Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Γάτα Ιμαλαίων & Agatha Christie


 
 
Το μάτι μου κόλλησε στο παραπάνω σκίτσο της Ευτυχίας Ξένου που εικονογραφεί το σχετικό δημοσίευμα του Βήματος. Κάτι δεν μου πήγε καλά από την πρώτη στιγμή.
Πολύ σύντομα είχα καταλήξει στο τι δεν "κόλλαγε":
Ενώ η αριστερή πλευρά του σκίτσου, αυτή που απεικονίζει δύο καθιστούς άνδρες σε γωνιακό καναπέ, διακρίνεται για την σχεδόν "ρεαλιστική" προοπτική της, η δεξιά, με την γάτα στο μαξιλάρι, μου θυμίζει τον σκύλο στην αφίσα του Θεόφιλου και τον "μικρό ναυτόπαιδα" του Μπόστ που έχουμε κρεμασμένους στο σαλόνι.
Μπορεί ένας/μία σκιτσογράφος να έχει τόσο μεγάλη διακύμανση ως προς την απόδοση της προοπτικής;

Τώρα θα διερωτηθείτε τι δουλειά έχει η Agatha Christie σε όλη αυτήν την ιστορία;
Αν έχετε παρακολουθήσει τις τηλεοπτικές αποδόσεις των έργων της συγγραφέως, μεταδίδονται κάθε Κυριακή στις 7 από την ΕΡΤ, το "κλειδί" του μυστηρίου σε μία από τις πρόσφατες ιστορίες ήταν ότι η ζωγράφος ζωγράφισε τον πίνακα από καρτ-ποσταλ και όχι εκ του φυσικού. Αυτό προέκυψε όταν ηρωίδα του αστυνομικού μυθιστορήματος παρατήρησε ότι στον πίνακα φιγουράριζε η προκυμαία και ο φάρος της παραλίας, όταν είχαν καεί 4 χρόνια πριν την υποτιθέμενη ημερομηνία δημιουργίας του πίνακα.

Ε, τώρα βάλτε σε λειτουργία τα φαιά σας κύτταρα και ακολουθήστε με στον δρόμο των μαθητευόμενων Ηρακλέων Πουαρώ.