"Απο μένα γιά σένα και να με πάρεις στις οκτώ"

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο www.awmn.net/forum στις 21/01/2003


Η δεκαετία του 1960-70 ήταν η δεκαετία κατά την οποία :
α) κάθε σχολική τάξη είχε και ένα μουσικό συγκρότημα (ενίοτε κάθε τμήμα και ένα)
β) κάθε οικοδομικό τετράγωνο είχε και έναν "ερασιτεχνικό σταθμό" (στα μεσαία βέβαια, τα FM ήταν πολύ high tech)

Η φράση του τίτλου ήταν η short version της επαναλλαμβανόμενης στερεότυπης αφιέρωσης μετά την εκφώνηση του τραγουδιού που θα ακολουθούσε "αφιερωμένο με όλη μου την αγάπη στο Μαράκι (π.χ) και περιμένω τηλεφωνό σου μετά το φροντιστήριο"
Ο "ερασιτεχνικός σταθμός" ήταν το εργαλείο για να επικοινωνήσεις ή να ρίξεις γκόμενα. Στην πρώτη περίπτωση το "κορίτσι" ήταν συνήθως γειτονοπούλα οπότε με μία 6L6 έκανες την δουλειά σου. Εφτανες δηλαδή εκεί που ήθελες, οπότε δεν σε ενδιέφερε να πας παραπέρα. Στη δεύτερη μία 807 ήταν προτιμότερη αφού η εμβέλεια μεγάλωνε και με αυτή η πιθανότητα για επιτυχημένο ρίξημο.

Οι δεκαετίες πέρασαν, οι ρόλοι αντιστράφησαν - το κορίτσια τώρα κυνηγάνε τα αγόρια με GSM και SMS.
Διατηρήθηκε όμως κάτι επίμονα σταθερό :
Η μαγεία και ο μαγνητισμός που αποπνέει η έννοια Ερτζιανή εκπομπή.

Αν δείτε στο φόρουμ τα περισσότερα τεχνικά ερωτήματα άπτωνται θεμάτων όπως, τι ισχύ βγάζει, τι κέρδος έχει η κεραία, τι απώλειες η γραμμή μεταφοράς κ.λ.π. Σας διαβεβαιώνω ότι τα ίδια θέματα ήταν στην ημερησία διάταξη και το 60.

Διαχρονικές αξίες, δεν λέω, αλλά επιτρέψατέ μου να προσπαθήσω να τις αποκαθηλώσω λίγο κάνοντας τον δικηγόρο του φτωχού συγγενή της εκπομπής. Της πτωχής πλην τιμίας λήψης

Γιά μία αμφίδρομη επικοινωνία απαιτούνται δύο πράγματα :
Εκπομπή και λήψη.
Γιά έναν απροσδιόριστο λόγο η κοινή αντίληψη είναι ότι η διαδικασία της εκπομπής είναι η δύσκολη φάση ενώ της λήψης η εύκολη. Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο. Οπως είδατε στη παραπάνω περιγραφή η επιστροφή του μηνύματος στον ερωτευμένο "πειρατή" ερχόταν μέσω τηλεφώνου που ήταν και το δύσκολο μέρος της επικοινωνίας. Γιατί αν έπερνε αυτός τηλέφωνο μπορεί να έπεφτε στον πατέρα της κοπέλλας, οπότε θα είχαμε δράματα. Επρεπε η κοπέλλα να βρεί τον κατάλληλο τόπο και χρόνο γιά να γίνει το τηλέφωνο, με μεγάλο ποσοστό αβεβαιότητας πάντα. Ο "πειρατής" ήταν συνέχεια δίπλα στο τηλέφωνο περιμένοντας.
Μη γελάτε, έτσι ήταν ακριβώς τα πράγματα.

Σήμερα βέβαια, οι μπαμπάδες μαλακώσαν, αλλά οι νόμοι της φυσικής παρέμειναν το ίδιο άκαμπτοι.

Εχουμε λοιπόν και λέμε. Οταν μία ζεύξη δεν "βγαίνει" η εύκολη λύση είναι να αυξήσουμε την ισχύ της εκπομπής. Χωρίς να μπλέκουμε σε νομικά θέματα η λύση αυτή τεχνικά δεν έχει περιορισμούς. The sky is the limit, κυριολεκτικά. Στο ίδιο αποτέλεσμα όμως θα φτάναμε αν μπορούσαμε να αυξήσουμε την ευαισθησία της λήψης. Δυστυχώς όμως εδώ ισχύει το the ground is the limit. Υπάρχει ο εγγενής θόρυβος της ατμόσφαιρας και ο θερμικός των ηλεκτρονικών εξαρτημάτων που θέτουν αυστηρό και απαραβίαστο όριο προς τα κάτω (τα χρήματα και οι "γνωστοί" δεν μπορούν να κάνουν τίποτα).

Γι' αυτό όταν σκέφτεστε πώς θα στήσετε το AP σας προσεγγίστε το σχεδιασμό από την πλευρά του πώς θα ΒΕΛΤΙΩΣΩ την λήψη. Ξεχάστε την εκπομπή. Κάθε dB που χάνεται στην γραμμή μεταφοράς μπορεί εύκολα να αντισταθμιστεί στην εκπομπή, αλλά έχει οριστικά χαθεί γιά την λήψη.

Πιστεύω να καταλάβατε το μήνυμα.

Γιατί στη δεκαετία το 60-70 εκτός από τους Beatles είχαμε και τα εγκαίνια του δορυφορικού σταθμού του ΟΤΕ στις Θερμοπύλες. Εκει η βαθμίδα του προενισχυτή RF του δέκτη ήταν στην εστία του παραβολικού κατόπτρου μέσα σε ένα μεταλλικό σπιτάκι μεγέθους μεγάλου σκυλόσπιτου και εψύχετο με υγρό άζωτο γιά να κρατά χαμηλά τον θερμικό θόρυβο της λυχνίας.

Από μένα γιά όλους σας και να μου κάνετε ftp upload στον AW1AA

Ω, καιροί - ω, ήθη