Βουλαρίνος: "Αριστερός είμαι...γιατί; ...κοροίδο είμαι;"

Σε μια εποχή

• που η χώρα βρίσκεται σε τεράστια αναστάτωση,
• που οι αγρότες έχουν βγει με τα τρακτέρ στα μπλόκα αρνούμενοι να πληρώσουν το εθνικό "μάρμαρο" μέσω της αύξησης των "ασφαλιστικών" εισφορών που στην ουσία είναι πρόσθετοι φόροι,
• που οι επιστήμονες έχουν κλείσει  τα γραφεία τους και διαδηλώνουν,
• που τα capital controls ζουν και βασιλεύουν,
• που το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 26,2% από το 2008
• που προβλέπεται ύφεση 2,9% για το 2016
• που το μεταναστευτικό είναι μια βραδυφλεγής κοινωνική και οικονομική βόμβα, παρακαταθήκη της θείας Τασίας, επειδή δεν τα κατάφερνε στα γεμιστά και τις μαρμελάδες,
• που τα νεα παιδιά είναι άνεργα ή ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά,

Σύριζα, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (όλα τα ιστορικά enfants gâtés) σε αγαστή σύμπνοια φόρτωσαν με άνεση το δημόσιο χρέος με επιπλέον 326 εκατομμύρια ευρώ, συν μερικά ακόμη εκατομμύρια ληξιπρόθεσμων οφειλών, συν τη μισθοδοσία των εργαζομένων του Μεγάρου Μουσικής!

Γιατί;

Για να δημιουργήσουν μια ακόμη ΔΕΚΟ στο στυλ των κρατικοποιήσεων της εποχής του '80, αυτήν τη φορά στον πολιτισμό. 

Πέρασε όμως η εποχή που τέτοιες κρατικές "απλοχεριές" περνούσαν απαρατήρητες. 

Τώρα οι ευρωπαίοι απολίτιστοι "δανειστές-τοκογλύφοι" ζητούν ισοδύναμα.

Που να καταλάβουν τις "ανάγκες" ενός κουλτουριάρη λαού για κρατικοδίαιτο "πολιτισμό".

Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδα, έτσι δεν είναι;

Από πού θα τα βρει η Κυβέρνηση; 

Θα φορτώσει με πρόσθετους φόρους τα συνήθη "κορόιδα"; 

Θα μας υποβάλλουν σε πρόσθετες θυσίες, για τα μπορούν να το παίζουν "άρχοντες", σπαταλώντας "δημόσιο" χρήμα χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ; 

Ποιά είναι η λογική τέτοιων αποφάσεων; 

Στη φιλοσοφία του πολιτικού μας συστήματος εξουσίας, στην οποία εσχάτως εντάχθηκε πλησίστιος και ο Σύριζα, η λογική είναι σαφής:

Ο μεν Σύριζα δημιουργεί μερικές ακόμη θέσεις αργόμισθων συριζαίων golden boys, συν ένα επιπλέον βήμα κυβερνητικά ελεγχόμενου πολιτισμού. 

Τα δε δύο άλλα κόμματα, που προηγήθηκαν στην εξουσία, συγκαλύπτουν τα δικά τους "πάρτυ" στο θέμα αυτό.

Γιατί είχα συμμετάσχει σαν μελετητής στην ομάδα μίας από τις τέσσερεις κοινοπραξίες που διαγωνίσθηκαν για την κατασκευή της επέκτασής του και δεν "συναξάρομαι" τόσο εύκολα όσο το μέσο "κορόιδο" που καλείται πάλι να "κεράσει".

Η πρέπουσα λύση θα ήταν να βγει στον πλειστηριασμό, όπως στην -λίαν προσεχώς- αντίστοιχη περίπτωση η υποθήκη κάθε μικρο-ιδιοκτήτη που δεν εξυπηρετεί το δάνειό του.  

Αλλά πού;

Μας το θύμισε πρόσφατα ο "Βαγγέλης ο Βενιζέλος":

Όταν η μαϊμού ανεβαίνει στο δέντρο, αποκαλύπτονται και τα οπίσθιά της.

Και τα "οπίσθια" του Μεγάρου Μουσικής δεν συγκαταλέγονται στα "πολιτιστικά" ατού της χώρας γεγονός που συνηγορεί στο "χώσιμό τους" κάτω από το χαλάκι.