Εγκώμιον Jan Fabre

Διάφοροι νεοφιλεύθεροι απολίτιστοι σεξιστές, και άλλοι φαλλοφοβικοί στοιχήθηκαν πίσω από το μηδενιστικό σλόγκαν "τα παλλόμενα πέη", για να απαξιώσουν την performance του μεγάλου Βέλγου εικαστικού -και προσφάτως αξίου καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ Αθηνών- Jan Fabre.

Με την μοντέρνα τέχνη δεν είχα ασχοληθεί μέχρι την στιγμή που είδα σε κάποιο περιοδικό ένα μοντέρνο έργο.

Ήταν ένα τρίστηλο χαλύβδινο θερμαντικό σώμα στερεωμένο πάνω σε ένα τετράγωνο πλαίσιο από κόντρα πλακέ θαλάσσης.

Όταν το συζήτησα με την καλή μου πληροφορήθηκα την ουσιαστική συνεισφορά στην μοντέρνα τέχνη υλικών, που χρησιμοποιούμε στις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, αρχής γενομένης από την πρωτοποριακή λεκάνη ουρητηρίου τοίχου του Marcel Duchamp 1917.

Την ενηλικίωσή μου όμως σε θέματα μοντέρνας τέχνης έλαβα όταν παλλόμενος από ρίγη συγκίνησης και άκρατου θαυμασμού στάθηκα μπροστά σε μία από τις 90 κονσέρβες "Merda d'artista" (το σκατό του καλλιτέχνη) του Piero Manzoni στην Tate Modern.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα του τίτλου.

Είναι άκρως άδικο και συνάμα σεξιστικό να κρίνεται ο καλλιτέχνης μόνο για "τα παλλόμενα πέη" την στιγμή που επιμελώς παραλείπεται αναφορά στο συζυγές έργο με το οποίο ο δημιουργός ολοκληρώνει τον εικαστικό του κύκλο. Αναφέρομαι, βεβαίως, στα "ραντιζόμενα με ροδοπέταλα αιδοία".

Τέλος, σε επίρρωση της άκριτης και άκρατα μεροληπτικής έκφρασης άποψης διαφόρων εμπαθών (μπλιάχ), καταγγέλλω δημόσια την πλήρη αποσιώπηση του κορυφαίου έργο του. "Τις βαλλιστικές γάτες".

Αλλά, όποιος μικρός, όπως εγώ, δεν πέταξε γάτα από ψηλά και ανάποδα για να μελετήσει το πως περιστρέφεται στον αέρα προκειμένου να προσγειωθεί με τα πόδια, παραμένει σίγουρα πολύ "μικρός" για ν' αποτιμήσει την πραγματική αξία των έργων του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη.

Προσθήκη 2/4/2016

Δυστυχώς φιλότεχνοι, οι ακαλλιέργητοι και οι φαλλοφοβικοί γλωσσόφαγαν τον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη.

Που πάω να εκφραστώ, σε αυτούς τους απολίτιστους; θα σκέφθηκε και υπέβαλε την παραίτησή του.

Πάπαλα, λοιπόν και δεν πρόκειται να δούμε στην χώρα μας "βαλλιστικές γάτες" και άλλες σοβαρές performances.

Και μην σκεφθείτε:

Σιγά την απώλεια, γάτες πετάμε και εμείς όσες και όποτε θέλουμε.

Λάθος μέγα.
Άσχετοι επιπλέον από άτεχνοι θα είστε όσοι το διανοηθείτε.
Διότι από την έρευνα που έκανα μικρός, για δύο πράγματα μπορώ να σας βεβαιώσω:

α) Ακόμη και από το ένα μέτρο ν' αφήσετε να πέσει γάτα με τα πόδια ψηλά, αυτή θα προσγειωθεί κανονικά με τα πόδια. Αν δεν δείτε την πτώση, δεν μπορείτε να πιστέψετε το πως η γάτα επιτυγχάνει την αστραπιαία περιστροφή του σώματός της μέσω της στροφορμής που δημιουργεί με την ουρά της.
β) Μετά την πρώτη δοκιμή, αν δοκιμάσετε να ξαναπλησιάσετε την γάτα, αυτή θα σας ξεσκίσει με τα νύχια της.
Δείτε στη συνέχεια το youtube video της performance.

Διακρίνετε περιστροφή σώματος συμμετέχουσας γάτας που να υποδηλώνει επιθυμία προσγείωσης;
Μήπως οι χειριστές-εκτοξευτές φοράνε γάντια στα χέρια τους για να προστατευθούν από γραντζουνίσματα;
Όχι βέβαια.
Πως το εξηγείτε εσείς αυτό;
Υπάρχει άλλη προφανέστερη εξήγηση από την οικιοθελή και ενθουσιώδη συμμετοχή των ζωντανών στα δρώμενα;

Ως και οι γάτες κατάλαβαν την καλλιτεχνική αξία της performance και ευχαρίστως μετέχουν στα δρώμενα, κουφιοκεφαλάκηδες.

Τώρα και μία μικρή δόση Βαλεριάνας στο γάλα τους, πριν από την παράσταση, πιστεύω ότι αποτελεί καλό βοήθημα προκειμένου να ξεπεράσουν το φυσιολογικό τρακ του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού στο σανίδι.