραση ουσιών όταν τα σχεδίαζε, αλλά η ένταση των αρωματικών Ευρώφυλλων βγήκε "ταμάμ".
Κατά τα δημοσιευμένα στοιχεία 2,73 εκατομμύρια Ευρώ το κτήριο και 1,36 εκατομμύρια Ευρώ η έκθεση.

Αν σας φαίνονται πολλά, τότε είσαστε θλιβεροί τσίπηδες, δεν μπορείτε να καταλάβετε την αξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και -με το συμπάθιο- τσακιστείτε γρήγορα έξω από εδώ!

Ένα δεύτερο πλεονέκτημα που εξασφαλίζει ο καλός αυτός Κανόνας είναι ότι εξασφαλίζει όλες τις μεριές από "κακόβουλες" επικρίσεις.

Αν πχ κάποιος ρωτήσει τον/την αρχιτέκτονα:
Γιατί έβαλες εκεί αυτή την τζαμαρία αφού στο τέλος την σφράγισαν με πανό για να δημιουργήσουν μια γωνιακή προθήκη;
Αν είναι πράος/α και ευγενής θα απαντήσει:
Σχεδίασα με τα στοιχεία που μου έδωσε η υπηρεσία τότε. Το τι θα έκαναν 5 χρόνια μετά, δεν μπορούσα να το γνωρίζω.
Αν είναι κανένας μίζερος και γκρινιάρης, την βάψατε. Θα ακούσετε σε πολλαπλές παραλλαγές:
Μου ακύρωσαν την βασική μου αρχιτεκτονική ιδέα/λύση.
Μου κατέστρεψαν το καλύτερό μου στοιχείο όψεως.
Βάρβαρος ακρωτηριασμός του πνευματικού μου δημιουργήματος, και άλλα.

Αν στην συνέχεια και με περισσή αυθάδεια -αλήθεια- πάτε να ερωτήσετε τον/την αρχαιολόγο που σχεδίασε την έκθεση κατά πόσο αντιλαμβάνεται ότι οι εκατοντάδες προβολείς που κρέμασε από την οροφή για να φωτίσει τα εκθέματα -και μάλιστα με λυχνίες πυράκτωσης- εκτός από μια απίστευτου βαθμού ενεργειακή σπατάλη-κραιπάλη έστειλαν στα σκουπίδια και όλους τους υπολογισμούς της εγκατάστασης κλιματισμού και το συγκεκριμένο μουσείο θα έχει μία ζωή πρόβλημα με τον κλιματισμό, αυτός/αυτή επειδή είναι δημόσιος υπάλληλος, οπότε κάτι τέτοια τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του/της, θα σου απαντήσει βαριεστημένα:
Κάναμε το καλλίτερο δυνατόν, σε χρόνο ρεκόρ, με ελλιπή στελέχωση, περιορισμένη χρηματοδότηση, απάνθρωπο όγκο παράλληλης εργασίας, κ.λ.π, κ.λ.π.

ΣΣ:2016-2009 => 7 χρόνια ρεκορ

Γι' αυτό ένα μεγάλο "Μπράβο" στο υπουργείο πολιτισμού, που -βρε αδερφέ- δεν κάνει τίποτε λιγότερο από αυτό που η λαϊκή σοφία πρεσβεύει:

Μοναχοί σας χορεύετε και όσο θέλετε πηδάτε (το "τους φορολογούμενους" στο τέλος παραλείπεται ως ευκόλως εννοούμενο).